“Eerste doel was me via de kwalificaties te plaatsen voor het sprinttoernooi zelf, tegenwoordig zit iedereen heel dicht bij elkaar met de tijden en kun je dus geen enkele steek laten vallen. Toen dat gelukt was, bekeek ik het ronde voor ronde, maar toen ik de Duitser Robert Förstemann verslagen had, begon ik te geloven in een stunt. Als je dan over de streep komt als winnaar van de finale en het publiek juicht en de camera’s op je gericht zijn, besef je dat je iets bijzonders gedaan hebt.”

'Meer op me gelet'

Voor Hoogland  zijn de wereldbekerwedstrijden in Cali in januari en het WK in Frankrijk een maand later de volgende momenten om zich met de wereldtop te meten. “Ik denk dat er nu wel iets meer op me gelet gaat worden. Dat mensen ook de moeite gaan nemen om mijn ritten nog eens terug te kijken op zoek naar sterkte en zwakte punten. Van onderschatting zal geen sprake mee zijn. Maar ik ga nu niet zeggen dat ik mijn volgende sprinttoernooien zo maar even winnen ga, die garantie krijg je er niet bij. De volgende keer begin je gewoon weer vanaf nul. Maar ik heb wel heel veel vertrouwen gekregen van dit toernooi. Vorig jaar was ik zevende op het WK sprint, ik hoop nu voor het podium mee te doen bij de wereldkampioenschappen.”

NK Apeldoorn

Eerst is er nog een mogelijkheid voor de snelle Overijsselaar om een Nederlandse titel te veroveren en wel op het NK Baanwielrennen op 27, 28 en 29 december in Omnisport Apeldoorn. Nadat hij het rood-wit-blauw op de keirin en sprint aan zijn neus voorbij zag gaan, hoopt Hoogland te scoren op het NK op het onderdeel kilometer eind december. “Het is wel het onderdeel waarop Hugo Haak normaal gesproken uit blinkt, dat is onze kilometerspecialist. Maar ik was vorig jaar tweede en ben in enorm goede vorm. Dus proberen ga ik het zeker, maar de concurrentie wordt in Nederland wel steeds sterker. Dus ook hier ga ik het niet cadeau krijgen.”

Nooit spijt

Spijt heeft de kleerkast uit Nijverdal nooit gehad over zijn overstap naar de piste. "Op het moment dat ik kennis maakte met de baan, veranderde de BMX-sport totaal door de overgang naar Supercross. Ik had moeite met die nieuwe discipline met de hoge startheuvels en verre sprongen. Blesseerde me snel, raakte toch wat bang op de baan. Ik was samen met Martijn Jaspers wel bezig om beter uit de voeten te komen, maar ik zag op de baan gewoon meer perspectief richting de Olympische Spelen. Ik kon ook snel al topwedstrijden rijden op de baan en zag het werk beloond. Ondertussen voel ik me helemaal in mijn element op de piste, al blijft de liefde voor de BMX er altijd."

Foto: © Sportfoto/Bart Hazen