"De ‘L’ van Leo stond voor Levensgenieter, de ‘E’ voor Energie en de ‘O’ stond voor Onbezonnenheid,’’ omschreef Gerben Karstens in drie doeltreffende woorden de levensloop van Leo Duyndam. ,,Het waren er eigenlijk vier, want de ‘E’ stond ook nog voor emotioneel.’’ Het beeld van Leo Duyndam, die op 26 juli 1990 in zijn Franse woonplaats Tourrettes-sur-Loup aan een hartaanval is overleden, stond ruim twintig jaar lang in de tuin van de in het voorjaar overleden George van den Enden. De legendarische wielerspeaker bij vooral de Westlandse koersen in vervlogen tijden gaf bij leven te kennen dat het beeld van Leo vanuit zijn tuin in Monster, dat ook toen in bijzijn van de toenmalige Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc werd onthuld door Gerben Karstens, herplaatst zou worden in het clubgebouw van Westland Wil Vooruit. Oud-renners, familieleden en vele bekenden waren naar de bult op De Wollebrand in Honselersdijk gekomen om getuige te zijn van de onthulling van de Blonde Pijl van Honselersdijk en het Westland, zoals Leo van Vliet, Gerard Koel, Gaby Minneboo, soigneur Ruud Bakker (uit de bekende TI-Raleigh brigade van Peter Post), Peter Gödde, Janus van Tol, Leo Overgaag, Dick van Kerpel, broer Aad Duyndam, Jan van Vliet, de Koppertjes, de Van den Endens en vele anderen. De bijeenkomst was gelijk aan een reünie. ,,Leo Duyndam werd als 17-jarige geselecteerd voor het WK in San Sebastian 1965,’’ liet Frans van den Enden weten. ,,Hij was toen nog junior, maar kreeg van de KNWU dispensatie om amateur te worden. Hij won in 1965 zijn eerste koers bij de amateurs. Een jaar later won hij als achttienjarige twee etappes in Olympia ’s Tour, toen nog een grote etappekoers van aanzien en in 1967 een etappe in de Ronde van de Toekomst (de kleine TdF voor beloften, DR).’’

Buitencategorie

Een ster was geboren, want met zijn 20 jaar kreeg de Westlander dispensatie voor een proflicentie. Een uitzondering in die tijd. Duijndam won als 20-jarige prof in 1968 de eerste etappe van Parijs-Nice, werd op de baan kampioen van Nederland op de achtervolging en won met Peter Post zijn eerste zesdaagse in Gent. De talentrijke Leo Duyndam, die al op 19-jarige leeftijd toetrad tot de beroepsrenners, behaalde in zijn achtjarige profcarrière 50 overwinningen op de weg, reed 73 zesdaagsen en won er 16. Zoals met onder meer Gerard Koel waarmee hij samen met René Pijnen de Zesdaagse van Amsterdam 1973 won. ,,Ik reed samen met Leo bij Actifit. Ik heb veel plezier met Leo beleefd. Hij was een geweldige renner, een stylist, een coureur van de buitencategorie.’’ De winnaar van het brons ploegenachtervolging op de Olympische Spelen in Tokio 1964 samen met Henk Cornelisse, Jaap Oudkerk en Cor Schuring won in 1970 nog een keer een omnium in de Nacht van Honselersdijk. We reden in die tijd zo ‘n 45 criteriums per jaar en er werd voor veel publiek echt gereden hè,’’ aldus Koel. Leo Duyndam won in Gent (1968) zijn eerste zesdaagse met Peter Post en won in Antwerpen (1971) ook met Post, met 65 overwinningen de Keizer van de Zesdaagse, die 18 keer won met Fritz Penninger en 14 keer zegevierde met zijn koppelgenoot Patrick Sercu. Leo Duyndam, die in 1972 tussen de bedrijven door op de wielerbaan van Bayonne ook nog een Touretappe won, zou vooral furore maken op de baan. Het legendarische koppel Pijnen-Duyndam won Zesdaagsen in diverse Europese landen en in het Sportpaleis Ahoy’ won het koppel drie keer (1972 t/m 1974) de Zesdaagse van Rotterdam, met daarbij de Westlandse avonden als hoogtepunt. ,,Leo Duyndam bracht Ahoy’ in extase,’’ herinnerde Gerben Karstens, die in 1973 samen met de Blonde Pijl werd gelauwerd in de Six van Londen, maar alm te goed. ,,Hij wilde ondanks de successen met Pijnen met mij rijden. Met Leo op de piste gebeurde er altijd wel wat. Hij hield van het leven en van stappen, kortom het was altijd lachen. Hij werd op het laatst, in notabenen het toppunt van zijn carrière, minder in een periode dat hij door het ‘leven’ zijn klasse niet heeft kunnen doorzetten.’’ 

Voorbeeld

Leo Duyndam was ook een inspiratiebron, die veel mensen zoals Frans van de Enden en Leo van Vliet aan het fietsen brachten. ,,Ik ben door Leo Duyndam gaan fietsen,’’ zegt oud-prof van de ‘Posttrein’ en organisator van de Amstel Gold Race Leo van Vliet. ,,Ik kreeg in 1967 het door hem beloofde stuur, haalde mijn spatborden eraf en ben gaan wielrennen.’’ ,,Leo Duyndam was voor ons de ‘King’, de James Dean onder de wielrenners met een enorme uitstraling,’’ sloot Frans van den Enden af. ,,George van den Enden was zijn vertrouwensman. Hij bracht Leo in het begin van zijn carrière altijd naar de koers in binnen- en buitenland.’’ Dick van Kerpel kon zich de reis naar Nice nog goed herinneren. ,,De vliegtuigen naar Nice zaten vol, dus zijn we met de auto gegaan om Leo de laatste eer te bewijzen. De 1400 kilometer naar ‘Het Zuiden’ met Gerben Karstens en Janus van Tol in de auto vlogen met mooie verhalen over Leo voorbij.’’ (Dan Rolandus)