Zeven jaar geleden won je bij de junioren? Weet je nog hoe dat ging?
“Ja, zeker. We reden de laatste 120 kilometer van het parcours van de profs. Het was ook op dezelfde dag als de professionals, dus langs de weg stond het helemaal vol. Met een man of twintig reden we de wielerbaan op om te sprinten voor de zege. Ik won nipt, echt met maar een paar millimeter verschil. Prachtig moment, dat blijft me altijd bij. Daarna heb ik ook nog een paar keer Parijs-Roubaix voor beloften gereden. In 2010 werd ik tiende. Ik vind het prachtig dat ik zeven jaar na mijn overwinning nu ook Parijs-Roubaix voor profs ga rijden.”

Ligt jouw toekomst ook in dit soort wedstrijden?
“Dit zijn wel de klassiekers die het beste bij mij passen. Beter dan de echte heuvelwedstrijden. Dwars door Vlaanderen ging dit seizoen al goed. De Ronde van Vlaanderen ook, alleen had ik tijdens de eerste keer Kwaremont materiaalpech. Op de Koppenberg liep iedereen, dus het was heel moeilijk weer terug te komen. Om in wedstrijden als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix echt mee te doen voor de overwinning, ben ik nu nog net iets te jong. Ik moet nog een beetje meer inhoud krijgen. Maar ik kan steeds iets langer mee. Dit is mijn tweede jaar als prof en ik ben blij dat ik het vertrouwen krijg om nu al dit soort koersen te rijden.”

Hoe was de verkenning van het parcours?
“Ja, goed. Donderdag hebben we de laatste 90 kilometer gereden. Maar we hebben het rustig aan gedaan, want we hadden net woensdag de Scheldeprijs gereden. Het was vooral een beetje testen, kijken welke bandenspanning we moeten gebruiken en het parcours goed in ons opnemen.”

Wat wordt jouw rol zondag?
“Johan Vansummeren is onze absolute kopman. Hij is in vorm en heeft Parijs-Roubaix al een keer gewonnen natuurlijk. Ik probeer hem zo lang mogelijk te ondersteunen, met name in de laatste 100 kilometer. Zelf moet ik dus zorgen dat ik zo lang mogelijk meezit vooraan, het liefst tot Carrefour de l’Arbre.”

Foto (c): Garmin-Sharp