Tekst: Dan Rolandus

Richard Jansen is nationaal kampioen strandrace geworden. De pas 19-jarige mountainbiker uit het Noord-Hollandse Assendelft gaf in een zinderende finale van een stormachtige strandrace op de Boulevard in Egmond aan Zee achtereenvolgens ploeggenoot Bram Imming en de gedoodverfde favoriet Sebastian Langeveld het nakijken. De vroege vluchters Stefan Vreugdenhil en Ike Groen bolden als vierde en vijfde over de streep.

Hoewel Jansen vooraf zeker niet tot de topfavorieten behoorde, was het ook weer niet zo verrassend dat de biker uit het Imming Bikes Team na overwinningen in de strandraces van De Panne en Wijk aan Zee met de nationale eer ging strijken. ,,We hebben een superploeg, waarin iedereen in staat is om te winnen. Het koersverloop verliep met Ike (Groen, DR) voorop volgens plan. Zou Ike niet op kop hebben gereden, dan was het met al die grote mannen in de groep een stuk lastiger geworden. Nu hoefden we tot aan de finale feitelijk niets te doen. Na de lus bij Castricum zijn we naar Stefan Vreugdenhil en Ike gereden. We hebben om en om aangevallen. Ik ben op het losse zand in de strandafgang gedemarreerd, keek om en zag dat ik een gat had geslagen. Toen ik op vijftig meter van de meet weer omkeek wist ik dat Egmond voor mij was,’’ aldus analyseerde de kersverse kampioen van Nederland zijn race.

Populair

Dat de strandraces aan populariteit hebben gewonnen, bleek wel uit het feit dat liefst 2500 (!) wielerliefhebbers de race volgden via het door SchoonProducties uit Broek op Langedijk verzorgde live-stream. De Led-fans zagen de troepen van Imming Bikes (o.a. Ike Groen, Bram Imming en Richard Jansen) en KMC-Mitsubishi-Koga (o.a Stefan Vreugdenhil, Bram Rood en Ramses Bekkenk) zich in de 36 kilometer lange 17^e AGU Egmond-Pier-Egmond formeren, terwijl ook de eenlingen Thijs Zonneveld, titelverdediger Jasper Ockeloen, Sebastian Langeveld, Ronan van Zandbeek en Tino Haakman zich aan het front van de stormachtige en onstuimige Noordzeekust positioneerden. Na wat schermutselingen vanuit het slingerende peloton, dat tegen een windkracht 8 (!) met slagregens moest opboksen, tekende Ike Groen voor de eerste serieuze aanval. De 22-jarige semiprofessional uit de ploeg van Join ’s-De Rijke kreeg Ramses Bekkenk in zijn wiel mee. De winnaar van 2011 moest echter afhaken waarop diens ploeggenoot Stefan Vreugdenhil in het wiel sprong van Ike Groen. De twee werkten eendrachtig samen. Groen deed er in het zicht van de vrouwen nog een snok aan en sloot zich aan bij Roxane Knetemann (Rabobank-Liv), Iris Slappendel (Bigla) en Corinne van der Knaap. Groen en Vreugdenhil zagen hun voorsprong, geruggensteund door hun ploegmaten, alsmaar groter worden. De leiders moesten nadat zij de Pier bij Wijk aan Zee hadden gerond zich bij regelmaat een goede weg banen langs de ruim vierduizend (!) tegenliggers. Achter het tweetal had zich een groep van elf man geformeerd onder wie Arthur Rutte, Jasper Ockeloen, de Belg Maarten Himpens, Robbert de Nijs, Tino Haakman, Thijs Zonneveld en Thijs Al. Bram Rood viel uit de kopgroep na een botsing met een tegenligger. Bram Imming, Richard Jansen en Sebastian Langeveld bleven over en gingen op jacht naar de koplopers. Langeveld (Team Cannondale-Garmin) mocht het werk in achtervolging op Ike Groen en Stefan Vreugdenhil opknappen. Nadat het drietal was aangesloten, volgde er een spervuur aan demarrages van de ploegmaatjes Bram Imming, Richard Jansen en ook Ike Groen. Het was nu aan Stefan Vreugdenhil om de vluchtpogingen te neutraliseren. Toen Richard Jansen als laatste aanzette en als eerste het strand verliet was de slag op de Boulevard geslagen. ,,Als prof sta je op het affiche en ben je favoriet, ik won hier vorig jaar immers nog. Die mannen zijn weliswaar geen beroepsrenner, maar het zijn wel uitstekend getrainde atleten die een stukje kunnen fietsen en zeker op het strand. Je moest opboksen tegen twee blokken (Imming en Koga, DR). Die mannen zijn al enkele maanden op het strand bezig, voor mij is het pas januari en moet het seizoen nog beginnen. Ik wilde weten waar ik sta, en dat voelt in elk geval goed,’’ aldus stelde Lissenaar Sebastian Langeveld, die zich tijdens de Ronde van Mallorca gaat voorbereiden op Parijs-Nice en de voorjaarsklassiekers, zich tevreden met de derde podiumplaats. Bram Imming straalde. ,,Wij werden door de media in het favorietenrijtje nauwelijks genoemd en dat terwijl we al heel wat wedstrijden hebben gewonnen. Vandaag was heel het team top, hebben de week voor Egmond nog keihard op hoog niveau met elkaar getraind en elkaar vervolgens verteld dat we volle bak zouden gaan aanvallen en wie dan ook te gaan voor de overwinning. We waren gebrand. Met Ike voorin zaten we in een luxepositie. We hebben Sebastian Langeveld en Stefan Vreugdenhil afgemat.’’ Dat vond ook Ike Groen. ,,We worden met Richard en Bram één en twee, dus ben ik blij voor de hele ploeg. We hebben vooraan gas gegeven, maar bij het keerpunt maakte ik me zorgen, vroeg ik me af of we met z ’n tweeën wel vooruit konden blijven. Daarom heb ik wat minder gas gegeven zodat die mannen erbij gekomen. Daarna zijn we volle bak gaan demarreren en dat heeft Langeveld en Vreugdenhil genekt. Richard profiteerde als technisch begaafde rijder door op het rulle zand weg te springen,’’ besloot Ike Groen.

Pauliena Rooijakkers op herhaling

De Brabantse Pauliena Rooijakkers heeft haar nationale titel tijdens de zeventiende editie van de AGU Egmond-Pier-Egmond voor vrouwen met verve verdedigd. De leidster van het Topcompetitieklassement was lange tijd onzichtbaar, verschool zich in de groep van mannen. Bij het keerpunt Pier ontbond de renster van Parkhotel Valkenburg haar vleugels en ging door het zeewater haar hoger rijdende concurrenten Roxane Knetemann en Iris Slappendel voorbij. ,,In het water lag een beter spoor, was het beter rijden dan in het losse zand. Roxane sloot nog aan, waarna we met z ’n tweeën de finale zijn in gegaan. Nadat eerst Roxane nog was weggesprongen, ben ik op vijf kilometer van de finish vertrokken,’’analyseerde Paulina Rooijakkers haar na Hoek van Holland-Den Helder, Castricum, Brouwersdam, Oostende, De Panne en nu in Egmond zesde seizoenzege. ,,Ik heb geen idee waar Pauliena vandaag is gekomen,’’ verbaasde Iris Slappendel, die samen met Roxane Knetemann en Corinne van der Knaap als snel in de race het hazenpad hadden gekozen zich. ,,Ik hoorde pas later dat zij ons na het keerpunt voorbij was gestoken. Maar ik ben dik tevreden met mijn derde plaats. Natuurlijk wil je altijd winnen, maar ik rij op het strand ook voor de lol. Het was met die harde storm en slagregens supergaaf, een echte strandrace. Nu op naar de Omloop van Het Nieuwsblad eind februari.’’ Roxane Knetemann baalde, maar was ook weer niet ontevreden met haar tweede plaats. ,,Pauliena heeft verdiend gewonnen,’’ droeg de Rabobankrenster de nederlaag als een grote wielervrouw. ,,Ik heb Pauliena nooit gezien. Dat is de charme van een strandrace, dat je van elkaar vooral bij de vrouwen dikwijls niet weet waar wie uithangt. Pauliena had het voordeel dat zij mannen om haar heen had, terwijl ik zat te zwemmen. Jan Wevers heeft hier al twee keer gewonnen, dus dacht ik bij hem in het goede wiel te zitten. Op het moment dat ik Pauliena zag, ben ik naar haar toe gereden. We zijn lange tijd bij elkaar gebleven, ik ben nog weggesprongen, maar dat gaatje werd dicht gereden, waarop zij door de mannen werd gelanceerd en de weg voor mij werd geblokkeerd, maar dat is ook wielrennen.’’