Tekst: Roy Schriemer; Foto: Sportfoto.nl

De renster van Giant-Shimano kijkt al langer met bewondering naar de drive van haar Nederlandse vriend. “Ik weet wat hij er allemaal voor doet en laat en het is mooi dat dit hem ook succes brengt. Dan weet ik helemaal dat ik hetzelfde wil, de top bereiken.”

Samen in Woudenberg

De Britse woont sinds vorig jaar samen met haar vriend in het Nederlandse Woudenberg. Daar maakt ze – indien ze niet op pad is - dagelijks mee hoe de wereldbekerwinnaar in het veld  met zijn vak bezig is. “Het inspireert me enorm als ik Lars bezig zie. Hij is zo gedreven. Dat wist ik al, maar als je de hele dag met elkaar optrekt, dan zie je ook wat dat in houdt. Hij is perfectionistisch en denkt bij alles na wat hij doet. Vooral toen ik hier kwam wonen, was ik nog veel gemakkelijker in veel zaken.”

Moeilijk gehad

Zelf had ze het lastig met de dubbele aanpassing: samenwonen in een ander land.  “Eerlijk gezegd heb ik het best moeilijk gehad. Je mist je vertrouwde omgeving, je familie, je vrienden. Alles is opeens anders en dat bovenop de aanpassing dat je opeens professioneel wielrenster bent in een vrouwenpeloton. We hebben bij de vrouwen geen beloftencategorie. Het is direct vanaf de junior-vrouwen naar wedstrijden koersen tegen toppers als Marianne Vos. “

Zege gaf vertrouwen

En dan ken je opeens je plaats weer in het peloton. “Natuurlijk weet je dan dat je niet veel winnen gaat, niet zoals je gewend was, maar mijn eerste wedstrijd was evenwel even slikken. De Omloop Het Nieuwsblad heb ik niet eens uit kunnen rijden. Dat was confronterend. Ik denk dat dit alles bij elkaar zijn weerslag gehad heeft op de eerste maanden van het seizoen. Ik was niet mezelf, miste ook de focus, de uitdaging. Mijn ritzege in de Chinese etappekoers Tour of Chongming Island in mei kwam dan ook op het gewenste moment. Ik wist dat ik het nog kon. Het gaf vertrouwen. Maar ik moet nog veel beter kunnen.”

Zelf weer crossen

Garner was de afgelopen maanden regelmatig aanwezig bij de cross om te kijken naar haar vriend. “Het is leuk om er te zijn, de sfeer is goed. En het is maar een uurtje en je kunt het goed overzien, het is anders dan kijken naar een wegkoers.” Zelf crossen deed ze ook lang. “Maar bij mijn overstap naar Argos-Shimano heb ik dat even op een lager pitje gezet. Ik had het idee dat ik in de winter mijn rust nodig had nu ik toch langere wedstrijden moet rijden bij de elite-vrouwen. De combinatie is nu even te veel van het goede. Maar ik ben zeker van plan de draad ooit weer eens op te pakken.”

 Britse wedstrijden

Maar voordat het zover is, hoopt de tweevoudig wereldkampioene bij de junior-vrouwen (Kopenhagen 2011 en Valkenburg 2012) eerst een flinke stap te zetten komend wegseizoen. “We hebben bij onze ploeg met de Nederlandse Kirsten Wild de snelste sprintster van het peloton in de gelederen en dat betekent dat ik ook in 2014 veel voor haar ga werken. Maar er zullen ook zeker kansen voor mij komen en hopelijk kan ik een aantal mooie ereplaatsen behalen. Mijn kansen liggen vooral in de vlakke wedstrijden en ik hoop vooral in het Brits kampioenschap en in de Tour of Britain voor de prijzen mee te doen. Mijn droom is een rit te winnen in de eerste vrouweneditie van de Tour of Britain. In de verdere toekomst hoop ik opnieuw de top te bereiken en ook in de Vlaamse wedstrijden en andere koersen met heuvels te kunnen overleven en uiteindelijk voor de winst mee te sprinten.”

Vos verslaan

Dat hoopt ze op termijn ook in de allergrootste koersen te doen. “Marianne Vos is altijd een groot voorbeeld voor me geweest – vanwege de prijzen die ze binnen sleept maar ook omdat ze wielerdisciplines met succes met elkaar weet te combineren – maar op een dag hoop ik toch op hetzelfde level te staan. Niemand is onverslaanbaar immers, daar moet je in geloven. Dat ik ooit haar erelijst bij elkaar fiets, is onwaarschijnlijk, maar ooit schouder aan schouder om de winst rijden in een grote koers is wel mijn droom. Ik wil absoluut nog een keer wereldkampioene bij de vrouwen worden en dan zal ik waarschijnlijk haar moeten verslaan.”

Foto: © Sportfoto