Tekst: Kevin de Vries

Bij de beloftes was hij zo goed als uitgeleerd. En daarom stapte hij vorig jaar de wereld van de profs binnen. Winnen was er opeens niet meer bij. Maar dat was zijn ook taak niet. De opdracht was ervaring opdoen en machinist spelen in de trein van Theo Bos. Dit seizoen startte hij onder andere in de Ronde van Catalonië. Maar het hooggebergte en Jetse Bol vormen nog geen gelukkig huwelijk. Lekkerder voelt hij zich op Belgische betonplaten en kasseiklimmetjes als de Kruisberg.

Telefoontje
“Maandagmorgen kreeg ik een telefoontje van ploegleider Jan Boven. Hij meldde dat ploeggenoot Tom Leezer nog te veel last had van zijn knieblessure. En hij zei meteen dat ik zijn vervanger was voor de Ronde van Vlaanderen. Volgende week start ik ook in Parijs-Roubaix. Het is een droom die uit komt. Roubaix en Vlaanderen zijn de twee allermooiste koersen. Twee monumenten. Nadat ik ophing ontstond er een euforisch gevoel. Nu is dat blije gevoel er nog steeds. Voor Tom Leezer is het ontzettend balen dat hij een blessure heeft. Maar voor mij is het een enorm geluk. Er zijn namelijk zo veel renners die de Ronde van Vlaanderen willen rijden.”

Windstilte
Hoewel het altijd waait in het trainingsgebied van de 23-jarige West-Fries, was het maandagmiddag windstil in Noord-Holland. Tenminste, zo voelde dat voor de inwoner van De Goorn. “Ik heb die dag vijf uur getraind. Er stond een stevige bries, maar daar merkte ik niets van. Ik zat met mijn gedachte puur bij de Ronde. Op de fiets heb ik alleen maar zitten te genieten.” Afzien deed Bol ruim een week geleden tijdens de Ronde van Catalonië. “In etappe 4 werd er vanaf de start vol gas gereden. Het peloton brak in stukken. Ik kon nog wel een keer terugkomen, maar het hooggebergte brak mij op.”

Koppenbergontgroening
“Ik moet nog leren de bergen te overleven. Ook al behoort dat gebied niet tot mijn terrein. Je wordt er wel gewoon sterker van.” Sterker wordt je ook van een koers als de Ronde van Vlaanderen. En dan niet alleen vanwege de koershectiek en de klimmetjes. “Een afstand van ruim 250 kilometer rijd je bijna nooit. Het wordt een kwestie van overleven. Donderdag heb ik voor het eerst van mijn leven de Koppenberg beklommen. Zelf ben ik een grote liefhebber van de Koppenbergcross, dus is wist dat die heuvel enorm steil is. Alleen als je er dan zelf oprijdt, is het toch anders. Gelukkig ging het tijdens de parcoursverkenning ging goed. Al heb je bij een parcoursverkenning natuurlijk de kans om de ideale lijn te rijden.

Twijfels
“In de koers rijden alleen de voorste de ideale lijn omhoog. Bungel je daar achter, dan is het de vraag of je goed bovenkomt. Dit geldt ook voor de Molenberg. Die kasseien daar liggen er enorm slecht bij. Zelf heb ik wel een goed gevoel over morgen. Natuurlijk, ik had liever wedstrijden als de E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem als voorbereiding gereden. Maar bij een ploeg als Blanco heb je dat niet voor het zeggen. Dan ben je blij met iedere kans. Bovendien ben ik nu mentaal fris. Dat kan ook een voordeel zijn.” Twijfels zijn er wel bij zijn ploeggenoten. “Lars Boom en Sep Vanmarcke zijn de twee kopmannen. Alleen hoe die er exact voor staan, is nog even de vraag. Zelf vond ik Boom tijdens Gent-Wevelgem al sterk voor de dag komen. Want rijdt hij niet op een cruciaal moment lek, doet Lars gewoon mee in de finale.”

Zelfontplooiing
“Mijn taak is om de andere jongens te helpen. En dat wordt al moeilijk zat. Het is de hele dag op en af. Een klim als de Hotond is bijvoorbeeld op papier een makkie. Echter in een finale, na twee keer de Oude Kwaremont en de Paterberg, is dat andere koek. Zo’n vies, licht stijgend klimmetje van een kilometer, gaat dan ook tellen. Dat heeft de parcoursverkenning mij wel verteld. Aan persoonlijk succes denk ik nog lang niet. Al zal ik achteraf zeker genieten.”

Parijs-Roubaix
Volgende week zondag staat Bol aan de startstreep van Parijs-Roubaix. De wedstrijd waar hij nog meer mee heeft dan de Vlaamse Hoogmis. “Ik weet niet eens precies waarom ik Parijs-Roubaix nog mooier vind. Het is het gevoel. Al wil ik nu niet te veel vooruit blikken. Wat straks komt zie ik wel. De focus ligt nu volledig op Vlaanderen. Want dat is het gebied waar ik het beste tot mijn recht kom.”