Tekst: Roy Schriemer

Voor de duidelijkheid: de 21-jarige renster van VolkerWessels komt bepaald niet uit de lucht vallen. Ze was al Nederlands kampioene bij de nieuweling-meisjes in 2018 en een jaar later stond ze naast winnares Ilse Pluimers als tweede op het podium van het Europees Kampioenschap voor junior-vrouwen in Alkmaar. Afgelopen seizoenen was ze in het tricot van Parkhotel Valkenburg (de voorloper van haar huidige team) al tweede in Dwars door de Westhoek en de EPZ Omloop van Borsele en derde in de grote prijs Beerens en de Spar Diamond Tour. ‘’Ik merkte in training en zag aan mijn waarden al wel dat ik beter was dan ooit. Maar ook vorig jaar was dat goede gevoel er en toen kwam het er aanvankelijk niet direct uit. Dus ik wilde ook niet met te hoog gespannen verwachtingen het seizoen in. Ik ging er wat losser in, zou wel zien waar het toe zou leiden.’’ 

Vertrouwen een boost

Ze hoefde niet lang te wachten op die bevestiging. In de Drentse Acht wist de renster uit Driel zelfs te winnen. ‘’We zaten als team goed in de wedstrijd met vijf rensters mee in een kopgroep van 24 en het vertrouwen in mij dat ik voelde bij mijn teamgenoten was groot. Maar met Consonni en Barbieri erbij hield ik er wel rekening mee dat ik ook derde kon worden en daar zou ik waarschijnlijk ook blij mee zijn geweest. Maar ik kwam met snelheid van achteren in die sprint en kon ze verslaan. Die overwinning gaf mijn vertrouwen wel echt een boost moet ik zeggen.’’ In Nokere Koerse kwam de bevestiging te midden van nog meer WorldTour-rensters al direct in haar volgende koers. ‘’Ik kon er met de besten mee, maar toen Kopecky gas gaf op een oplopende strook bleef ik even achter, maar uiteindelijk wist ik met een paar anderen de sprong naar de groep met Wiebes te maken. Toen was Kopecky al weg, maar het was natuurlijk super om in de groep voor de tweede plek te sprinten. Ik wilde vanuit het wiel van Lorena sprinten, maar die reed zo hard bij ons weg dat ik direct in de wind kwam te zitten. Uiteindelijk verlies ik de sprint voor de derde plek. Natuurlijk was het leuk geweest om met die meiden op het podium te staan, maar ik zie het nu maar als mijn mooiste vierde plek die ik ooit behaalde. Vooraf zagen we bij het team een top tien plek al als een mooi resultaat.’’

Dromen van finale Parijs-Roubaix

De komende weken staan  er meer mooie koersen op haar programma met Brugge-De Panne, Dwars door Vlaanderen, de Volta Classic, de Scheldeprijs en Parijs-Roubaix. ‘’Bijna allemaal wedstrijden waar je  het tegen de beste rensters op dit terrein op gaat nemen. Sowieso kom je er sterker uit zodat je wat overschot hebt als je straks in minder bezette wedstrijden in actie komt, maar nu ben ik natuurlijk ook wel benieuwd of ik deze lijn door kan trekken met meer mooie resultaten. Je gaat toch dromen. Mijn ultieme droom? Ooit een rol van betekenis spelen in Parijs-Roubaix. Dat zou ik in één van de komende jaren willen bereiken.’’ Later dit seizoen heeft ze haar vizier ook gericht op Veeendaal-Veenendaal. ‘’Toch een beetje een thuiskoers voor me, daar wil ik wel echt meedoen voor de prijzen.’’

Op plek bij VolkerWessels

Wie in het circuit net onder de Women’s WorldTour haar hoofd boven het maaiveld uit steken kan, wordt al snel gelinkt aan de teams van het allerhoogste niveau. Van Rooijen predikt vooral geduld. ‘’Natuurlijk is de WorldTour mijn ambitie, maar op dit moment zit ik heel goed op mijn plek bij VolkerWessels, waar we dit jaar het familiegevoel hebben behouden maar ook weer net iets professioneler zijn geworden. Met een extra ploegleider als Angelo ven Melis erbij en een extra trainingskamp. Details die het verschil kunnen maken. En je krijgt ook echt de tijd om je te ontwikkelen, je mag fouten maken zolang je er maar van leert. Toen mijn eerste seizoenen net iets minder verliepen, ook door valpartijen en ziekte,  is het vertrouwen gebleven. Ik wil dit jaar vooral kijken wat er verder in zit.  Ik houd van koersen zoals we nu hadden waarin een schifting gemaakt wordt door de wind, de kasseien en/of de heuvels. Na zo’n wedstrijdverloop heb ik nog een prima sprint in huis. Maar ik hoop ook in een echte massasprint mijn neus aan het venster te steken. Het mooie van koersen op dit niveau is dat je dan tegen de besten van de wereld rijdt en dan weer in iets minder bezette koersen waar je zelf voor de winst kan gaan. Rijd je eenmaal in de Women’s WorldTour dan heb je alleen maar koersen waar je met de besten rijdt en waar je ook echt er altijd moet staan. Ik zie mijn werk nu nog als uit de hand gelopen hobby, maar dan wel in een professionele omgeving, in de WWT moet je er elke week staan, wordt er meer van je verwacht. Ik wil ooit klaar zijn voor die stap, maar dit seizoen ga ik ook genieten van rijden voor dit team met dit programma.’’  

Tenslotte nog even over de familiebanden met de andere Van Rooijens in het vrouwenpeloton. Anne is de twee jaar oudere zus van Sofie, die ook rijdt bij VolkerWessels. Eline van Rooijen (COOP- Hitec) is zover de rensters weten geen familie.

Foto's: © Sportfoto