Tekst: Dan Rolandus

‘’We hebben de Topcompetitie vorig jaar als team gewonnen en willen dit jaar ook weer meedoen voor het hoogste podium en we willen dit jaar ook de WCS (Women Cycling Series) winnen’’, steekt Leen Merison de ambities van het MtD-team niet onder stoelen of banken.

Trainingskamp

De ploegleiders Leen Merison en Ron Lambregts zijn momenteel met de ploeg op trainingskamp in het Spaanse Girona. ‘’We bespreken tijdens het trainingskamp of we dit jaar willen gaan voor een individueel klassement of voor het ploegenklassement. Het is ook mooi als je één of twee rensters hoog in het klassement kunt krijgen. Wie dat moeten zijn is best wel moeilijk, want we zijn verdubbeld in het aantal rensters. Jenna van Tongeren is 18 jaar en behoorde bij de junioren tot de top van Nederland en Akari Kobayashi heeft het vorig jaar bij ons als gastrenster goed gedaan. Zij is allround, kan makkelijk omhoog en kan zich goed positioneren. Die zou in de Topcompetitie ook kort kunnen rijden.’’

Marjet Groen

‘’Marjet Groen heeft het vorig jaar ook goed gedaan’’, vervolgt Leen Merrison. ‘’Marjet zou het liefst profrenster willen worden, maar je merkt dat die weg gelet op haar leeftijd best lastig is. Als oudere renster moet je echt iets aansprekends neerzetten. Zij is heel allround, kan behoorlijk klimmen, is niet voor niets tiende geworden in de Zeven Heuvelen en tweede op het NK (achter de 54-jarige Yvonne Brunen, ooit als prof rijdend voor Rabobank en Team Farm Frites-Hartol, DR). Marjet was veruit de sterkste, maar zij maakte een schakelfoutje. De WorldTour ploegen en de continentale ploegen kijken allemaal naar rensters tot 23 jaar. Ik heb de podcast van Laurens ten Dam gehoord naar aanleiding van het WK-gravel. Dan zegt hij in zijn podcast dat hij met een Marjet Groen geconfronteerd werd en vroeg voor welke ploeg zij uitkwam. Bij MtD Women Cycling Team was het antwoord. Laurens weer. Is dat net zoiets als Alcmaria Victrix? Dan doet Laurens vervolgens een soort van open oproep naar de WorldTour- en continentale ploegen en vraagt zich af waarom deze ploegen dit soort rensters met deze kwaliteiten gewoon links laten liggen. Dat is ook wel een beetje de frustratie die ik eraan overhoud’’, zegt Leen Merison. ‘’Zij focussen zich op de ouderwetse 22 tot 23-jarigen. Er is in mijn optiek veel te weinig aandacht voor de wat oudere rensters, die wel fysiek veel en veel meer inhoud hebben en vaak mentaal ook nog veel sterker zijn dan de 22-23-jarigen. Marjet komt deels uit voor Giant Liv waarmee wij als MtD een samenwerking hebben. We hebben daarnaast ook nog een aantal rensters in de ploeg die uit een andere sport komen, zoals uit de atletiek, het schaatsen en het roeien. Daar zitten er ook een paar bij van wie ik denk, zo, zo. Als je deze lijn doortrekt kan dit tot iets moois leiden.’’

Chaos

‘’Een ander voorbeeld is Astrid Bel, die dit jaar voor het eerst wedstrijden fietst’’, gaat Leen Merison verder. ‘’Astrid reed onlangs de klassieker Brussel-Opwijk. Zij zat bij mij op de terugweg in de auto en zei dat zij onder de indruk was van de chaos in het peloton, maar zei niet moe te zijn. Zij reed zo makkelijk in de rondte, zo goed qua positionering. Zij wilde weg uit de chaos. Hier moet ik niet zitten, ik moet hier weg. Astrid reed langs de groep naar voren zonder enig probleem om uit het gedrang te blijven. We krijgen rensters die je in eerste instantie beoordeelt op fysieke waardes, dat is natuurlijk koude data. Daarna ga je kijken naar de mens erachter. En vervolgens kunnen daar heel leuke verrassingen tussen zitten. Dat maakt het wel heel leuk. Dat is ook waar de organisatie voor staat. Dat is de uitdaging, het mooie van onze ploeg. Wij hebben ook de visie, willen kijken of we elk jaar één of twee rensters kunnen afleveren op continental of misschien wel WorldTour niveau. Zoals het met Vera Tieleman (DD Group Pro Cycling Team, DR) is gegaan en het jaar daarvoor met Anna van Wersch (Lotto Ladies). Anna reed het afgelopen jaar zelfs in de Tour de France en niet eens voor joker. Het is leuk dat je als kleine MtD-ploeg dat soort rensters kan afleveren.’’

Ashlynn van Baarle

Heuglijk nieuws is dat Ashlynn van Baarle na 7,5 jaar de rennersschoenen uit de kast, en haar racefiets weer van de wilgen heeft gehaald om weer wielrenster te worden. Ashlynn reed op 3 juni 2017 in de Ronde van de Kerspelen in het Friese Harkema haar laatste wielerwedstrijd. Zij was pas 23 jaar toen zij een profcarrière door lichamelijke ongemakken (een chronische schildklierinfectie ofwel de ziekte van Hashimoto) in duigen zag vallen. ‘’We werden getipt door Henk Ceelen (ploegleider MtD, DR) dat Ashlynn weer wilde gaan fietsen. Ralph Greupink (haar stiefvader, DR) is haar trainer en ook trainer en begeleider van een aantal van onze rensters. Henk liet weten dat Ashlynn goed bezig is.’’ Ashlynn van Baarle behaalde zes nationale titels op de weg en twee op de baan. Daarnaast won zij in haar juniorentijd meer dan twintig wedstrijden. ‘’Ashlynn heeft op hoog niveau gefietst en kan een toevoeging hebben binnen de MtD en zou een bepaalde rol kunnen bekleden. Als iemand een beetje ervaring heeft is Ashlynn het wel. We hebben met elkaar een fijn gesprek gehad. Zij heeft in haar leven echt wel wat meegemaakt en ik was daarvan onder de indruk. Ashlynn kan mensen binnen onze ploeg veel leren op mentale gesteldheid. Ik hoop ook dat zij zelf het plezier hierin terugvindt. Zij gaat in principe als eerste stap bij ons in de Liv Ladies Cup rijden. Wij organiseren als MtD een aantal wedstrijden, die worden ondersteund door Liv. Dat zijn in principe wedstrijden op clubparkoersen voor rensters, die laagdrempelig instappen met als doel verder door te groeien en wedstrijdervaring op te doen. Wij hebben in die groep ook een aantal rensters rijden, die ervaring gaan opdoen. Zo laten wij ook redelijk ervaren rensters in de Liv Ladies Cup rijden. Die krijgen de opdracht om het winnen van een wedstrijd te leren. Dat kan je in dat soort wedstrijden uitoefenen. Ashlynn kan daar gewoon sturing aan geven. We hebben gevraagd of zij het leuk zou vinden haar ervaring met andere rensters te willen delen zodat zij zich verder kunnen ontwikkelen en Ashlynn misschien zichzelf ook weer kan ontwikkelen naar het niveau waar zij ook weer happy van wordt, een win-win situatie.’’

Lef

MtD Women ’s Elite Team, het team van onder andere de ploegleiders Leen Merison en Ron Lambregts, wil ook dit seizoen opgaan voor een topklassering in zowel de WCS als de clubcompetitie. ‘’Over het algemeen zijn er maar enkele ploegen die een koers leuk willen maken’’, zegt Leen Merison. ‘’Het is allemaal zo berekend, of het motto van als ik de eindstreep maar kan halen, terwijl wij heel erg de visie hebben van: Wat kan er in het ergste geval gebeuren als het mis gaat. Als je je lef en aanvalslust toont kan je er in het slechtste geval alleen maar afgereden worden. Nou oké, dan gebeurt dat. Daar wordt niemand bij ons op afgerekend en niemand wordt bij ons op resultaat afgerekend. Waar je elkaar op aanspreekt is of je het besproken plan goed hebt uitgevoerd. Als je dan een plan hebt en het mislukt, dan mag je met z’n allen zeggen dat we het plan hebben gevolgd, maar het alleen niet is gelukt. Dat is een beetje de visie die we in de koers hebben.’’

Programma MtD

Het MtD Women’s Elite Team zit tot en met zondag 16 maart op trainingskamp in Girona. ‘’We vinden het gewoon heel belangrijk dat in principe iedereen meegaat naar het trainingskamp’’, sluit Leen Merison af. ‘’Juist om elkaar goed te leren kennen. De meiden betalen de reis naar Spanje bijna helemaal zelf. Zij vinden het trainingskamp zodanig belangrijk dat zij dit er ook voor over hebben. Verder is er een bijdrage vanuit de ploeg. Je zou het liefst ook voldoende sponsorbudget hebben, dat is ook onze ambitie, we willen als organisatie steeds meer professionaliseren. Dat je eigenlijk qua organisatie op het niveau van een continental-niveau komt te zitten. Maar als je op dat niveau wil gaan zitten, praat je ook over heel andere budgetten.’’ MtD heeft in 2024 achttien overwinningen op de weg behaald, waaronder één profwedstrijd. Met deze resultaten is MtD één van de toonaangevende Nederlandse amateurploegen. ‘’We willen ook dit jaar een grote rol gaan spelen met het team. We rijden in principe alle WCS-klassiekers, alle Topcompetitieklassiekers en we proberen zoveel mogelijk UCI-wedstrijden in België te rijden. Het is mooi dat de Topcompetitie is uitgebreid. Het is alleen jammer dat Borsele is weggevallen. Dat is voor ons een aderlating omdat ik ook een paar rensters heb met een goede tijdrit in de benen. We proberen in België zoveel mogelijk wedstrijden te rijden. Dat zijn allemaal UCI 1.1 en 1.2 wedstrijden. Die heb je gewoon nodig om in de picture te komen bij Continentale ploegen en WorldTour ploegen. Die wedstrijden zijn voor ons van groot belang.’’

Team MtD: Ashlynn van Baarle (Zoetermeer), Mirthe van der Beek (Rijnsburg), Astrid Bel (Utrecht), Malou Eisen (Zwolle), Marjet Groen (Uitgeest), Akari Kobayashi (Japan), Hedera Menger (Utrecht), Anne van der Meeren (Zwaanshoek), Jaimy Monster (’s-Gravendeel), Merijn Mulder (Uden), Marit Pattipeilohy (Eindhoven), Emmy Pordon (Hoorn), Mercedes Geirnaerdt (Barbastro, Spanje), Fleur Kuijpers (Nijmegen), Linda Pulles (Eindhoven), Babette Rosman (Zeist), Alisha Teerink (Leiden), Jenna van Tongeren (Harderwijk), Eltina van Wijk (Krimpen aan den IJssel), Femke de Zee (Maastricht).

Eigen foto en Sportfoto.nl