Californië
“Het was prachtig om daar een rit te winnen. Tijdens de klim werd ik gelost. Ik was net niet goed genoeg bergop, maar het hielp ook niet dat ik vlak voor die klim nog even een plaspauze hield. Na de klim kon ik terugkomen. Ik zag dat de meesten er flink doorzaten. Cannondale, dat voor Sagan reed, was ook niet meer compleet. Geen een ploeg was echt fris meer. Toen ging ik. Ik kreeg Mancebo mee. Die reed er gewoon vol voor, al vrij snel hoefde ik me over hem geen zorgen meer te maken. Ik wist zeker dat ik hem zou kloppen in de sprint. Ik maakte me alleen nog maar zorgen over het peloton dat eraan kwam, maar dat liep gelukkig ook goed af. Het was ook tactisch een mooie overwinning. Ik loop nu ook al een jaar of vijf mee en begin steeds beter te zien, hoe ik zo’n rit moet uitspelen.”

Wespensteken
“De volgende dag was het finish bergop en het was bloedheet. Echt niet normaal, die tempratuur. Al vrij snel in het begin van de slotklim voelde ik dat ik niet goed was. Toen heb ik het ook echt laten lopen. Het was 45 graden, in de zon deden mijn benen gewoon pijn, het leek wel of je door wespen werd gestoken. Van de mannen die er vol voor gingen zijn er een paar flauwgevallen. Edward King van Cannondale bijvoorbeeld, die wist helemaal niet meer wat er gebeurd was. Ik kwam al trillerig over de streep terwijl ik het echt heb laten lopen. Als ik die dag een klein beetje de ketting strak had gehouden, had ik misschien nog wel top tien kunnen eindigen in het eindklassement. Maar wat heb je aan een top tien, toch? Met die ritzege en de manier waarop ik heb gereden, ben ik ontzettend tevreden. Koersen in de VS was sowieso een geweldige ervaring. Het wielrennen leeft enorm daar. De rit die ik won, daar stond zoveel volk langs de kant. Echt niet normaal.”

Dauphiné
“In de Dauphiné ga ik het van dag tot dag bekijken hoe het gaat. In Parijs-Nice en de Ronde van Romandië ging ik echt voor het klassement. Dat ging redelijk goed. In Parijs-Nice zat ik er heel goed bij tot de laatste dag. Daar ging het mis in de bergtijdrit, anders had ik weer voor het podium gereden.  Hetzelfde was eigenlijk het geval in Romandië. Daar had je een bergrit en kon ik net niet met het eerste groepje mee. Ik zat daarachter, maar daar was ik weer de sterkste man en moest ik al het werk opknappen. Als ik net wel had meegekund, dan had ik ook daar weer meegedaan voor de ereplaatsen, want de tijdrit was de volgende dag weer goed, daar werd ik vierde in vrijwel dezelfde tijd als Froome. Wat ik moet doen om er nét wel bij te zitten? Nog harder trainen. Natuurlijk wil ik het goed doen de komende week de Dauphiné, maar ik bekijk het van dag tot dag. Als het goed gaat, natuurlijk ga ik er dan voor. Maar mijn focus ligt eigenlijk nog iets verder. Het NK op de weg, maar vooral het NK tijdrijden. Die titel hoop ik echt te prolongeren.”

Tour de France
“Ook met de Tour ben ik op dit moment nog niet heel erg bezig. Eerst die NK’s, daarna ga ik pas aan de Tour denken. Natuurlijk zit het wel in je achterhoofd, maar ik ben er echt niet dagelijks mee bezig. Er kan ook nog zoveel gebeuren voordat we van start gaan. Ik kan nog vallen, honderden renners voor mij kunnen vallen. Ik denk niet dat het reëel is om in de Tour echt voor een klassement te gaan. Vorig jaar wilde ik dat wel, maar dat heb ik een beetje uit mijn hoofd gezet."

Ritzege
"Ik ga in de Tour eerder voor een ritzege. Ook dat wordt moeilijk. Ik hoop goed te zijn in de tijdritten, maar om iemand als Tony Martin daadwerkelijk te kloppen, zal heel moeilijk worden. En om bergop bij de beste klimmers weg te rijden, zie ik ook niet heel snel gebeuren. Het meest logische scenario is dat je in de zwaardere etappes weg bent met een groep, en dat je daar dan uit eindelijk de sterkste of slimste van bent. Eigenlijk een beetje op de manier waarop Thomas Voeckler het doet. Je kan zeggen van hem wat je wilt, en je kunt het raar vinden wat hij allemaal met zijn hoofd doet, maar het is een topcoureur. Ik weet zeker dat hij nu al weet in welke etappes hij weg wil zitten. Ik moet het ook een beetje op zo’n manier doen. Meezitten in de vroege vlucht, maar wel in de juiste rit. Als het totaal vlak is en je op je vingers kunt natellen dat het een massasprint wordt, zit ik liever in het peloton. Ik kan beter mijn krachten bewaren voor de etappes waar vluchters écht een kans hebben.”

Opvolger Pieter Weening
“Een rit winnen in de Tour wordt moeilijk voor de Nederlanders. We hebben geen topsprinter, iemand die echt de strijd aan kan gaan met Mark Cavendish. Dus in de massasprints ben je eigenlijk kansloos. We hebben vrij goede klimmers, maar ook op dat gebied is er nog niet iemand die boven de wereldtoppers uitsteekt. Pieter Weening was de laatste Nederlander die een etappe won en ik dat als we een etappe winnen, het op zo’n soort manier moet gebeuren. Aanvallen voordat de grote mannen om de ritzege gaan strijden. Het is moeilijk, maar het kan. Er komen altijd kansen. Ook voor mij.”