Tekst: Richard Bender; Foto: Sportfoto

CyclingOnline.nl spreekt nog voor de ploegbespreking en de laatste verkenningsronde met Frans Maassen (oud-renner en ploegleider van LottoNL-Jumbo) over deze – voor het Nederlandse wielrennen – bijzondere wedstrijd.

Wat voor beeld roept de naam ‘Amstel Gold Race’ bij je op?

“Het is mijn favoriete koers en de belangrijkste eendagswedstrijd van Nederland. Persoonlijk vind ik het één van de mooiste koersen van het seizoen. Ik ken alle weggetjes hier natuurlijk heel goed. Het is mede daarom wel een speciale koers voor mij, ja.”

Wat zijn je beste herinneringen aan deze wedstrijd uit de tijd dat je zelf nog renner was?

“Mijn beste herinnering is dat ik hier in 1991 zelf gewonnen hebt, dat steekt er natuurlijk ver bovenuit. Dat was de mooiste overwinning uit mijn carrière. Ik denk daar nog vaak aan, zeker in deze tijd komen er altijd mensen op terug. Je blijft voor eeuwig een ex-winnaar natuurlijk. Maar daarnaast kijk ik ook met veel plezier terug op de ereplaatsen die Michael Boogerd en Robert Gesink hier hebben behaald in de afgelopen jaren.” 

Heb je deze wedstrijd ook weleens vervloekt?

“Oh, heel vaak hoor. Je wil altijd zo kort mogelijk rijden. Er gebeurt altijd veel in deze wedstrijd. Dat kan een valpartij zijn of het besef dat je niet kan waarmaken waar je vooraf op gehoopt had. Dat is in de loop der jaren ook vaak gebeurd. De kans dat je wint is natuurlijk klein, maar je gaat er wel altijd voor. 

Hoe belangrijk is de Gold Race voor het Nederlandse wielrennen?

“Het is één van de vijf belangrijkste voorjaarswedstrijden. De Ronde van Vlaanderen, Milaan San Remo, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik zijn nog net een treetje hoger, maar de Amstel komt daar toch wel heel dichtbij.”

Hoe belangrijk is deze koers voor jullie als ploeg en de sponsoren?

“Wat ik zeg het is de belangrijkste eendagswedstrijd van de Nederland, dus voor ons is het heel belangrijk. We leggen onszelf als LottoNL-Jumbo geen extra druk op, want we willen in elke wedstrijd ons best doen. In de voorbereiding betekent dat we zo weinig mogelijk aan het toeval overlaten en goed geprepareerd de wedstrijd in gaan. In de koers zelf is het dan een kwestie om alles zoveel mogelijk onder controle te houden, maar dat is vaak heel lastig. Het is in alle opzichten een moeilijke en zware wedstrijd. Vaak ben je toch gebonden aan wat de meerderheid van het peloton in het hoofd heeft. Je kan wel zelf willen koersen, maar als de concurrentie dat niet ziet zitten of gecontroleerd wil rijden, dan gaat dat gewoonweg niet.”

Wat voor wedstrijd verwacht je komende zondag en wat is jullie strijdplan?

“Traditionele is het een koers waarbij in het eerste uur een kopgroep gaat lopen. Dan ligt het er toch een beetje aan wie er in die groep zitten en hoeveel moeite ervoor gedaan moet worden om die jongens terug te halen. Er hoeft van mij niet per se een mannetje mee te zitten, want we gaan zondag niet rijden om in beeld te zijn. We willen graag in de finale meedoen. Die begint nadat we het middenstuk hebben gehad en richting de kruisberg gaan. Daar begint in feite onze koers. De Cauberg blijft natuurlijk een belangrijk speerpunt in de wedstrijd, maar ook op de Gulpernerberg, de Eyserbosweg en de Keutenberg willen we van voren zitten. We hebben een degelijke ploeg, maar geen topfavoriet in het team. Wij hoeven de koers niet te dragen of te controleren. Misschien gaan we hem wel openbreken, dat hangt van het koersverloop af. We hebben de best mogelijke ploeg gemaakt voor deze koers. We gaan voor een korte uitslag. Ik durf daar geen positie op te plakken. Ik verwacht wel dat we een goede wedstrijd kunnen afleveren, maar dat zullen we zondag gaan zien.”

Wat zijn je verwachtingen voor komende zondag? 

Donderdag hebben ik samen met Sep Vanmarcke de laatste 100 kilometer nog gereden. Hij maakt zondag zijn debuut in de Amstel en is daarom met hulp van Bram Tankink en Jos van Emden het parcours gaan verkennen. Robert Gesink, Paul Martens en Wilco Kelderman kennen de koers vrij goed, dus die hebben niet meegereden. Vrijdagmiddag hebben we met de hele ploeg nog wel de laatste 50 kilometer gedaan. Het is nu vooral een kwestie van rusten tot aan de start van zondag. Ik denk dat ze er wel klaar voor zijn.”

Kelderman zou eerst niet starten, maar rijdt nu wel. Wat kunnen we van hem verwachten?

“Hij heeft de Gold Race vorig jaar voor het eerst gereden (daarin finishte hij als 62ste, red.) Ik denk wel dat hij in staat is om hier een goede koers te rijden. Hij liet een mooie etappe zien in Baskenland en eindigt daar ook als tiende in het eindklassement. Dan ben je wel in vorm. Ik hoop dat hij zich zondag op een goede manier kan onderscheiden.” 

De Amstel Gold Race is voortdurend draaien en keren, niet alleen voor de renners maar ook voor de ploegleiderswagen. Hoe beleef je deze thuiswedstrijd als ploegleider?

“We krijgen ook in de auto zeker een hoop van sfeer mee. Het publiek is altijd fantastisch in Limburg. Dit jaar zitten we als ploegleiding in een luxepositie omdat we Sep Vanmarcke als kopman hebben. Dat betekent dat we waarschijnlijk wagen één, twee of drie zullen hebben. Dat maakt voor ons een enorm verschil. Je zit natuurlijk veel dichter op de koers, dan wanneer je als vijftiende wagen achter de groep zit. Deze positie vooraan in de karavaan maakt het voor ons een stuk mooier en makkelijker om de koers te volgen. Daarnaast is het veel eenvoudiger om te coachen, omdat we zo dicht achter het peloton zitten. Merijn Zeeman gaat zondag sturen en ik ga me vooral concentreren op het coachen. Dan is het zeker een voordeel om dicht bij de renners te rijden. Ik ben wel wat meer gespannen dan anders, maar dat is vooral gezonde spanning. Dat hoort er allemaal bij, denk ik.”