Na een spannend duel met Lucinda Brand reed de renster van Visma naar de winst. Puck Pieterse kwam als derde over de meet, net voor de verrassend sterke Inge van der Heijden.

De laatste was uiteraard in haar nopjes met die stek. ''Ik wist wel dat het erin kon zitten, ik had er op gehoopt. Want ik ben heel blij met het niveau dat ik haal dit jaar. Ik zit niet ver van het podium. Om echt voor het podium mee te doen kom ik nog van 'body' te kort, maar daar ga ik aan werken. Ik heb geknokt tot het einde, maar de rensters op het podium zijn ook goed Met deze vierde plek ben ik ook extreem blij. Ik hoop tot eind februari nog wat podiumplekken bij te schrijven."

Puck Pieterse startte snel. ''Maar ik wilde me niet gek laten maken. Ik heb om me heen gekeken waar de rest zat. Bij de start trokken we niet vol door, maar aan elkaar te laten zien dat we er bij waren. We waren al snel met drie en toen was het al koers. Fem en Lucinda hadden in de finale nog wat over, maar ik zat al snel op mijn limiet. Maar toen ze echt doortrokken, wist ik dat het lastig zou worden. Misschien had mijn ziekte nog wat impact. Maar je weet nooit hoeveel effect dat had. Ik wil er ook van genieten dat ik een bronzen plak won. Na Tabor en Hoogerheide stond ik anders op het podium, maar nu ben ik blij met hoe het is gelopen.''

Lucinda Brand was na afloop een stuk minder blij met de afloop, logisch ook gezien haar seizoen en met hoe ze presteerde tijdens dit WK. ''Ik had niet de benen meer om een sprint aan te gaan nadat ik een foutje maakte. Maar eigenlijk had ik de wedstrijd daarvoor al een beetje verloren. Ik had mijn aanval geplaatst net voor het ingaan van de laatste ronde, maar toen kwam Fem terug. Ik probeerde er nog langs te gaan op de schuine kant, maar toen werd ik vakkundig het hek in gereden door Fem. Normaal kan ik dat omzetten in positieve agressie, een tandje bijschakelen, maar dat zat er niet in. We waren fysiek aan elkaar gewaagd en ik denk dat het niet nodig is geweest want anders had ze ook op het asfalt wel geklopt. Je weet ook dat de momenten dat je zo dichtbij bent steeds schaarser worden, dat maakt het lastig.''

Fem van Empel vond niet dat haar iets aan te rekenen was: ''We zaten in volle finale met twee. Het was een cruciaal punt in het parcours. Ik denk dat we allebei wisten dat je daar op kop moest rijden. Toen ging het schouder en schouder, maar ik zie niet dat ik iets fout heb gedaan. Ik win dat duel. De eerste en tweede titel die ik heb binnengehaald, waren heel speciaal. Maar dit is ook een speciale, omdat het mentaal niet evident was om alle moed bijeen te rapen om überhaupt met zelf vertrouwen aan de start te staan, zeker nadat het vorig weekeinde net even niet lukte zoals ik wilde. Maar een sterk punt van mij is dat ik kalm kan blijven en me niet te veel druk heb gemaakt over dingen die ik niet meer kan veranderen. Het is een kwestie van pieken op het juiste moment. Het was een spannende strijd en ik ben blij dat ik de trui weer kan veroveren.''

Foto: © Sportfoto - Bart Hazen