Tekst: Dan Rolandus, foto: Sportfoto

Met meer dan belangstelling staat de Spijkenisser met zijn echtgenote Marjan en zoon Jordi als toeschouwer langs het parcours om de vriend van dochter en wielrenster Rebecca, Wilco Kelderman aan te moedigen. "We hebben de Tour in 2010 ook al een keer door Spijkenisse gehad, maar met Wilco (kopman bij de WorldTour formatie van LottoNL/Jumbo, DR) in de Ronde geeft dat toch wel iets speciaals,’ kijkt John Talen, vader van wielrenner Jordi, reikhalzend uit naar het passeren van La Grande Boucle over de Groene Kruisweg in “TourMaand” juli.

Van Poppel en Cipollini

De inmiddels 50-jarige John Talen nam in zijn zestienjarige carrière als beroepsrenner in de jaren 1988 en 1989 voor Panasonic van de legendarische ploegleider Peter Post met kopmannen als Erik Breukink en topsprinter Jean Paul van Poppel en in 1993 en 1994 voor het Italiaanse Mercatone Uno van “Super” Mario Cipollini, Adriano Baffi, Michele Bartoli en Francesco Casagrande zelf ook vier keer deel aan de Tour de France. ‘De Tour is het hoogste podium, met een perfecte organisatie, veel pers, maar ook met veel hektiek en stress, vooral bij Peter Post. Er zat heel veel druk op van het moeten presteren. Je reed als ploeg elke dag met een opdracht.’ Het handelsmerk van John Talen was vooral een hardrijden. Hij behoorde tot de sprinttrein om rappe mannen als Jean Paul van Poppel en niemand minder dan Mario Cipollini in ideale positie op de lanceerbasis af te zetten voor het eindschot. ‘Cipollini zou in 1993 of 1994 moeten rijden in de Tour, maar hij vloog tijdens een rit in de Ronde van Spanje over de dranghekken, dus werd hij uitgeschakeld voor de Tour. Adriano Baffi, die al heel wat had gewonnen, moest zijn plaats innemen, maar had geen moraal meer. In de sprintrein van Mario Cipollini zaten er nog twee voor me. Silvio Martinello (tevens baanrenner, DR) was de laatste man, die hem in de ideale positie moest brengen voor de eindsprint."

Wereldkampioen

Maar “Big John”, die als beroepsrenner verder uitkwam voor onder meer PDM, TVM en Batavus-Bankgiroloterij, kreeg ook de kans om zelf een aardige palmares bij elkaar fietsen. Als amateur werd hij samen met zijn teamgenoten Rob Harmeling, Tom Cordes en Gerrit de Vries in 1986 wereldkampioen op de 100 kilometer ploegentijdrit en behaalde als prof overwinningen in onder meer Dwars door België, Dwars door Vlaanderen, de Grote Scheldeprijs, etappes in de Tirreno-Adriatico, de Dauphiné Libéré en de Ronde van Zweden, maar hij werd in 1990 ook derde in de Ronde van Vlaanderen, tiende in Parijs-Roubaix en dertiende in Milaan-San Remo. De geboren Drent nam naast de Tour drie keer deel aan de Ronde van Spanje en twee keer aan de Giro d ‘Italia. Hij reed in de Tour van 1989 in de rode tussensprinterstrui. ‘Ik was best goed in conditie, reed regelmatig mee in de finale. Maar bij Panasonic reed ik in 1989 in de rode tussensprinterstrui. Bij de bevoorrading in één van de etappes ging het mis, dachten ze dat ik van een andere ploeg was waardoor ik mijn proviandzak misliep. Ik was helemaal leeg, kreeg maagklachten. In de Tour moet je snel herstellen, want de volgende dag is het weer koers. De rode trui maalde constant door mijn hoofd, ik moest hem verdedigen, dus alert blijven. Toen ik in de buurt van Valenciennes, zo ’n Parijs-Roubaix kasseienetappe, de zak miste, ging het licht uit en was het einde Tour.’ John Talen, die na zijn profcarrière met het oog op de toekomst de boeken in dook en sinds 2002 als procesoperator werkzaam is bij Shell, heeft voor de komende Ronde van Frankrijk vrij genomen om het grootste wielerevenement ter wereld in Spijkenisse als toeschouwer van dichtbij mee te maken. ‘Mijn vader (Jan Talen, DR) heeft het etappeschema en een camper in Frankrijk gehuurd. We gaan na Spijkenisse de bergen in, ik laat het wel op me afkomen. Ik hoop dat de renners goed door de vlakke etappes heenkomen. Er wordt heel hard gereden en een lullige val met zo ’n vluchtheuvel in het midden ligt zomaar op de loer."