Donderdag 03 september 2015

Blog - Nederland is traditioneel een land waar het vrouwenwielrennen met open armen werd ontvangen. Dat is nog altijd terug te zien in de structuur van het vrouwenfietsen. Een aantal topploegen als Rabo-Liv, Boels-Dolmans en Liv-Plantur komt uit ons land en op de kalender zijn veel Nederlandse wedstrijden te vinden. Wedstrijden die vaak - eerder dan in de rest van Europa - een kleine professionaliseringsslag wisten te maken. Waar in het buitenland soms nu nog in jeugdherbergen en op campings wordt overnacht, gingen de Nederlandse organisatoren al snel voor een niveau hoger. Toppers kwamen en komen graag naar ons land om te koersen. En door het al omvangrijke Nederlandse vrouwenpeloton is de animo voor wedstrijden sowieso al groot. Niemand zal twijfelen aan de kwalificatie van topland als het om vrouwenwielrennen gaat. 

We moeten ons echter afvragen of we dat blijven, nu de internationale wielerbond UCI een WorldTour voor vrouwen lanceert. Er is de afgelopen jaren veel veranderd op de kalender. Partijen als Tour-organisatie ASO en de Flanders Classic hebben vrouwenwedstrijden aan evenementen als de Tour, de Vuelta, de Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem en de Waalse Pijl toe gevoegd. Partijen die zonder veel moeite een klein deel van hun budget vrij kunnen maken voor een vrouwenkoers. In vergelijking met de mannelijke profs is dat immers maar een schijntje. In Nederland wil de Amstel Gold Race nog steeds niet aan een vrouwenkoers en ook de Eneco Tour lijkt nog niet rijp voor een dergelijke samenwerking. 

Bij een upgrading van vrouwenevenementen heb je juist dit soort partijen nodig, die ervaring hebben met de WorldTour voor mannen. Hoe goed bedoeld alle vrijwilligersorganisaties in Nederland ook zijn, er zijn er maar enkele die hun wedstrijd als een bedrijf runnen, er wordt nu een stap extra gevraagd. Die lijkt er niet één, twee, drie te komen. De consequentie is dat Nederland een hele schamele vertegenwoordiging dreigt te krijgen bij de eerste invulling van de WorldTour voor vrouwen. Toen Nederlandse organisatoren gepolst werden om mee te doen met deze reeks wedstrijden, stak alleen organisatrice Femmy van Issum van de Boels Ronde van Drenthe haar vinger op.

Een toekomst dreigt met één Nederlands eendaags evenement  in een kalender met (uiteindelijk) minimaal 35 wedstrijddagen. In een WorldTour met straks evenementen als de Tour of Britain, de Giro Rosa, The Tour of California en Chongming Island ontbreekt voorlopig een Nederlandse etappekoers. En dat is gezien de historie toch minimaal nodig om ons land als vooraanstaande vrouwennatie op de kaart te houden. Missen we bij de start van de WorldTour de slag als land? Voorlopig wel.

Roy Schriemer