Maandag 22 april 2013

Blog - Een Ier wint in Ans. Daniel Martin, geboren 20 augustus 1986. Dat was twee jaar na de eerste Ierse zege in Luik-Bastenaken-Luik van Sean Kelly. Het jaar daarvoor won Steven Rooks. In 1988 was Adrie van der Poel de laatste Nederlander die la Doyenne won. In 1989 won Sean Kelly opnieuw. Er is geen logica te ontdekken in de verhouding tussen Ierse en Nederlandse zeges in de mooie oude Waalse klassieker. Zeker is dat de Ierse vreugde momenteel groter is dan de Nederlandse.

Politionele ingrepen
Aan de vooravond van de nieuwste editie had ik me eerst verbaasd over het verhaal van nieuwe politionele ingrepen tegen renners. In La Meuse las ik dat Philippe Gilbert was aangeklaagd voor het wegwerpen van bidons. Er mag ook niks meer. Het wegwerpen van bidons is een tamelijk spectaculair onderdeel van de televisiebeelden uit een koers. Ik herinner me uit de Tour van 1997 dat Tom Steels straf kreeg omdat hij in volle finale met een bidon smeet. Toen ging het over een sportief vergrijp. Nu betrof het een overtreding tegen de milieuregels. Er waren beelden van Gilbert, smijtend met een bidon. De boete: 500 euro. Procureur Danièle Reynders stelt zich op het standpunt dat iconen als Gilbert een voorbeeldfunctie hebben en dat zulk gegooi er niet bij hoort. In de volle finale van de nieuwste editie zag ik weer een bidon naar een stoep vliegen. Even later kwam Philippe Gilbert in beeld. Hij had andere zorgen dan deze Belgenmop.

Draaiplek
Uit Luik was ik zelf direct naar keerpunt Bastogne gereden. Op de Place McAuliffe draait de koers naar het noorden rond het postmoderne VVV-kantoor vlak bij de monumentale tank uit de tweede wereldoorlog. De gewoonte wil dat de wedstrijddirectie daar even uitstapt voor een ontmoeting met gemeentelijke bestuurders. Deze keer was het extra feestelijk, omdat de ASO heeft besloten dat Bastogne komend jaar startplaats wordt voor de Waalse Pijl. Zelf koester ik de stad toch het meest als draaiplek – in de oorlog en in de koers.
Er waren toespraken, er werden geschenken uitgedeeld – manden met Ardenner Ham. De kopgroep was al langs toen Christian Prudhomme naar zijn rode Skoda liep. Tegen het publiek zei hij: ‘Ik ben hier in de markt!’ En tegen mij, glunderend: ‘Zo is het fietsen.’

Verbond van machteloosheid
Het fietsen van de dag bood niet het beeld van winnende favorieten. Ik bedacht me zomaar dat de vorderende zuivering ook een zekere nivellering betekent, zonder daar gezaghebbend in te willen wezen. Ryder Hesjedal sleurde zich mooi naar voren op de Côte de Colonster. Even nog kwam Bauke Mollema in beeld met Gilbert in zijn wiel, een verbond van machteloosheid. Gans het boeiende eindspel bracht Daniel Martin de zege die hem ook zelf verbaasde, al was het een bewijs van kracht.
Bij de bus van Garmin zag ik de high-fives voor Hesjedal. Bij de Blanco’s dan de sippe gezichten. Zo moet het zijn, als de sport wordt bedreven op eerlijke basis. Het is normaal dat een goede renner als Mollema sterke en minder sterke dagen heeft.