Woensdag 04 december 2013

Blog - Met emotionele oproepen de genomen besluiten te heroverwegen, leek het hoofdbestuur van de KNWU zich dinsdagavond in het hoofdkantoor van Rabobank in Utrecht niet neer te willen leggen bij het democratisch stemproces dat net daarvoor had plaats gevonden. De vertegenwoordigers van de wielerdistricten, de BMX-afdelingen en de belangenverenigingen voor topsporters en wedstrijdorganisatoren stemden daar  namelijk tegen een extra bedrag van vijftigduizend euro dat aangewend had moeten worden bij de dopingbestrijding. Voor dit bedrag hadden honderd extra controles (onder alle wielercategorieën) uitgevoerd moeten worden en dit kon mogelijk gemaakt worden door de licentiegelden van de KNWU met vijf euro per licentiehouder per jaar te verhogen.

Zowel door het bestuur als vanuit de zaal werd gevreesd voor de boodschap die de KNWU daarmee zou uitdragen. Het Ministerie van Sport wilde immers ruim drie ton op tafel leggen om dit probleem te bestrijden en een bijdrage vanuit de sport zelf werd daarmee door het hoofdbestuur als een logische vervolgstap gezien. Bij de districten – waar men ondertussen aan den lijve voelt hoezeer de dopingcultuur van enkele jaren geleden de sport van nu in de volle breedte raakt – werd getwijfeld aan het effect van de maatregel. Zeker ook omdat deze opgebracht moet worden door het steeds verder slinkende aantal van 10.000 licentiehouders (basislicenties niet mee gerekend), dus ook door jeugdleden en andere veelal onschuldige categorieën die dan begeleid door een chaperonne en onder toezicht van een heuse dopingcontroleur een controle moeten ondergaan. De kans dat je daarbij meer renners ‘vangt,’ die niet wisten dat bepaalde medicijnen of andere onschuldig ogende producten verboden middelen bevatten, is groot. Terecht werd er gewezen naar de dopinggeneratie van de jaren negentig die controle na controle daarentegen moeiteloos doorstond, maar achteraf niet zo onschuldig bleek als die uitslagen deden vermoeden.

Met die mening liet het congres misschien juist wel zien de dopingproblematiek te onderkennen en serieus te nemen. Zonder discussie vijf euro per licentiehouder per jaar extra betalen voor extra controles past meer bij de periode van net na de schandalen, toen de wielersport zich aangesproken en aangeschoten voelde en direct van goede wil wilde getuigen. Maar het congres van de KNWU bleek in Utrecht die symboolpolitiek voorbij. Wie op basis van de negatieve uitslag van de stemming om extra geld in controles te investeren, wil concluderen dat  de wielersport het probleem niet serieus neemt, is te haastig bij het trekken van zijn of haar conclusie. Er is best wel bereidwilligheid om mee te denken en te betalen voor de bestrijding van het dopingspook, dat de wielersport zo hard heeft geraakt, maar dan wel als daar een serieuze visie op los wordt gelaten. En dus mag het hoofdbestuur van de KNWU het huiswerk overdoen.