Tekst en foto: Dan Rolandus

"k wist nauwelijks wat een bergetappe was, wilde eens kijken hoe dat allemaal in de Tour de France verging"herinnert Koos van Winden de beginperiode zo rond 1958 zijn spaarwoede louter over de wielersport, zoals foto ’s, wielerboeken, mokken, puzzels, pennen en allerlei wielersouvenirs. "Ik woonde toen nog in Pijnacker, wilde in die tijd eens kijken hoe het er in de Tour aan toe ging. Vervolgens bezocht ik ook de ronden van Pijnacker, Nootdorp en de Ronde van Zuid-Holland zo na de jaren ’60 met starts in Nootdorp, Berkel en Zoetermeer. Ik weet nog goed dat Jan Janssen in de sprint Gerben Karstens de hekken in reed, waardoor hij werd gediskwalificeerd. Dan had je de befaamde Nacht van Honselersdijk waarin Eddy Merkx te laat arriveerde en de renners zo rond half twee ’s nachts hun rondjes nog aflegden en ik na de koers ook nog op het brommertje terug moest rijden naar Pijnacker." De geboren “Pijnacker”, die in 1974 samen met zijn vrouw Hennie is neergestreken in Kwintsheul, toog vanaf 1963 met zijn vader en de buurman naar de Acht van Chaam. "Om de drukte voor te zijn hield mijn vader het een halve ronde voor de finish voor gezien, waardoor ik de winnaar (Jo de Roo, DR) niet heb zien finishen. Maar ik werd toen wel besmet door het wielervirus, want vanaf 1964 breng ik een bezoek aan het NK."

Verzamelwoede

Besmet met het wielervirus begon in 1965 stilaan ook de verzamelwoede bij Koos van Winden zich meester te maken. "Ik had al een foto van Rik van Looy, maar vanaf de Ronde van Zuid-Holland ben ik pas echt gaan verzamelen. Ik heb in 1965 voor foto ‘s nog gecorrespondeerd met de wielerploeg Televizier van ploegleider Kees Pellenaars. De foto ‘s waren 12 cent porto voor een set van 15 foto ‘s. Daarna stuurde ik brieven naar Salvarani in Italië, Frankrijk enz.’ De 66-jarige import-Westlander is in het bezit van series geordende foto ’s van onder meer de wielerploegen SCIC met renners als Giancarlo Polidori, BIC (Jan Jansen), IJsboerke (Rudy Pevenage, Fedor den Hertog), Willem II-Gazelle met Rini Wagtmans, St-Raphaël (Jacques Anquetil), Solo-Superia (Rik van Looy), Salvarani (Felice Gimondi), Reynolds (Miguel Indurain), Rabobank, Peugeot (Hennie Kuiper, Bernard Thevenet, Tom Simpson), Gan-Mercier (Joop Zoetemelk, Raymond Poulidor), Mann-Gründig (Herman van Springel), Mars-Flandria (Jean-Pierre “Jempi” Monsere) en TI-Raleigh (Jan Raas en Gerrie Knetemann met als ploegleider Peter Post). Daarnaast ongeveer 1750 (!) wielerboeken, tijdschriften uit diverse landen, Tourbladen, bierviltjes, sigarenbandjes, lucifermerken, suikerzakjes, glazen, speldjes, postzegels, FDC-envelopen en ontelbare wielerfoto ‘s, allen keurig geordend. ‘Door de jaren heen doe je veel relaties op, heb je een grote kennissenkring opgebouwd waardoor je de verzameling weer kan uitbreiden. Zo ga ik graag naar Vlaanderen, zie daar evenals in de Nederlandse en Westlandse koersen veel bekenden. Dan krijg je wel eens een programmaboekje van wielercriteriums of van Zesdaagsen, zie je wel eens een internationale ploeg opduiken, die je ook foto ’s van een renner of renster gunnen. Op de dag dat Leo Duyndam is overleden (26 juli 1990) was er in Naaldwijk een Westlandse sporttentoonstelling. Bij mijn stand lagen er programma ’s van de eerste drie Zesdaagsen van Amsterdam. Ik weet niet van wie ik die programma ’s heb gekregen, dus heb ik de mensen niet eens kunnen bedanken. Ik bezoek per jaar zo rond de honderd wielerwedstrijden in weer of geen weer."

‘Waar ik de mooiste herinneringen aan bewaar? Dit alles moet je zien als een totaalplaatje. De periode dat Jean Stablinsky in 1962 wereldkampioen werd en Jan Janssen in 1968 de Tour de France won. Als je ergens kwam, zoals in het rennerskwartier van de Acht van Chaam, vroeg ik aan de renners om publiciteitsfoto ’s, of ik stuurde de renner een brief met een bijgesloten postzegel met de vraag een brief met foto te retourneren. Van het één kwam het ander. Ik bezoek sinds 1983 diverse wielerbeurzen, zoals in België en ook de beurs van de inmiddels overleden wielerjournalist Wim Amels. Daar kwamen verzamelaars ook om te ruilen. Op de internationale wielerbeurzen ontmoette je mensen uit verschillende landen. Zag je vooral veel Belgen, Fransen, Italianen en ook Duitsers. Aan het einde van de dag had je weer een verzameling bijeen geraapt.’

Uitslagen

‘Ik ben nu alweer jaren bezig om samen met Frans Nederkooren uit Geffen wieleruitslagen te verzamelen van professionals tot en met nieuweling-meisjes en veteranen vanaf het begin van de Nederlandse wielerhistorie,’ sluit Koos van Winden af. ‘Ik probeer deze vanaf 1885 compleet te krijgen en Frans richt zich op de uitslagen vanaf 1951. Tegenwoordig is dat met internet niet zo moeilijk meer. Ik bewaar voor Westland Wil Vooruit zowel de programma ’s als de uitslagen van de renners van de club."

Vrijwilligerswerk

Koos van Winden is niet alleen verzamelaar en uitslagenfreak, maar is sinds 1975 ook als vrijwilliger actief bij zijn club Westland Wil Vooruit en de Westlandse criteriums. Zo is hij bij de vereniging samen met Sjaak Bol voorzitter Beheer van het clubgebouw en het parcours, verzorgt hij onder meer de licenties voor de donderdagavondcompetitie en sinds 1977 de inschrijvingen voor de wielercriteriums van Maasdijk en Naaldwijk. Hij telt tijdens de Ronde van De Lier op het bruggetje van de Kerklaan nabij het schaatsbeeld van de Lierse schaatshelden Piet Keyzer en Kees Broekman de bergpunten bij elkaar van de eerst aankomende renner voor de bergprijs. Maar ook de Zondagmorgencompetitie (rugnummers) en in de winter de regio veldritcompetitie. ‘Ik heb goede contacten met de Westlandse wielerorganisaties en andere wielerverenigingen. Ik kan me nog herinneren dat ik 180 inschrijvingen binnen kreeg van tegelijkertijd alle Westlandse koersen, lag er een stapel post van een meter hoog op tafel. Nee, ik heb zelf nooit op een racefiets gezeten als wielrenner, heb zelfs nooit aan wedstrijdsport gedaan. Ik ben een keer met mijn broer op de fiets naar Ossendrecht gereden, maar ben in het vervolg altijd op de brommer naar alle Brabantse wielerrondes gegaan, ging toch wat sneller.’ De wielerverzamelaar vindt het jammer dat de Profronde van Pijnacker in 2007 ter ziele is gegaan. ‘Het was het jaar van Michael Rasmussen, die toen uit de Tour is gezet. Ik heb nog nooit zoveel pers en publiek bij elkaar gezien in een profcriterium, en dat allemaal voor Rasmussen. Het is jammer dat zowel de profkoers als de veldrit om de wereldbeker niet meer in Pijnacker worden georganiseerd. We deden zowel bij de zomer- als de winterkoers de rugnummers. Maar goed, mijn laatste mooie aanwinst is het boek “40 jaar Wielersport in Twente” van oktober 1968 waar ik jaren naar op zoek was. Ik heb het boek van Johan Grobben op 6 februari 2015 binnen gekregen.’ Zie ook de website historie op www.westlandwilvooruit.nl