Tibor del Grosso was dertiende. In eigen provincie had hij op meer gehoopt, maar toch was hij niet volledig ontevreden. ''We probeerden als land wel te springen om in de vroege vlucht te komen, maar dat lukte niet. Toen reed die groep weg en zij pakten veel tijd. In principe was het niet aan ons alleen om te achtervolgen. In de slotfase lonkte er nog een bronzen medaille voor ons, maar ik zat net iets te ver naar achteren om echt voor die plek te springen. Uiteindelijk kijk ik toch wel positief terug op de dag, het was mooi om in eigen regio voor eigen publiek te koersen. Ik hoop dat er de komende dagen nog mooie kampioenschappen worden verreden in Drenthe met veel sfeer.''

Gelukkig

Ivan Romeo (Spanje), Breiner Henrik Pedersen (Denemarken) en Mateusz Gajdulewicz (Polen) waren al vroeg in de 136 kilometer lange koers door mooi Drenthe met start in Hoogeveen en finish op de Col du VAM aan hun stutten getrokken. De drie leiders hadden bij de eerste doorkomst op de Col du VAM een voorsprong van ruim vier minuten op het door het Nederlandse team aangevoerde peloton. De drie leiders zagen de voorsprong bij elke passage weliswaar slinken, maar alleen de Pool Gajdulewicz had het moeilijk en moest uiteindelijk afhaken. De volhouders Romeo en Pedersen gaven echter geen krimp. Pedersen liet in de laatste van vijf beklimmingen zijn hielen zien en trok vol door naar het doel wat hij vooraf niet kunnen bedenken, de Europese titel. De Deen Pedersen was een gelukkig mens boven op de Col du VAM. ''Ik had bij de start in Hoogeveen niet kunnen denken dat ik hier uiteindelijk met deze mooie trui zou staan aan het einde van de race. Ik zou de koers samen met een ploeggenoot openen zodat onze kopmannen rustig in het peloton konden blijven zitten. Toen ik hoorde dat de voorsprong zo groot geworden was, ging ik erin geloven en uiteindelijk bleek ik vooraan de sterkste. Wij Denen rijden graag in Nederland, daar is het ook vlak, al hebben we er geen Col du VAM. Een plek die ik in ieder geval niet vergeten ga.''

Plan uitgevoerd

Team NL had zeker op meer gehoopt op de Col du VAM, aar liet zich door de vroege vluchters verrassen Menno Huising (Jumbo-Visma CT) besloot zijn koers op plaats negentien en vond dat zijn ploeg als collectief sterk had gereden in eigen land. ‘’Het klopt dat wij het traject op de VAM als Nederlandse ploeg goed kennen, maar ik denk niet dat we ons hebben laten verrassen, het plan met z’n allen gewoon goed hebben uitgevoerd’’, meende Menno Huising. ‘’Het plan was om mee te zitten met de kopgroep die was weggereden. Het probleem was de hectiek in het begin van de koers en dan kan je gewoon niet op elke demarrage meespringen. Als er drie man wegrijden, ga je ervan uit dat er ook door andere ploegen achteraan gesprongen wordt en als dit niet gebeurt is dat gewoon balen. Daarna was het niet aan ons om te gaan controleren, gewoon omdat wij geen topfavoriet in huis hadden. Wij hadden geen favoriet als Francesco Busatto of een Fabio Christen. Per Strand Hagenes was hier zelfs als topfavoriet naar toe gekomen. Wij hadden als thuisploeg een heel sterke ploeg in de breedte. Dus het plan was dat wij als ploeg niet zouden controleren, maar vooraan door te blijven draaien, aan te vallen en met veel man van ons erbij met een man of 25 vooruit zien te komen. Maar als het dan windtegen is op het rechte stuk boven op de VAM en de rest wil niet meerijden dan is dat gewoon balen als je als team keihard hebt gewerkt, maar iedereen weer in de afdaling ziet terugkomen’’, aldus de analyse van de Westlander Menno Huising.

Foto: © Sportfoto