Dinsdag 18 februari 2014

Blog - Je zult maar Elis Ligtlee zijn of Hugo Haak, Jeffrey Hoogland of Matthijs Büchli.  En dromen van een olympische hoofdrol in Rio 2016. Kijkend naar de Olympische Spelen van Sochi zie je de Nederlandse schaatsers medaille na medaille winnen. Overheids- en sponsorgeld hebben het niveau van deze oer-hollandse sport tot ongekende hoogten opgestuwd, concurrentie is er nauwelijks. De mate van investering en begeleiding doet je denken aan wat er momenteel aan de overkant van Het Kanaal in Groot-Brittannië gebeurt met de baansport. Daar is ook jaren geduldig het optimale gedaan om het hoogst mogelijke resultaat te verkrijgen. De beloning in medailles was er de afgelopen twee edities van de Olympische Spelen naar.

Maar dan woon je in Nederland en wil je – begeleid door een al even fanatieke bondscoach – wedijveren met die Britten in Rio. Je zet ook stappen, weet je tijden te verbeteren en scoort in de wereldbekers. Maar je traint op een piste in Alkmaar, waar de Britten in de winter niet eens zouden willen komen. Een baan die binnenkort misschien de deuren wel sluiten moet, al doen mensen als Laurens ten Dam, Marianne Vos en Theo Bos via een actie op Facebook hun best voor het behoud van deze overdekte baan. En je traint daar omdat je weer eens niet in Apeldoorn in Omnisport terecht kunt omdat daar – uitgerekend in de weken voor het WK in Cali – een atletiekevenement plaats vindt. En je kunt daar voorlopig ook niet rijden, omdat je bij elke valpartij splinters ter grootte van satéstokjes in je lijf kunt voelen verdwijnen.

Levensgevaarlijk is dat, want bij een orgaan of ader in de buurt kan dat echt fataal zijn. Je voorziet al dat de gemeente Apeldoorn – die zucht over weer een onverwachte kostenpost – niet zal kiezen voor een nieuwe houten ondergrond. Dat wordt schuren of misschien gaat de baan wel helemaal op slot, omdat niemand de kosten voor zijn rekening wil nemen. Trainen in het buitenland? Daar is geen geld voor, de KNWU is al blij dat men zeven (inmiddels zes) sporters kan afvaardigen naar een WK op de baan.

Peter Pieters, weg gestuurd bij de KNWU en inmiddels bondscoach bij de Belgen, lacht in zijn vuistje. Hij gaat met tien atleten naar Cali en komt op meer dan één duuronderdeel uit daar. En heeft wel vrouwelijke duursporters mee. Ondertussen loopt de KNWU met een camerateam rond in Alkmaar om via crowdfunding een achtervolgingsploeg naar Rio te krijgen. Eigenlijk is het al heel knap als Ligtlee, Haak, Hoogland en Büchli straks present zijn bij de Olympische Spelen van Rio. Dat ze niet teleurgesteld zijn afgehaakt omdat het NOCNSF geen geld wilde steken in hun sport en hun bond geen sponsors kon vinden om ze vooruit te helpen. Waar een land kan falen bij het begeleiden van talent. Ondertussen wordt in Sochi weer een medaille  bejubeld, daar wel…