Door Jeroen Wielaert

2015 moest het tweede seizoen worden van de zoveelste schoonmaak in het wielrennen. Het past bij het verlangen van al die fans in Gent, ze zijn de zever zat. Inmiddels heeft Lance Armstrong doodleuk gezegd dat hij weer doping zou nemen als de praktijk van nu gelijkwaardig zou zijn als die van toen. De UCI zit opgezadeld met onderzoeken naar de hardleerse onzuiverheid bij Astana. Er is geen twijfel dat die ploeg hard moet worden aangepakt. Het bevestigt ook de hardnekkigheid van de dopingcultuur.

Van Aevermaet heeft geen epo genomen, is ook niet positief bevonden op andere beruchte producten. Het gaat nu over zijn contacten met ‘ozondokter’ Chris Mertens. Die moet de Vlaming injecties hebben gegeven met het middel Vaminolact dat wordt toegediend aan baby’s of te vroeg geborenen. De kwestie dateert van voor 2011, maar ook toen was Avermaet al lang uit de luiers. Het Nieuwsblad wrong zich in bochten om het dopingverhaal aan het volk uit te leggen. ‘Er is hier op de redactie hartgrondig gevloekt. Greg van Aevermaet, een van de topfavorieten voor vandaag, driemaal uitgeroepen tot onze Flandrien van het jaar. We hadden hem zo graag een overwinning in Gent gegund. Maar de pers én de wielerwereld hebben tot hun scha en schande geleerd dat dopingnieuws niet weg te moffelen valt. Ook niet als het op het slechts mogelijke moment binnenvalt. Ja, we hebben gevloekt. En vervolgens onze job gedaan: de feiten nog eens checken en dubbelchecken en ze u zo genuanceerd en volledig mogelijk voorstellen.’

Bij Het Laatste Nieuws waren ze in die methodiek alweer verder gevormd. Zij openden de voorpagina met het bericht dat het onderzoek naar de omstreden Mertens lijkt te wankelen. Uit nader onderzoek van de universiteit van Leuven is gebleken dat de bloedsporen in de inbeslaggenomen infusen maar in één geval matchten met het DNA van de aan Mertens gerelateerde renners, boksers en voetballers. De krant liet in het midden of ze bij het achterhalen van deze gegevens hebben gevloekt op de redactie.

Als vaker was er maar één manier om deze actualiteit te vergeten: het kijken naar de koers. Ik was benieuwd naar Roompot. De Oranje bus en de ploegleiderswagens kwamen als laatste het Pietersplein op. Het deed me denken aan een oude gewoonte bij Rabobank. Dat moest zich niet in de koers vertalen. ‘Team Roompot, dat klinkt wel prettig,’zei Michel Wuyts. Er waren nog zo’n 70 kilometer te gaan, het was bij de Eikenberg. De jongens van Breukink en Boogerd waren toch maar af en toe zichtbaar, en niet als vermetele vrijbuiters, laat staan in het sluitstuk.

Het werd smullen voor het thuisvolk. Van Avermaet liet zich zien in alle gretigheid. De Vaminolact moest zijn uitgewerkt. Greg reed als een volwassen Flandrien, maar dat deed Tom Boonen ook. Hij kreeg Niki Terpstra mee als Nederlandse trots in een viermans-ontsnapping met Stijn Vandenbergh en Ian Stannard. Drie man van Etixx, één van Sky. Sep Vanmarcke onderscheidde zich voor Lotto-Jumbo in een beulsachtervolging met Van Avermaet en Zdenek Stybar. Ja, het was koers.

Stannard liet zich kalmpjes meevoeren door het drietal van Wilfried Peeters. Servais Knaven kwam hem nog wat adviseren achter het stuur van de Sky-wagen. De Brit bleef vrijwel steeds in vierde positie. Hij was het die Boonen terughaalde toen die een demarrage waagde op vier kilometer van de meet. Direct daarna sprong Terpstra weg. Vandenbergh volgde hem – vreemde reactie van een ploegmaat. Stannard kon het tweetal bijhalen. Het resulteerde in een sprint tussen Terpstra en Stannard. De Brit kon de Nederlander vrij makkelijk kloppen en won de Omloop voor de tweede achtereenvolgende keer. Eén tegen drie: een fraaie Engelse zege, een Vlaamse deceptie. De fans zullen gevloekt hebben, maar ze hadden wel gekregen waar ze op hoopten: een mooie Omloop. En Stannard werd niet genoemd in verband met een foute dokter.