Dinsdag 14 juli

De Place Marcadieu in Tarbes is een perfecte locatie voor de tijdelijkheid van het Village Départ. De oude markthal, de imposante fontein, de omringende pastelgevels: zo moet het zijn. Ik ontmoet er een paar goede bekenden. Ten eerste rockzanger Blaudzun die te gast is van de Belgische televisie. Iwan Spekenbrink voegt zich bij de onophoudelijke rij mannen die me nog maar eens feliciteren met de geslaagde Tourstart in Utrecht.

De Franse nationale feestdag wordt niet vreugdevol voor de fans uit het thuisland. Thibaut Pinot kan totaal niet meekomen in de klim naar La Pierre-Saint-Martin. Het wordt ook een slechte dag voor Vincenzo Nibali en Alberto Contador. En een rampdag voor de Tour, met de dominantie van Chris Froome die al op dag een van de bergen geen twijfel laat bestaan over wie de sterkste man van de ronde is. De strijd om het geel is al na de eerste bergrit voorbij, lijkt het. Leuk voor Nederland dat Robert Gesink zich na een aanval bergop goed kan handhaven. Hij wordt knap vierde. Dat is vooral erg leuk voor Robert zelf.

‘Froome a tué le Tour,’ foetert  commentator Cyrille Guimard op Radio Monte Carlo, de Brit heeft de Tour vermoord. Hoeveel leven er nog in zit moet nog blijken. Inmiddels begint direct het speculeren. Het is net als in 2013: lijkt het rijden van de Brit niet verdacht veel op dat van die oude Texaan?

Woensdag 15 juli

Op de Tourmalet is het minder druk dan anders. Het kan aan de warmte liggen: het is Grand Départ-Utrecht-weer: tropisch. In de koers is het geen moment stil. Veel ontsnappingen, maar de groten blijven bij elkaar. Met de ruime tijdsmarge op zak hoeft Froome geen moeite te doen om zijn tegenstanders nogmaals te vernederen.

Het speculeren over doping is alweer volop begonnen, vooral op de sociale media – dat ergerlijke kwekcircuit. Vooralsnog is er niets verdachts gevonden bij Froome. Misschien is hij gewoon een erg sterke coureur.

Op mijn verplaatsing naar Toulouse stop ik even in een wegrestaurant. Daar kom ik Jørgen Leth tegen, de veteraan-commentator van de Deense televisie. Hij zegt: ‘Ik heb de vloer aangeveegd met die speculaties. Ik vind dat altijd zó goedkoop…’

Het wordt nog een mooie avond op de Place Wilson, hartje Toulouse.

Donderdag 16 juli

Laat de start van Lannemezan zitten, omdat ik vooruit wil naar Muret, het vertrek van de laatste Pyreneeënrit. Het is daar opnieuw snikheet. Op het eerste gezicht is het een lelijk voorstadje van Toulouse. Waarom hier starten? De nadere wandeling levert een goed inzicht op. Op de Allées Niel, een langgerekt plein met platanen van weerszijden, staan de standbeelden van twee beroemde stadgenoten uit de negentiende eeuw: maarschalk Niel en componist Dalayrac. In Muret zijn ze ook trots op luchtvaartpionier Ader en de burgemeester die president werd: Auriol.

Ik bewonder de achthoekige toren van de Église Saint-Jacques. In de kerk zoek ik even verkoeling. Dan door naar de Place de la République. Tussen de platanen staat het al vol met trucks van de Franse televisie. In Paulino, het café op de hoek staat de tv aan voor de Tour. Terwijl het beneden nog zo heet blijft, fietsen de renners inmiddels onder heftige regenbuien naar boven.

Er is een groep van 22 vertrokken die op het Plateau de Beille uiteen valt. Michal Kwiatkowski begint met Sep Vanmarcke aan de klim op het glimmende natte wegdek. De arme Vlaming kan onmogelijk lang het wiel houden. Daarna neemt Joaquim Rodriguez het over, om naar de zege te fietsen.

Interessant is wat er in de achtervolgende groep met toppers gebeurt. Eerst probeert Contador het, tevergeefs. Zo vergaat het ook Nibali. Quintana dan! Ook de Columbiaan slaagt niet. Froome probeert het nog met een tempoversnelling, maar dat is machtsvertoon voor even. Mollema moet in dit geweld afhaken. Rodriguez wint. De toppers komen samen over de meet. Grappig hoe te zien hoe Gesink en Mollema het nog op een sprint zetten. Gesink is de beste Nederlander. Knap hoe hij terug is gekeerd na een lekke band. Karakter.

In de avond dondert en bliksemt het ook boven Toulouse, maar regen blijft uit.

Vrijdag 17 juli

Het lege Muret van gisteren is nu een volle startplaats in de hitte. Bij het startpodium is het vermakelijk om te zien hoe jongetjes met schriften om handtekeningen staan te schreeuwen. Tony Gallopin is een van de Fransen die erop ingaan.

Onderweg stijgt de temperatuur alleen maar, het loopt op tot 38 graden. Wilco Kelderman zit in de vroege ontsnapping van zes. Voor de laatste klim blijft hij over met twee anderen. Het peloton nadert. Gaat Wilco het redden? Het wordt heel spannend, maar het lukt Wilco niet. Het is de sof van Rodez. Die klim was net 200 meter te lang. Greg van Aevermaet is de Belg van de dag.

Ik zie Fransman Bryan Coquard van Europcar tegen een stoeprand in een plas water liggen. Hij was uitgedroogd, oververhit. Ze hebben hem letterlijk geblust met flesjes drinkwater en een zak met ijs in zijn nek gelegd. Voor die arme jongen gaat het niet over de zege, maar over overleven.

Zaterdag 18 juli

Publiek dromt samen onder de bomen in het park met het Village Départ. Vette warmte in Rodez. Eerst het defilé, pal langs de prachtige kathedraal, dan na kilometer 0 het vertrouwde spel van opeenvolgende aanvallen. Sagan zit er weer bij, Van Aevermaet ook, een heel stel Fransen.

Bij La Maléne ga ik uit koers, steek de brug over de Tarn over. Het gaat eerst richting Meyruies, door de prachtige, ruige, bruingeel gebrande Cevennen. Ik heb logies bij vrienden in Vacquieres, een dorpje boven Nîmes

Om de Tour te zien stop ik bij een simpele bar in l’Espéron: Le Tremplin. Het is er allesbehalve vol. Op de klim naar het vliegveld in Mende lijkt het uit te draaien op een sprint tussen Thibaut Pinot en Romain Bardet, maar die twee aarzelen te lang. Ineens komt Stephen Cummings langs gesneld, de twee Fransen stomverbaasd achterlatend. Ze hebben zich laten verrassen onder de ogen van de Franse president Hollande.

Zondag 19 juli

Ga niet naar de start, neem onder Nîmes de snelweg, om alvast Bourg de Péage te gaan bekijken, het vertrek van maandag. Het grote, smerige nieuws is dat Froome op weg naar Mende een plas pis in zijn gezicht heeft gekregen van een malloot. SKY krijgt ’s ochtend extra politiebewaking bij de bus.

Het blijft warm en de geschiedenis herhaalt zich in de koers: Sagan is vroeg weg om punten te pakken, met een heel stel om zich heen. Cavendish is een van de vedetten die al vroeg moet lossen op de eerste colletjes.

Bij Orange kies ik voor de oude N7. Ik heb de tijd, volg de ontwikkelingen via de koersradio. Tijd voor een sandwich in een van de weinige tenten die open is op zondag. Om twee uur begint Radio Monte Carlo weer. Er is in Integral Tour extra veel te doen over Froome en de urine. Prudhomme heeft in een korte persverklaring gezegd dat er te vee stemming is gemaakt in de media, na Froomes machtsvertoon in de Pyreneeën.

Voor Valence is het eerste stuk van het peloton weer bij elkaar. Bij afwezigheid van Cavendish wordt het een sprint van Duitsers. Greipel wint van Degenkolb. Hij is verstandiger dan Sagan, spaart zijn krachten. Het kan niet dat de beste sprinter van de Tour niet in de groene trui rijdt.

Ik pak de Autoroute richting Marseille voor de overnachting in Orange. Voor Montélinar is het alweer dikke file, dus andermaal de N7 op. Villa Aurenjo in Orange is het mooie B&B van mijn oude radio-collega Gerdien en haar Olivier.

Maandag 20 juli

Schreeuwende man naast mijn bed, het is even na 3 uur. Brand! Een hoog, leegstaand pand naast de Villa staat heftig in de fik. Met de andere slapers sta ik snel en klaarwakker beneden. Er komt een indrukwekkende vonkenwolk uit de ruïne. Laat op de vorige avond hebben we jochies bezig gehoord, gescharrel, glasgerinkel. De wind staat de goede kant op, van Villa Aurenjo vandaan. De schrik maakt plaats voor een zekere bewondering voor het vlammenspektakel. Ik ga om vier uur weer slapen met het geruststellende geluid van het water dat gestaag uit de slangen spuit.

Het is ver van de start vandaan. In Orange passeer ik de oude Romeinse triomfpoort en neem de provinciale weg naar Gap. Een mooie route door eindeloze wijnvelden, met steeds de Mont Ventoux aan de rechterkant. Het peloton hoeft er niet overheen in de aanhoudende hitte.

Radio Tour meldt alweer een aanval van Sagan. Economisch rijden is niet zijn ding, hij is dé aanvaller van de Tour. Vlak voor Veynes kom ik weer op de Route du Tour, pak bij Gap met andere volgers ook de Col de Manse en kom in de afdaling in de staart van de reclamekaravaan terecht.

Achter de finish tussen de collega’s om de fantastische finale te zien. Het is spectaculair, het dalen van Sagan, maar hij kan de ontsnapte oude Spanjaard Ruben Plaza Molina niet meer inhalen. Gomez wist gewoon dat iedereen naar de Sloveen zat te kijken en was er slim tussendoor geglipt.

Geen bijzondere ontwikkelingen in de groep der toppers, behalve de valpartij van Geraint Thomas, zonder schade. Mollema en Gesink blijven goed voorin.

Na het bezoek aan de perszaal duurt het een uur om Gap uit te komen. Mijn hotel is alvast in Digne-les-Bains. Net als een vorige keer wijst monsieur Tomtom me direct naar de aankomst, waar ze druk bezig zijn om alles af te breken.  

In Digne installeer ik me voor drie nachten in L’Aiglon. Bij de buren van Hotel de Provence kan na negenen nog gegeten worden op het terras. Later op de avond nog een enkel glas op het terras van L’Étoile. Er is uitzicht op de rotonde. Tegen elven komen de vrachtwagens met geweldige rijen blinkende dranghekken Digne binnen rijden. De Tour draait altijd door, ook vlak voor een nieuwe rustdag.