Tekst: Richard Bender: Foto: © Team Novo Nordisk

Kamstra beseft zelf maar al te goed dat het allemaal enorm snel gegaan is en dat zijn weg richting een profbestaan geen normale route is geweest: “Ik reed mijn allereerste wielerwedstrijd bij een profteam, dat is natuurlijk niet gebruikelijk. Normaal gesproken begin je op clubniveau, als je daar dan uitblinkt ga je naar continentaal niveau en zelfs wanneer je daar uitstekend presteert ben je nog niet zeker van een profcontract. Ik ben wel prof en heb al die stappen overgeslagen. Ik ben mij daar zeker bewust van.”

Gemakkelijk omhoog

De neoprof beseft ook dat hij veel te danken heeft aan zijn huidige ploeggenoot Martijn Verschoor: “Hij woont hier ongeveer vijf minuten vandaan. Toen ik hem vertelde dat ik vanwege mijn diabetes geen progressie meer kon boeken in de atletiek, hebben we samen een e-mail naar Novo Nordisk gestuurd. In feite heeft Martijn toen geschreven dat hij nog iemand wist die een aardig stukje kan fietsen en gevraagd of het mogelijk was dat ik mee mocht op trainingsstage naar Altea. Kennelijk zag de ploeg de humor van dit verzoek wel in en hebben mij ook daadwerkelijk uitgenodigd. Ik weet niet of ze mij direct serieus namen, maar toen ik een zeer goede test had afgeleverd waarin ik erg hoge wattage afleverde, werd dat anders. Omdat ik heel licht ben, bleek ik ook nog eens leuk bergop te fietsen. Zodra het omhoog ging, moest ik mij inhouden om de andere jongens er niet af te rijden.”

Kamstra vervolgt: “Ik kom natuurlijk uit een fietsfamilie. Mijn vader en oom reden in het verleden ook wedstrijden. Tegenwoordig is mijn vader wielertrainer en begeleid vooral veel mountainbikers. Daarnaast fietste ik tijdens mijn atletiekcarrière ook al regelmatig, omdat dat goed is om blessures tijdens het lopen te voorkomen. Het wielrennen is mij dus totaal niet vreemd.”

“Ik ben een paar keer bewust naast Chris Froome gaan rijden”

Zijn vader hielp Kamstra om zich klaar te stomen voor de trainingsstage bij Novo Nordisk door trainingsschema’s in elkaar te zetten. Mede dankzij die goede voorbereiding wist de in Assen woonachtige Drent een stagecontract binnen te slepen. “Een van mijn eerste wedstrijden was de USA Pro Challenge. Dan rij je ineens naast Rohan Dennis (BMC). Een supergoeie renner die ik normaal alleen op televisie zag. Dat was wel een heel apart moment. Dit seizoen begon ook weer prachtig met de Cadel Evans Ocean Race. Dat is samen met de Herald Sun Tour tot nu toe mijn mooiste wedstrijd geweest.” Aan de Herald Sun Tour (Australië) deed ook Team Sky mee. En zo reed de jonge Kamstra uit Assen ineens naast Chris Froome: “Ik ben een paar keer bewust naast hem gaan rijden. Dat is toch wel een gek gevoel om ineens zij aan zij met de winnaar van de Tour de France te koersen. Het viel mij eigenlijk direct op dat hij altijd zo moeilijk kijkt. Net alsof hij enorm aan het afzien is. Iedereen in het peloton kijkt er een beetje raar naar, maar de wat meer ervaren coureurs zijn het al wel gewend, want hij schijnt altijd zo te rijden. Het was wel echt een bijzonder moment toen ik voor het eerst naast hem reed. Het was alles bij elkaar een zeer mooie wedstrijd. Veel klimwerk en veel grote namen waaronder dus Froome, maar ook mannen als Kennaugh en Damiano Cunego.”

Strade Bianche

Komende tijd staan er (eindelijk) wat wedstrijden dichter bij huis op het programma. Te beginnen in Italië waar hij mag deelnemen aan misschien wel de meest heroïsche wedstrijd uit het voorjaar: Strade Bianche. “Dat wordt wederom een heel bijzondere ervaring. Ik heb geen idee waarom het team ervoor heeft gekozen om mij daar op te stellen, misschien omdat die wedstrijd het dichtst bij het veldlopen staat”, zegt Kamstra met een knipoog. De selectie voor de Italiaanse voorjaarskoers denkt Kamstra verdient te hebben tijdens de Cadel Evans Oceans Race, maar zeker weten doet hij dat niet. “Ik hou mij niet bezig met de selectiecriteria van het team. Ik vertrouw daarbij volledig op de ploegleiding en staf. Die weten precies waar ze mee bezig zijn en ik zal in elke wedstrijd waarin ze mij opstellen tot het uiterste gaan om een goed resultaat te behalen voor het team.” Er is echter één uitzondering op deze nobele houding richting het Amerikaanse team: “Ik heb aangegeven dat ik dolgraag de Ronde van Drenthe wil rijden. Dat was mijn enige wens. Gelukkig hebben ze die thuiswedstrijd ook opgenomen in mijn raceplan.” 

De Ronde van Drenthe maakt voor Kamstra de cirkel van afgelopen jaar rond. Wat begon met een aantal gesprekken en trainingsritjes met ‘buurman’ Martijn Verschoor ontaardt een jaar later in het koersen door zijn eigen provincie: “Ik kijk heel erg uit naar die wedstrijd. Het wordt bovendien de eerste keer dat mijn ouders mij zien fietsen. Sinds ik begonnen ben aan dit avontuur reed ik alleen nog maar in Amerika, Australië en Azië. Het is niet direct een wedstrijd die mij ligt, vanwege de vlakke wegen en de wind, maar het feit dat mijn familie er is maakt het wel een heel speciale wedstrijd. Bovendien word ik van zulke wedstrijden alleen maar sterker.”

Nederlandse kern

Tijdens de Energiewacht Ronde van Drenthe rijden de vier Nederlanders in dienst van Novo Nordisk ook voor het eerst samen in wedstrijdverband: “We kunnen erg goed met elkaar opschieten en zijn een hecht groepje. Onze nep-Nederlander Kevin de Mesmaecker (een Belg in dienst van de Amerikaanse ploeg, red.) betrekken hoort ook bij ons groepje, maar je moet wel oppassen dat je niet een Nederlandse, een Franse en een Italiaanse tafel krijgt. We proberen wel zoveel mogelijk te mixen en met de hele ploeg gezamenlijk op te trekken.” Uiteraard zoeken de Nederlanders elkaar wel regelmatig op: “Gerd de Keijzer is vaak mijn kamergenoot. Ruud Cremers en Martijn Verschoor zijn trainingsmaatjes. We kunnen gewoon heel goed met elkaar opschieten. Martijn is wel duidelijk de meest ervaren van het viertal. Dat merk je tijdens en rondom de wedstrijden. Hij is natuurlijk ook vaak het aanspreekpunt namens het team. Mensen vergelijken mij weleens met Martijn, omdat we zo dichtbij elkaar wonen. Maar we zijn totaal andere renners: hij een sprinter, ik een klimmer.”

“Insuline is de sleutel om het slot te openen”

Zoals bij de meeste wielervolgers wel bekend is, bestaat Novo Nordisk uit alleen maar renners met diabetes. Kamstra heeft daibetes – type 1, de zwaarste vorm die er is: “Mijn alvleesklier maakt geen insuline aan. De functie van dit orgaan is om je voeding om te zetten in glucose. Dit gebeurt mij dus niet meer. Ik heb daarom een insulinepomp nodig of een injectie om dit proces alsnog te laten plaatsvinden en de voedingstoffen uit mijn voeding op te nemen in mijn lichaam. Ik zeg weleens: insuline is de sleutel om het slot te openen.”

Een zware vorm van diabetes en topsport. Het lijkt een haast onmogelijke combinatie. Toch heeft Kamstra tijdens het koersen relatief weinig last van zijn diabetes: “Ik heb mijn medicatie en in het peloton wordt nauwelijks nog opgekeken als iemand uit ons team zich injecteert met een naald. Wij hebben allemaal een attest om dit te mogen doen, dus dit is geen overtreding van het no-needle policy dat de UCI hanteert.” Desondanks moeten de renners van Nordisk nog regelmatig uitleggen hoe het allemaal in elkaar steekt: “Vanmorgen kreeg ik nog bezoek van het WADA. De dopingcontroleurs kwamen overigens buiten het tijdslot om, waardoor ik mijn training moest afbreken. Twee dopingcontroleurs, een man en een vrouw, stonden mij thuis op te wachten. De man was nieuw bij het WADA en dus vertelde die vrouw hem het hele verhaal over onze medicaties, injectienaalden en attesten. Dat is dan wel even vervelend, maar ach dat hoort erbij.”

“Ik wil minimaal één overwinning behalen”

Het korte profbestaan van Kamstra staat nu al bol van de hoogtepunten en bijzondere ervaring. Het opmerkelijke verhaal is echter pas begonnen: “Mijn wielercarrière is pas echt geslaagd als ik een overwinning kan behalen. Er zijn ontzettend veel wielerprofs met een blanco erelijst. Ik wil absoluut minimaal één keer met mijn armen in de lucht over de meet rijden.”