De uitstap naar de baan was een nodig tussendoortje voor Wild, die op de piste UCI-punten moet verdienen om komende winter in de wereldbekers te mogen starten. De Zwolse is feitelijk in Polen en Italië haar route richting de Olympische Spelen begonnen.  Ze wil in Rio 2016 het omnium rijden en daarom wacht haar een lange route vol kwalificatie-eisen. “Om komende winter wereldbekers te mogen rijden, moest ik een bepaald aantal punten behalen. Dat lukte gelukkig in twee wedstrijden al, anders had ik nog enkele alternatieven gehad. Daarmee sluit ik de periode op de baan weer even af en pak ik de draad in oktober weer op bij het EK op Guadeloupe.”

Programma naseizoen

Op de weg komen er nog enkele mooie kansen aan om uit te blinken. “Ik heb de wereldbeker in Bochum, de Route de France, de wereldbekerwedstrijden in Vargarda en de Boels Holland Ladies Tour nog op mijn programma staan. Wedstrijden waar zeker kansen liggen voor mij om voor de winst te gaan. Dat geeft me de mogelijkheid om het wegseizoen nog op een mooie manier af te sluiten. De WK-ploegentijdrit is vooralsnog mijn laatste wegkoers van 2014” Wild gaat er namelijk van uit dat ze niet opgeroepen zal worden voor de WK-wegwedstrijd. “Op dat parcours kunnen anderen volgens mij beter uit de voeten, maar mocht bondscoach Johan Lammerts me nodig hebben, dan zal ik zeker starten in Ponferrada. Als lid van de topsportselectie heb ik die morele verplichting voor mijn gevoel. Maar ik houd er nu niet specifiek rekening mee in mijn voorbereiding.”

Tweede in Parijs

Afgelopen zondag was de renster van Giant-Shimano dicht bij de zege in La Course, Marianne Vos bleek echter iets sneller op de Champs Elysées. “Marianne en ik zijn erg gewaagd aan elkaar in de sprint en dat betekent dat ik echt de perfecte sprint moet rijden om haar te kunnen verslaan. Die had ik in Parijs bepaald niet. Ik moest van fiets wisselen op tien kilometer van het einde en mijn ploeggenotes moesten daardoor hun krachten steken in het mij opnieuw naar voren rijden. Krachten die ze niet meer hadden om de sprint aan te trekken. Ik zeg niet dat ik anders gewonnen had, maar ik had natuurlijk liever een sprint met een perfecte aanloop gehad. Helaas zat dat er niet in. Natuurlijk baal je daar dan van, want winnen op de Champs Elysées was heel mooi en bijzonder geweest.”

Niet eenmalig

Wat Wild betreft blijft het niet bij een eenmalig initiatief. “Alle credits voor Marianne Vos en een aantal anderen dat zij zich hier zo voor hebben ingespannen. Het is dan ook niet aan mij om te zeggen dat de wedstrijd volgend jaar een week moet zijn. Dat is aan de Tourdirectie en de initiatiefneemsters om over te praten. Maar als er volgend jaar weer gereden wordt op de Champs Elysées ben ik zeker weer van de partij of dat nu weer in een eendaagse wedstrijd is of als onderdeel van een langere ronde. Het was zo bijzonder om daar rond te rijden op die plek met al dat publiek. Daar heb ik tijdens de koers echt bewust van genoten in het begin van de wedstrijd.”

Volop kennis van sprinten

Wild en haar ploeggenotes konden in de voorbereiding profiteren van het voorwerk van de mannenploeg van Giant-Shimano, namens wie Marcel Kittel de rit in Parijs ook won.  De mannenploeg maakt altijd grondig studie van alle ritten. Waar de mannen heel tevreden waren over het verloop van hun sprintvoorbereiding, liepen de plannen van Wild door haar fietswissel helemaal mis. “Maar het is wel mooi om die kennis van de mannenploeg te gebruiken voor onze sprints. Aan het begin van het jaar hebben we met Albert Timmer en Tom Veelers gesproken over manieren om onze sprinttrein beter te laten werken met tips van deze belangrijke mannen uit hun trein. Maar ook andere kennis over sprinten kan gebruikt worden en dat is natuurlijk wel echt een voordeel van onze gecombineerde mannen- en vrouwenploeg.”

Nieuwe kansen in Bochum

Voor de Zwolse met Twentse roots is de wereldbekerwedstrijd in Bochum een mooie kans op sportieve revanche. Wild won eerder dit seizoen de WB-manche Tour of Chongming Island al en was vorig jaar derde in Bochum na een bepaald niet ideale sprint. “Nee, Charlotte Becker viel voor me in de laatste bocht. Ik moest vol in de remmen en ben toen vanuit stilstand nog naar de derde plaats gereden. Winnares Christine Majerus en de nummer twee waren toen al buiten bereik. Maar dat ik daar vorig jaar sterk reed, is natuurlijk geen garantie op succes. Het is nu een wereldbekerwedstrijd en dat betekent een beter deelnemersveld en wellicht ook een ander koersverloop. Er spelen nu ook andere belangen, zoals de stand in de wereldbeker,  een rol. Als ploeg kunnen we daar meerdere scenario’s uit spelen, maar als er gesprint gaat worden, wil ik uiteraard voor de winst gaan. Niet om me te revancheren voor La Course, want dit is weer een andere wedstrijd, maar gewoon omdat ik altijd graag wil winnen. En zeker in een wereldbekerkoers.”

Foto: © Sportfoto