"BLIJF MET JE POTEN VAN MIJN KONT AF!" Geconcentreerd stuur ik de bocht naar links in. Het is absolute chaos om me heen, gerammel van fietsframes op de steentjes, klapperende fietskettingen, wild geschakel en gevloek. Ik zie sturen, wielen en bezwete rennerslichamen op slechts enkele centimeters van me. Ik probeer ze te ontwijken, maar moet ook die klote bocht door. "IK FIETS HIER GVD OOK VOOR EEN POSITIE HOOR!" Zeg ik dat nu hardop of denk ik het alleen maar? Geen tijd om te denken, de kont uit het zadel, trappen met die poten!

 

Vannacht heb ik nog verdomde goed geslapen, ik had verwacht dat ik lang wakker zou liggen. Zal wel komen door die biertjes in de Scheveningse Brouwcafé gisteren. Eigenlijk waren het er één of twee teveel, maar ze smaakten zo goed. Was wel lang bezig met het uitzoeken van mijn spullen vanmorgen, dat wel. Een rugzak vol arm- en mouwstukken, repen en gelletjes, extra geprepareerde bidon, alleen nog maar water toevoegen, warme kleding. Check, dubbelcheck, helm niet vergeten, de 'thick padded' handschoentjes uit de verpakking. Met kloppend hart op de fiets hierheen, de benen vast 'op spanning zetten', ik hoor ze er altijd wel over praten, maar hoe doe je dat? Rij ik volle bak naar de permanence of neem ik de tijd? 

 

De finishlijn, voor de zoveelste keer. Kut, daar klap ik weer door dat gat heen. "KIJK TOCH EENS UIT SUKKEL, STRAKS HEB JE EEN LEKKE BAND, LOPEN NAAR DE FINISH, NEE DAS LEKKER!" De start ging ook al zo goed, het ene voetje, volgens de regels, aan de grond schoot bij het inklikken over het pedaal heen. Zul je altijd zien, nooit problemen mee, nu kost het meteen plaatsen en moet ik direct in de achtervolging. Remmen voor de eerste bocht is niet nodig, had ik al gemerkt bij het inrijden. Maar nu rij ik er niet alleen, pas op links van je die wil er langs! Ah, op dit stuk gaan ze versnellen, die dikke kont voor je, duik erachter, die gozer rijdt hard. 

 

Een week geleden had ik helemaal geen idee dat ik hier ging koersen. "Wie kaatst kan de bal terug verwachten" aldus de ex-prof. "Jij kan een hele grote terug verwachten!" Ontkennen heeft geen zin, wie denk je ook dat je bent om een prof vlak voor de start van een Touretappe te vertellen hoe hij die dag moet rijden. Geen meter verstand van de koers en dan een grote bek over het in de kijker rijden. Nee, hij heeft groot gelijk dat hij me te kakken zet. Wereldwijd op Twitter nog wel. Dat ik hier vandaag meedoe en niet alleen dat, nee ook dat ik ga winnen. Eerst maar eens zien dat ik überhaupt de eerste tien ronden haal.

 

Shit de eerste groep is weg. Let dan ook op man, daar had je toch bij willen zitten? Woensdag reed je met die Oale Fietsers van je toch ook zo makkelijk van de groep weg om als eerste aan te komen? Een blik op de teller, rijden we echt zo hard? Geen wonder dat ik met de bek wagenwijd open rij. En dan ben ik nog verkouden ook, dat terras gistermorgen in de schaduw en wind, dat was echt niet slim. Opletten want daar steekt er alweer eentje zijn stuur voor het jouwe en zo ben je je plekje kwijt. Let op die stoeprand, maar even inhouden dan. 

 

Het hoeveelste rondje is dit eigenlijk of nog beter, hoe lang is dit rondje om die vijver eigenlijk? Zie je hoe het gaat, als een gek over die finishlijn denderen en dan even inhouden bij die bocht. Een seconde adem halen, een snelle slok uit de bidon. Daarna gaat het weer hard. Hard! Hé het groepje is teruggepakt en het tempo is eruit. Oh ja even herstellen. Dat kan wel in de koers, wat 'ze' uit Zwolle ook zegt. Heerlijk, adem, diepe teugen met de onderkaak op het stuurlint.

 

Vijftig meter voor het peloton. WAT DOE IK HIER NOU WEER? GAAT IE ONTSNAPPEN? WAT WIL JE DAAR NOU WEER MEE BEREIKEN? Ze zullen wel denken wie is dat en wat denkt hij wel dat hij van ons weg rijdt en ik voel dat ze de ruggen rechten en aanzetten. Nou dat heb je mooi voor elkaar gozer. Trappen, trappen, trappen. Ja dat doet pijn hé? Kijk daar staat C., wat kijkt ze trots die rare meid, je hebt toch niets met wielrennen en toch ben je hier? En ze roepen 'kom op' bij het passeren van de finishlijn. Heb ik echt kippenvel?

 

Geen idee hoe lang ik weg ben maar ze rijden me alweer links en rechts voorbij. Aanhaken in het zog en wel nu! Dat wil niet meer hé? Verspilde energie zo'n ontsnapping. Of niet? OF NIET? Wat gaat dat hart tekeer en waarom doet die stomme hartslagband het niet? Knellen ja daar is ie goed in maar, ach laat maar, zal ik weer even op kop gaan? Ze laten zien dat ik er nog ben? Zodat ze ophouden met me aan de kant drukken? Ik doe het ook gewoon. Het gaat toch niets worden tegen deze ervaren jongens. Voelt goed trouwens hier aan kop over de streep, ze roepen weer, ik hoor ze wel. Kan ook niet anders als je vlak naast mijn hoofd 'KOM OP' in mijn oren brult. 

 

Wat rijden dan? Hoezo aan de kant gaan? Steeds weer diezelfde nummer 2. VRIEND JE MOET HET HIER ZELF DOEN HOOR! Dat roep ik echt hardop toch? Oh nee ze gaan weer versnellen maar daar kan ik er langs. Nog één keer dan, iets proberen. Gewoon doen, beter voorop dan is er meer ruimte om er weer uit te zakken, ja dat kan ik wel. Waar is C. nu gebleven? Oh daar, even lachen dan denkt ze dat het wel meevalt, ze moet zich geen zorgen maken. Daar staat er al eentje aan de kant, mismoedige blik in de ogen. Zie er ook niet uit weet ik zeker maar dat staat dan wel weer mooi op de foto's. 

 

Lig eraf kom er niet meer bij. Roept die microfonist nu echt dat de laatste ronde is ingegaan? Als ik nu stop sta ik nog in de uitslag of zal ik nog een rondje rondkruipen met nul op de teller? Kan het hek opzij? Ik vraag het echt en voel C. in mijn armen. De adrenaline zit nog tot achter mijn oren, het hart bokt als een gek. Een inspanningshoestje uch uch. Brede lach, MAN IK VOEL ME SUPER!