Dan Rolandus

‘’Ik ben dit jaar aardig aan het gravelen gegaan, heb voor het eerst fulltime als prof kunnen trainen en mijn wedstrijden kunnen rijden’’, kijkt Tessa Neefjes terug op het zojuist beëindigde gravelseizoen. De Noord-Hollandse begon haar successtory in de UCI Gravel World Series met een derde plaats in de Gravel Fonda Limburg en overwinningen in het Deense Blåvandshuk Fyr over 155 kilometer met een voorsprong van ruim 25 minuten op thuisrijdster Klara Sofie Skovgård Hansen en krap 27 minuten op de Nederlandse Noa Jansen (JEGG DJR Academy) en de 3Rides Gravel Race op het CHIO-complex in het Duitse Aken door de Duitse Carolien Schiff en Lorena Wiebes op afstand te houden. ‘’Aken was net aan hoor, want degene die de Unbound had gewonnen (Carolien Schiff, DR) was weggereden. Ik reed erachter met Lorena Wiebes. We kwamen op een gegeven moment steeds dichterbij en ik besloot met een alles of niets aanval alles te geven, kwam op 200 meter en sloot aan en toen gingen we volle bak sprinten. Ik nam alle risico in de laatste bocht, zo’n vervelend gravelbochtje, en won in een spannende sprint. En dat terwijl ik twee minuten achter lag en niemand er meer op had gerekend. Zelfs de speaker was verbaasd. Als je jezelf kansloos acht en wint alsnog, zijn dat wel de mooiste overwinningen.’’

WK

Tessa Neefjes (26) sloot het WK in Italië af op plaats 21 en is weer een ervaring rijker. ‘’Ik heb vorig jaar ook in Veneto gereden, maar dit jaar was het parkoers was een stuk leuker dan vorig jaar. Het was jammer dat ik evenals op het EK en het NK weer pech had. Ik lag in vijfde positie toen iemand naast mij wegstuurde en daarbij mijn wiel kapotreed waarbij er een paar spaken braken. Ik ben zo snel mogelijk naar de post gereden voor een nieuw voorwiel, maar toen lag ik geloof ik al op plek zestig en moest ik weer in de achtervolging. Ik heb in de laatste twee lokale klimronden een inhaalslag gemaakt. Ik liep op de rest van de top-10 ook al in, maar de finish kwam helaas steeds dichterbij om er nog bij te komen. Na een goed seizoen heb ik in de cruciale wedstrijden best veel pech gehad. Daar baal ik wel van. Aan de andere kant haal ik hier wel weer motivatie uit. Op het EK en WK deden super goede namen mee. Als ik me op deze manier blijf ontwikkelen en volgend jaar geen pech heb, dan kan het alleen maar beter.’’

Winnaar World Series

De inwoonster van Wervershoof leverde vooraf aan het WK uitstekende klasseringen in de UCI World Gravel Series in Gravel Fonda Limburg (derde), Blåvandshuk Fyr (eerste), 3Rides Gravel Race in Aken (eerste), de Blue Mountains Gravel Fonda in Canada (tweede), de Gravel One Fifty in Roden (zevende), de Gravel, Grit ’n Grind in Zweden (vierde) en de Houffa Gravel in het Belgische Houffalize (vijfde) wat haar de eindoverwinning in de World Series opleverde. Maar ook de derde plaats op het NK in het Zuid-Limburgse Banholt achter kampioen Fem van Empel en Pauliena Rooijakkers was een prima klassering met een verhaal. ‘’Het ging eigenlijk supergoed. Ik was weggereden met Pauliena Rooijakkers en Fem van Empel. Het typische is dat het dit jaar best lekker ging, maar op de cruciale momenten ook wel een beetje pech heb gehad. Ik wil het niet als excuus aanvoeren, maar de realiteit was dat ik met een spijker in de band een afloper had. We hadden drie van de vier rondjes gereden toen ik met 0,8 bar, een beetje veldbar, door elke bocht heen moest worstelen. Ik kon de bochten nauwelijks doorkomen, waardoor ik Fem van Empel en Pauliene moest laten gaan en met hen geen eerlijke battle kon doen. Zonde, want ik fietste uiteindelijk op een minuutje van hen. Dat ik nog derde ben geworden was al bizar. Ik heb alles moeten geven om de derde plaats te verdedigen, want ik reed op het asfalt nog op mijn velg. Ik ging de pech omdenken door in plaats van op het asfalt in de graskant te gaan rijden. Dat liep beter dan op het asfalt.’’ Tessa Neefjes behaalde een week voor het WK nog een zesde plaats (zevende overaal) op het EK Gravel in Leuven achter kleppers als Tiffany Cromwell, Europees wegkampioen 2022 Lorena Wiebes, wereldkampioen cross Fem van Empel en de Italiaanse Elena Cecchini. ‘’Het was een supersterk deelnemersveld met grote namen uit alle disciplines, de weg, het mountainbike en de cross. Het leek meer op een wegkoers, dus niet helemaal mijn rondje, maar ik was wel tevreden met mijn klassering.’’

Avontuur Unbound

Tessa Neefjes, die ook in 2024 uitkomt voor de wielerstal van Live Racing Collective, stortte zich dit jaar ook in één van de langste gravelraces ter wereld, het avontuur de Unbound in Emporia in de Amerikaanse staat Kansas. ‘’Het was echt leuk, met 330 kilometer de grootste en langste race ooit. We konden niet over de rivier (Neosho River, DR), dus moesten we 10 kilometer extra rijden. De Unbound was één van mijn hoofddoelen. Ik was goed in orde, maar na 18 kilometer moesten we door de modder, pindakaasmodder. Dat blijft aan je banden plakken. Iedereen zei vooraf al dat het verschrikkelijke modder is, maar ik kon het mezelf niet voorstellen. Mijn broer had een speciaal stokje gemaakt, afgesteld om tussen de voorvork en de banden de modder te verwijderen, maar dat werd op de heenweg met het tasje patronen bij de douane in beslag genomen. Ik heb bij de organisatie nog wel een stokje gekregen, maar dat brak gelijk. Mijn hele fiets liep vast. Nadat ik alle modder had verwijderd ging ik zo’n beetje als laatste weg. Ik had een achterstand van tien minuten. Ik was op een gegeven moment van plek zestig naar plek tien gereden. Toen kwam ik weer in een onweersbui met een flits met een knal terecht, voelde me niet zo veilig. Ik heb geschuild in een verlaten auto. Ik ga niet in het onweer rijden. Als het voor de winst zou zijn had ik de gok nog wel genomen, maar de tiende plek kon me gestolen worden. Ik wilde de Unbound wel uitrijden. Het was na de laatste post nog 85 kilometer, een pittig dagje, een goede training. Ik zat steen kapot, maar wilde niet opgeven, maar gewoon uitrijden. Ik was niet voor niets naar Amerika gekomen. Het was mijn eerste Unbound. Ik sprak mensen die spraken over allerlei dingen die je kon tegenkomen, zoals de pindakaasmodder. Ik dacht, dat overkomt mij niet, maar toch wel. Ik zat in het huis met allemaal Giant-rijders. Zo had een deelnemer uit Australië zijn patje gebroken, die kon alleen nog op zijn aller lichtste versnelling rijden. Die was bij de eerste post al total-loss. Dan kom je uit Australië en dan kun je de race niet eens uitrijden. Hij baalde als een stekker. Je komt van alles tegen in de Unbound. Die kan je ook niet zomaar winnen, je moet eerst ervaring krijgen en dan nog. Het is anders lijden dan in de wedstrijden van de UCI World Series, maar toch een geweldige ervaring.’’

Strandraces

Voor Tessa Neefjes kwam de Beachrace Noordwijk zo kort na het WK nog te vroeg, maar zaterdag is de Noord-Hollandse er in de Beachrace Texel, de tweede strandrace meetellend voor de Topcompetitie, wel bij. ‘’Het seizoen was lang, heb onlangs een WK gereden en mijn trainers (Wilma Franken en techniektrainer Jan Weevers, DR) vonden het verstandiger om twee enkele weken rust te nemen. Ik ben nu ongeveer weer een week in training. Ik wil volgend jaar in België (5 en 6 oktober 2024 in Leuven, DR) echt goed zijn op het WK-gravel. Dat is mijn hoofddoel. Ik ga op Texel weer beginnen. Texel is wel leuk, want sinds ik de strandraces rijd werd Texel telkens afgelast, dus wil ik graag eens op het eiland racen. Het hoofddoel is voor mij om op het gravel nog een stapje beter te worden en ga het strand gebruiken om op het gravel een stapje beter te worden voor volgend jaar. Ik vind het bovendien superleuk om op het strand te battelen. Ik ben ook nog geen strandkampioen van Nederland geweest, dus het NK is dit jaar in Renesse ook wel een doel.’’

Competitiedier

De Europees kampioene 2022 wil haar EK-titel op zondag 17 december tijdens de Open VTT Dunes de Flandres in het Franse Duinkerke graag verdedigen. ‘’Ik ben ook echt een competitiedier. Stel dat ik geen wedstrijden zou doen op het strand, dan wordt het voor mij wel een lange winter. Strandraces zijn met technische stukjes en de grote stukken rechtdoor met een harde ondergrond door weer en wind ook heel leuk. Je kunt je niet verschuilen en moet tot het uiterste gaan. Voor je techniek is het strand ook heel goed.’’

Tessa Neefjes heeft het goed naar haar zin bij de Amerikaanse wielerploeg Liv Racing Collective. ‘’Daarvoor reed ik bij Giant Liv Benelux Team, het offroad-team. Ik rijd nu voor het Global team, maar ik train vaak nog mee met het Giant Liv Benelux team wat ik erg leuk en gezellig vind, maar ook zeker een goede training is. Ik ga na het strandseizoen een plannetje maken met mijn trainster Wilma Franken om enkele wegwedstrijden in te passen om naast mijn techniek meer snelheid te kweken. Maar nu eerst de Strandrace van Texel.’’

Foto: Dan Rolandus