Annemiek van Vleuten wil na de pech van 2012 wel eens een solide seizoen rijden waarin ze een constante vorm kan etaleren. Haar hoofddoelen zijn de wereldbekerwedstrijden, het Nederlands Kampioenschap in Kerkrade en de mondiale titelstrijd in Florence.

Lichamelijke tegenslag
Het was een jaar van uitersten. Van Vleuten verkeerde in de periode van eind april tot begin juli 2012 in de vorm van haar leven met winst in onder meer het Nederlands Kampioenschap, Hills Classic en de 7 Dorpenomloop Wijk en Aalburg. De andere kant van de medaille was er ook, want ze bleef ook niet gespaard van lichamelijke tegenslag. Dat begon met de nasleep van een zware operatie waarbij een knik in haar liesslagader in de winter van 2011 op 2012 werd verholpen, waardoor de topvorm veel later dan gepland kwam. Ver na de voorjaarsklassiekers bijvoorbeeld. En toen ze wel in goeden doen was en het rood-wit-blauw wilde tonen in de Giro Donne, brak ze haar sleutelbeen. Het helen van de wond maar vooral ook een infectie die niet wilde genezen zorgden dat ze zich tot en met december lichamelijk niet top voelde. Ook niet op de Olympische Spelen van Londen en op het WK in Limburg dus. Een tweede operatie aan het sleutelbeen lijkt vooralsnog de problemen verholpen te hebben. “Op dit moment voel ik me goed.’’

Gretig
Het maakt Van Vleuten gretig om het nieuwe wielerjaar te beginnen in de Omloop Het Nieuwsblad. “Als ik nu eindelijk eens gespaard blijf van tegenslag, wil ik graag de lijn van rond het NK van 2012 doortrekken. En daarmee de rood-wit-blauwe trui op een waardige manier dragen, het liefst zou ik ook een mooie zege behalen in het kampioenstricot. Die vorm wordt niet direct in de Omloop Het Nieuwsblad verwacht ik, daarvoor heb ik in de winter iets te lang verplicht stil gezeten. Maar in de periode van de Ronde van Vlaanderen hoop ik er wel weer te staan.’’

Sterk presteren
“Ik kijk daarbij eerst vooral naar de wereldbekerklassiekers. In de afgelopen jaren is gebleken dat ik in deze wedstrijden sterk presteren kan en het zijn natuurlijk ook echt mooie zeges die je daar kunt behalen. Heel misschien zal ik het vizier ook richten op het WB-klassement, maar vooralsnog is het mij daar niet om te doen. Het mooist is het toch om in zo’n belangrijke koers als de Trofeo Binda, de Ronde van Vlaanderen of de Ronde van Drenthe als winnares over de streep te komen, een klassement leiden geeft minder voldoening, al laat ik het ook niet liggen als de kans zich voordoet.  Dan zou ik ook willen overwegen om aan de Tour of Chongming Island deel te nemen.Verder wil ik mijn nationale trui graag verdedigen, het parcours in Kerkrade ligt me duidelijk, anders was ik er vorig jaar natuurlijk geen kampioene geworden.’’ 

WK Florence
“Het enige WK waar ik topfit aan de start heb gestaan, was in 2011 in Kopenhagen, maar dat was voor de sprinters gemaakt en dus kozen we er toen voor de kaart Marianne Vos uit te spelen. Een korte klassering op een WK ontbreekt dan ook echt nog op mijn palmares. Voeg dat bij het gegeven dat het een parcours is waar ik kansrijk kan zijn – in de heuvels van Toscane - en dan snap je dat ik ambitieus toe wil leven naar dat wereldkampioenschap.’’

Zelf kopvrouw zijn
Voor Rabobank-Liv/Giant zou het mooi zijn als Van Vleuten een seizoen lang op de toppen van haar kunnen kan presteren, want Marianne Vos lijkt door haar MTB-ambities (iets) minder vaak inzetbaar. Van Vleuten: “Het is niet zo dat ik daar naar uitkijk. Het spel dat we normaal spelen is dat mensen naar Marianne kijken en ik daardoor vaak de ruimte krijg. Daar moeten de tegenstanders dan weer op in spelen en dat kunnen we met z’n tweeën vaak mooi afronden. Als je zelf kopvrouw bent, vraagt dat een hele andere verantwoordelijkheid. Maar ik denk wel dat het goed voor me is om dat ook eens mee te maken, dat is voor mijn ontwikkeling als renster ook prima. Ook omdat ik natuurlijk niet weet of ik altijd ploeggenote van Marianne blijf, mijn contract loopt aan het einde van dit jaar af.’’

Rabobank dankbaar
Voor Van Vleuten voelt het vooralsnog echter heel prettig bij Rabobank-Liv/Giant. En is nog altijd blij dat de sponsor na zestien jaar ook de vrouwen onder de vleugels nam. “De samenwerking met de mannelijke profs  heef uiteindelijk maar een jaar geduurd (Rabobank stopte naar aanleiding van dopingverdenkingen de sponsoring van de mannenformatie, red.), maar heeft ons ook veel gebracht. Windtunnelmetingen en lactaattesten tijdens de training zijn allemaal ingevoerd als gevolg van het netwerk aan specialisten waarover men beschikte. Ook van oud-profs als Jeroen Blijlevens en Koos Moerenhout kunnen we leren, zij komen vanuit hun eigen ervaring uit het profpeloton met tips, dat is leerzaam. De vrouwensport wordt steeds professioneler, dan is het belangrijk om voorop te lopen bij het volgen van nieuwe trends en inzichten. En de slechte zaken uit de mannensport links te laten liggen natuurlijk.’’

Tekst: Roy Schriemer, Foto: (c) Sportfoto