Tekst: Edo Sturm, Foto: Sportfoto

'Winnaar van Parijs-Roubaix 1983' staat er op zijn visitekaartje. Waarom niet 'winnaar van de Ronde van Vlaanderen 1981' vraag je je af. Was Vlaanderen dan niet de bevestiging van Hennie Kuipers geslaagde transformatie van ronderenner naar klassiekerspecialist? "Ach", vergoelijkt de winnaar van toen zijn visitekaartje. "Ik had een enorme hekel aan het wringen in de aanloop naar die ellendige heuvels als de Koppenberg."

Naamloos zijn de renners die voor hem op de gevreesde scherprechter met kasseien ten val komen. Zij sleuren Kuiper mee. "Ik had veel moeite om mij voorin te handhaven. Ik ben niet zo'n wringer. Negen van de tien keer moest ik dan lopend de Koppenberg op. Ook toen in 1981."

Gaatje van 100 meter
Samen met de Italiaan Francesco Moser wordt hij gedwongen te achtervolgen. "Kasseien zijn heerlijk om over te rijden. Daarom kwam ik er graag, net als Parijs-Roubaix." Kuiper sluit aan bij de kopgroep. Hij bespeurt onenigheid bij de Belgische renners die meer oog voor elkaar hebben dan voor het winnen van Vlaanderens Mooiste. "Op 25 kilometer van de streep maakte ik tempo en ineens had ik een gaatje van 100 meter. Een goeie Kuiper moest je dat niet geven in de finale van een grote koers."

Achter hem stopt zijn ploeggenoot bij Daf Trucks, Roger De Vlaeminck, tegenaanvallen af van onder meer Sean Kelly, Jan Raas en Jean-Luc Vandenbroucke. "Fred De Bruyne (ploegleider, red.) was enorm nerveus. Ik voelde aan mijn tempo en de rondpompende adrenaline dat zij echt niet zouden terugkomen."

"Ik heb de ziel uit mijn lijf gereden. Op zulke momenten was ik een geweldige tempobeul. Ik dacht toen voor het eerst 'ik ga een klassieker winnen, Vlaanderen nog wel'." De euforie maakt al snel plaats voor pijn, op zijn borstkast. "Zo vreselijk geforceerd had ik mij."

"Ik had eigenlijk de dubbel kunnen pakken door een week later gelijk Parijs-Roubaix te winnen. Maar ik zei meteen na de koers zielsgelukkig: 'Roger, ik rijd voor jou' en dat heb ik ook gedaan." De Vlaeminck, alias 'monsieur Paris-Roubaix', wordt tweede.

Kippevel
Vlaanderen 1981 is de beloning voor de ommezwaai in zijn carrière. Kuiper zweert het grote-rondenwerk af nadat de tweevoudig winnaar op Alpe d'Huez in een Touretappe drie kwartier achter de ritwinnaar binnenkomt. Later dat jaar volgt de bevestiging als Kuiper een ander monument wint, de Ronde van Lombardije.

Hij komt er nog altijd graag, de bodem waarop hij zijn grootste Belgische successen boekte. De Vlaamse Ardennen, de honderdduizenden Vlamingen langs het 260 kilometer lange parcours. "Dat kennen wij hier niet, hè. Een geweldig opgefokte sfeer. Als coureur is dat prachtig. Ik weet nog goed dat ik meedreef op de euforie van de mensen. Ik heb altijd graag gekoerst met veel volk en ambiance langs de kant."

"Zondag kijk ik thuis. Vorig jaar heb ik de Koppenberg nog gedaan. Ik geef fietsclinics; er zijn mensen die dat heel erg leuk vinden. Ik hoef mij niet meer zo nodig te meten. Nu mag ik halverwege even afstappen. Als ik weer omhoog fiets schieten er wedstrijdmomenten door mijn hoofd. Hoe ik het gootje pakte, de valpartij. Zelfs nu krijg ik er kippevel van."