Dinsdag 22 april 2014

Blog - Afgelopen zondag was ik er in de Ronde van Gelderland getuige van hoe het met het verkeer helemaal mis liep. Gelukkig kijk je als wielrenner en volger in de karavaan nog  vreed op als je plots een auto in koers ziet opduiken die daar niet thuis hoort. Dat komt gelukkig niet veel voor. Toen ik zondag op de weg tussen Dieren en Zutphen een plekje langs de kant van de weg had gezocht, viel me weer eens op hoe vaak het bijna mis gaat. Maar ook hoe mensen eigenlijk nauwelijks weten wat hen nu precies overkomt.

Natuurlijk zijn er borden met de tekst ‘wielerkoers’ op de eerste wagens gemonteerd, maar het beeld wat mensen vooral bij blijft is die motoragent die – rijdend op hun weghelft – ze plots met een priemende vinger in de berm dirigeert. Maar de agent stopt niet om uit te leggen wat er te gebeuren staat – daar heeft hij niet vaak tijd voor op een drukke route – en rijdt door. Er zijn mensen die keurig wachten tot de weg weer helemaal vrij is. Maar er zijn ook mensen die denken dat ze vervolgens de weg wel weer op kunnen, in ieder geval totdat de volgende motoragent arriveert. Een burgermotor deed precies dat zondag, werd op een ongelukkige plek – langs een vangrail – opnieuw stil gezet en Janneke Ensing vloog er bovenop. Er wordt in koers veel gemopperd op deze verkeersdeelnemers, maar dat komt omdat wij weten wat er precies speelt in het peloton en daarom heen. En dan heb ik het niet over de  asociale verkeersdeelnemers. die met hun auto via het fietspad de karavaan alsnog passeren.

Nee, ik heb het over de oprechte verbazing bij automobilisten die op eerste paasdag – of welke dag ook- met hun gezin onderweg zijn naar oma of een etentje of een willekeurige andere bijeenkomst.  Je mag eigenlijk niet verwachten dat die mensen weten dat je de auto op een veilige plek in het gras parkeert en  wacht tot de laatste motorrijder voorbij is, die teken doet dat zij de weg weer op mogen. Zeker niet als er vele minuten tussen de verschillende groepen zitten.

Omdat die wielercultuur er in Nederland nog altijd niet helemaal in zit, wil ik voorstellen eens een tv-spotje op te laten nemen met daarin een precieze omschrijving van wat iemand hoort te doen als er een wielerwedstrijd hun pad kruist. Zeker vlak voor landelijk opererende evenementen als Olympia’s Tour en de Eneco Tour, maar ook in het voorjaar, vlak voordat de eerste koersen zich aandienen.  Als mensen dan nog de fout in gaan, dan mag je met je vinger wijzen, maar ik denk dat er een schone taak ligt voor de overheid (ook ter bescherming van hun agenten) en de KNWU om hier eens initiatieven in te gaan ontplooien. Want een wielerbond mag de gezondheid van hun eigen licentiehouders – renners, ploegleiders, juryleden enzovoort – ook op dit terrein wel eens prioriteit maken in hun beleid.

Foto: © Sportfoto