Tekst: Roy Schriemer; Foto: Sportfoto

Van der Haar werd vierde in de eerste WB-veldrit van deze winter in Las Vegas. Vervolgens nam hij even de tijd om bij te komen van de transfer terug van Noord-Amerika – waar hij met zijn team ook op de weg gereden had – om zo uitgerust zijn Europese start van het seizoen te beginnen in Gieten, Ronse en Valkenburg. “Qua ambiance voelde Las Vegas nog niet echt als de start van het seizoen. Niet dat er iets mis was met die wedstrijd, maar het is qua beleving totaal niet te vergelijken met Europa natuurlijk. Sportief gezien was ik op zich tevreden. Alleen ging het voor mij mis op de balkjes, waardoor ik ver terug viel. Toen ik terugkeerde voorin de wedstrijd, had ik al veel energie verspeeld. Daardoor kon ik niet meer reageren op de uitval van Van Aert en Nys.  Vanthourenhout was toen al weg en vierde worden was het hoogst haalbare.” De balkjes waar hij juist deze zomer extra op getraind had om daar zonder problemen over heen te kunnen springen. “Zo’n val in de eerste wedstrijd is dan wel slecht voor je vertrouwen.”

Wegprogramma

De afgelopen maanden reed hij op de weg in het WorldTour-team van Giant-Alpecin een zwaarder programma dan hij tot nog toe gewend was. “Dat was om praktische redenen omdat de opleidingsploeg van Giant-Alpecin ophield te bestaan, maar ook om als renner sterker de nieuwe winter in te gaan. Als het goed is, heb ik nu meer inhoud om over te beschikken. Dat zal ik nodig hebben om voor de winst mee te blijven doen dit jaar. Ik hoop een constant niveau te halen, heb tussen het koersen rijden door goed getraind ook door hard te lopen. Al met al moet de basis breder zijn. Ik hoop zo mijn overwinningen mee te pikken op parcoursen die me goed liggen.”

Piek

Zijn eerste piek in het seizoen moet liggen rond Valkenburg en het Europees Kampioenschap in Huijbergen (7 november). “Dat zijn wedstrijden in eigen land waar ik me extra voor kan motiveren. Het EK omdat het gaat om de eerste editie voor de profs,  nadat ik al twee titels haalde bij de beloften. Valkenburg omdat het parcours me ligt. Dat doet mentaal ook iets met je, dat geeft vertrouwen. Het is een compacte ronde, waar ik mijn explosiviteit goed kwijt kan op de korte hellingen, maar waar ik me ook op het terrein van de techniek goed kan uitleven. Wat mij betreft, kan het parcours er niet droog genoeg bij liggen. Als het nat is, zal het zwaar worden met al die schuine kanten.” Een tweede piek moet er komen rond de kampioenschappen in januari: Hellendoorn (NK) en Zolder (WK). “Je hoopt dan net even iets beter te zijn, frisheid te hebben om voor de prijzen mee te doen.”  Een ander doel is de eerste Superprestige-wedstrijd te winnen. Eerste kans is zondag in Gieten. ‘Ik ben er daar al twee keer heel dichtbij geweest, vorig jaar werd ik in de laatste ronde nog voorbij gestoken door Mathieu van der Poel, het moet daar kunnen.”

Foto: © Sportfoto