Tekst: Dan Rolandus

‘’Realistisch gezien hoop ik er met zo ‘n 400 kilometer per dag vijf dagen over te doen'’, gaat Ramses Bekkenk in zijn tocht uit van slecht weer en slechte omstandigheden. ‘’Alles wat sneller gaat is mooi meegenomen. Als je de graveleditie in Nederland goed rijdt is het een afstand van 1932 kilometer. Ongeveer een derde van het parkoers is onverhard. Ik heb geen idee hoe zwaar ik het ga krijgen.’’

Sportfreak

Ramses Bekkenk is 46 jaar en kijkt desondanks uit naar nieuwe uitdagingen. ‘’Ik moet wel zeggen dat het heilige vuur er een beetje vanaf is, dat het niet ten koste moet gaan van alles. Ik zag in voorgaande jaren veel meer af om te presteren, maar ik vind het nu alleen maar leuk om jezelf uit te dagen, op welke manier dan ook. Het is gewoon belangrijk om voor jezelf fit te blijven, en ik vind dat dit de meest leuke manier is om jezelf uit te dagen, zover te gaan dan je anders zou doen. Ik vind het bovendien heel gezellig om met andere mensen te sporten, dat scheelt ook een hele hoop. Ik moet ook eerlijk zijn dat ik de aandacht, die er bij presteren hoort, wel altijd leuk heb gevonden, en nog leuk vind. Het grote zwarte gat zal heus wel komen als ik definitief stop, maar dan hoop ik weer op een andere manier de kik uit het leven te halen. Veel mensen vragen me wanneer ik eindelijk eens een keer wil gaan stoppen, maar dat vind ik een onzinnige vraag. Als je buurman fietst vraag je toch ook niet wanneer hij gaat stoppen. Ik ben op zich een echte recreant in die zin dat ik geniet van het sporten op zich. Ik heb bewust ook nooit een profcontract aangenomen omdat sporten gewoon een hobby is dat naast mijn werk plezier moet opleveren. Ik kan ook echt van de strijd genieten of dat nu is voor plek 85 of op plek één. Alleen voor de winnaar komt er veel meer aandacht en met de druk van het winnen kon ik op zich heel goed mee omgaan. Ik merk wel dat ik nu meer geniet van de nadagen en niet op de druk die presteren met zich meebrengt.’’

Wedstrijdzwemmer en hardloper

Ramses Bekkenk belandde in de mountainbikesport vanwege een blessure. ‘’Ik ben ooit begonnen als zwemmer. Nadat ik op mijn vijfde jaar mijn A en B-diploma had gehaald, wilde ik door voor mijn C, maar ik was niet groot en lang genoeg om voor mijn C te gaan omdat de bril niet paste voor het snorkelonderdeel. Ik ben als wedstrijdzwemmer begonnen, heb dat tot mijn tiende jaar gedaan. Het nadeel van een wedstrijdzwemmer is dat je ’s ochtends vroeg om 06.00 uur in het zwembad moet liggen om te trainen en het zwembad moet verlaten voordat het publiek een duik wilt nemen. Maar omdat ik geen ochtendmens was, ben ik eigenlijk in de atletiek verzeild geraakt. Ik won op Koninginnedag de 600 meter, en die overwinning bracht me in de atletiek. Ik ben ooit kampioen van Nederland geworden op de 1000 meter baan.’’ Ramses Bekkenk werd onder meer ook kampioen van Nederland op de 10 kilometer en is nog altijd Zeeuws recordhouder op de 3000 meter steeplechase in een pr-tijd van 7.59.84 in 1999 als lid van Leiden Atletiek onder zijn trainer Bram Wassenaar gelopen. Bij de Zeeuwse atletiekvereniging Delta Sport trainde hij onder Joke Winkelman uit Spijkenisse. ‘’Ik heb een mooie atletiekcarrière gehad. Ik wilde in 2004 naar de Olympische Spelen in Athene, maar ik scheurde mijn achillespees twee keer af. Het was de druppel dat ik niet meer kon hardlopen.’’

Omschakeling

Er kwam een abrupt einde aan de atletiekcarrière van de in het Zuid-Hollandse Leimuiden geboren Noord-Hollander, die een nieuwe wedstrijdsport ontdekte waar hij zijn ei meer dan goed kwijt kon. ‘’Ik moest aftrainen, want ik kon en mocht niet abrupt stoppen met sporten. Ik deed altijd al aan fietsen als ik geblesseerd was, maar na mijn revalidatie van mijn achillespeesblessure ben ik gelijk gaan mountainbiken, want ik had geen andere fiets. Ik ben wedstrijden gaan rijden en dat ging meteen goed. Tijdens mijn atletiekperiode trainde ik zo’n tien keer per week. Ik heb me wel voorgenomen dat het crossen wel leuk moet blijven, niet zoals bij het hardlopen bepaalde dingen noodgedwongen doen. Maar als je gewend bent om tien keer per week te trainen en ga dan terug naar zes keer per week op de fiets dan valt dat mee, gaf me ook geen moeite. Ik ben op de mountainbike gestapt, was niet lid van een vereniging, moest alles een beetje zelf uitzoeken, had wel wat kennissen in ‘fietsland’ en dankzij het hardlopen kende ik een racefietsenspecialist uit Scheveningen, Tom Schouten. Hij begeleide me met de eerste stappen richting fietsen. Ik heb redelijk snel een vereniging gezocht om een licentie aan te vragen en dat was bij Westland Wil Vooruit. Zij hadden een grote mountainbikegroep.’’

Zuid-Afrika tv-sport voor mountainbikers

De talenten van Ramses Bekkenk als mountainbiker werden al snel bevestigd. Zijn eerste overwinning als crosser behaalde hij op 16 februari 2003 in de Strandrace van Oostvoorne, de huidige Farm Frites Strandrace van Rockanje. ‘’Ik reed voor mijn gevoel al makkelijk mee. Het was mijn allereerste overwinning in een mtb-race. Ik reed tijdens de wedstrijden gelijk voorin mee. Ik kwam al snel bij een ploegje in Limburg terecht, ParketReus. Daar heb ik twee jaar voor gereden, won nationale wedstrijden en dat ging hartstikke goed.’’ Ramses Bekkenk sloot zich in 2007 aan bij het Mountainbiketeam Nissan (met verder Atse ten Brinke, Ad de Brabander, Ingrid van Lubek, Martin Schuttert, Frank Luikens en Bart Barkhuis), het huidige KMC Mountainbiketeam.com onder leiding van teammanager Martin Schuttert. ‘’We hebben in de loop der jaren verschillende sponsoren gehad. Ik rijd nu nog voor hetzelfde team. Ik heb bij KMC de kans gekregen om alle wedstrijden in de wereld te rijden, die ik wilde rijden. Ik werkte fulltime in het onderwijs, kon daar moeilijk verzuimen, dus heb ik in het begin voornamelijk door Europa gereden. Het was dus altijd op en neer, ’s ochtends weg en ’s avonds weer thuis. Ik was blij dat ik altijd een EK en een WK kon rijden, was ik super trots op. Ik ben pas een jaar of acht geleden voor het eerst buiten Europa naar Zuid-Afrika ben gegaan. In Zuid-Afrika is mountainbiken net zo groot als voetbal bij ons in Europa. Zuid-Afrika is voor een mountainbiker een heel andere wereld waar je in terecht komt qua sportbeleving. Dat is heel mooi om dat mee te mogen maken. Zuid-Afrika is het enige land ter wereld waar mountainbike een echte televisiesport is. Daar is elke dag mountainbike op de tv zoals bij ons ook de eerste-divisie wedstrijden worden uitgezonden. Als mountainbiker kan je niet veel beter in beeld komen dan in Zuid-Afrika. De wedstrijden zijn groter, er zijn grotere sponsoren en de media-aandacht is enorm. Het is wel leuk om daar dan een onderdeel van te mogen zijn of daar deel van uit te maken.’’ 

Strandkoning van Nederland

De mountainbiker uit Alkmaar zou na het winnen van de Strandrace van Oostvoorne uitgroeien tot Strandkoning van de Noordzeekust. Zo won hij meerdere keren de monsterrace van Hoek van Holland naar Den Helder, de Beachrace Scheveningen, de Strandrace van Petten, de Derp Beachrace in Egmond aan Zee, de Beachrace van Noordwijk, Katwijk, Renesse, de Strandrace van Rockanje en de Strandrace Egmond-Pier-Egmond. ‘’Ik heb alle strandraces langs de kust, die er tot vijf jaar geleden waren door de jaren heen één of meerdere keren gewonnen. Ik heb zelfs geprobeerd om alle strandraces in één jaar te winnen, maar dat is me nooit gelukt. De mooiste vind ik dat ik de Beachrace van Scheveningen zeven keer op rij heb gewonnen. Daar stonden natuurlijk ook alle profs aan de start, die betaald kregen terwijl ik nooit wat kreeg. Dan liet ik wel zien dat ik ook wat kon. Ik blijf Hoek van Holland-Den Helder altijd een bijzondere wedstrijd vinden. Nederlandser kan het niet, je gaat met donker weg en met dat zeewater, er ligt geen hoogtemeter langs de kust.’’ De Strandkoning van weleer doet nog steeds goed mee. ‘’Het is nu wel vergane glorie. Ik kan nog goed meekomen, maar de topsnelheid is van mij minder hard. Ik geniet er nog van dat ik gewoon kan meedoen. Als het gaat om de ereplaatsen moet ik misschien passen, maar ik rijd zeker nog niet voor joker mee. Alleen, ik ga niet meer winnen, zo reëel ben ik wel. Daar zijn de jongere gasten voor, zoals Raphael Mouton een jonge hond, die er gewoon blind invliegt. Dat is gewoon een leuke gast die wil leren. Hij zoekt zijn eigen weg en zie je groeien. Ik geef één keer er maand training op een loods-school en daar was hij ook bij.’’

Marathonkampioen

Naast de strandraces was Ramses Bekkenk ook succesvol in lange, extra lange en extreme tochten over gravel, over het veld en door het bos. Hij werd onder meer zes keer nationaal marathonkampioen tijdens de Bart Brentjes Challenge in Eijsden, won de Ardennes Trophy in het Belgische La Ried, de 24-uurs in Zandvoort over 850 kilometer en in 2018 in Zuid-Afrika The Munga, met start in Bloemfontein en finish in Wellington. Dat was een vijfdaagse tocht over 1074 kilometer, die hij in een recordtijd van 50 uur en dertig minuten wist af te leggen. Verder drie keer de 36One MTB Challenge in Zuid-Afrika, samen met Bram Rood de Offroad Finnmark in Scandinavië. ‘’Ik heb zoveel gewonnen, dat rijtje is in ruim twintig jaar mountainbiken zo lang. Het mooie was dat ik destijds ook een thuiswedstrijd won in Naaldwijk (Ramses woonde toen in Poeldijk, DR). Daar won ik voor Rudie van Houts, die was toen natuurlijk Olympiër, dus dat was ook een mooie prestatie. Maar ook de Koninginnerit van het Schwarzwald toen ik als winnaar solo aankwam in Feldberg. The Munga, die ik won, wordt in de wereld gezien als de zwaarste bikewedstrijd in Zuid-Afrika met het parkoersrecord, die door mijn collega-fietsers als de mooiste gezien wordt.’’

Op leven en dood

Ramses Bekkenk kan moeilijk oordelen waar hij zijn mooiste overwinningen heeft behaald. ‘’Dat is voor mij moeilijk om aan te geven, laten daar anderen maar over oordelen. Ik kijk ook niet altijd zo. Ik denk aan de Offroad Finnmark over 700 kilometer, die ik samen met Bram Rood boven de poolcirkel heb gereden. Bij mijn tweede deelname aan die tocht was ik mijn fiets kwijt, dus moest ik op een fiets van iemand anders starten. Halverwege vond ik mijn eigen fiets terug en die moest ik helemaal in elkaar zetten, maar ik viel uiteindelijk in slaap op een berg. Mijn ploeggenoot Bram Rood heeft mijn leven eigenlijk gered door een vuurtje te maken om mij op te warmen. Ik ben vervolgens weer opgestapt en zijn we uiteindelijk tweede geworden. Dat was ook echt doorzettingsvermogen, maar ook dat er alles in zat wat met sport te maken heeft. Verschrikkelijk afgezien, maar we hebben er het beste van gemaakt. We gingen erheen om te winnen, en winnen is altijd moeilijker dan niet winnen, maar hebben daar uiteindelijk alles overwonnen en een mooie drie dagen gehad. Ik denk dat dit wel het hoogtepunt was wat ik aan beleving heb meegemaakt.’’

Trots

‘’De prestaties zijn eigenlijk in de wedstrijden, die je niet hebt gewonnen, maar waar je ook trots op kan zijn’’, gaat de inwoner van Alkmaar verder. ‘’Als je wint gaat alles makkelijk, maar als het tegenzit moet je ook opstaan. Ik weet nog dat ik in 2009 of 2010 tweede ben geworden achter Bart Brentjes in de strandrace van Hoek van Holland naar den Helder. Ik was er zo klaar mee dat ik mijn helm doormidden heb geslagen en de fiets in de sloot heb gegooid. Brentjes heeft de hele wedstrijd in mijn wiel gezeten en ging me in de laatste honderd meter voorbij. Kijk, dat kan in de sport ook gebeuren, daar moet je ook mee omgaan. Ik het vuile werk opknappen en hij ervan profiteren. Ik heb het er onlangs nog met hem over gehad. Ik vroeg hem waarom hij niet overnam, kreeg ik als antwoord dat hij het toen niet nodig vond. Wat moet je nou met zo’n antwoord. Kijk wat ik al zei, in atletiek was prestatie al heel belangrijk en toen het contract met Adidas stopte, heb ik mezelf altijd voorgenomen als ik ga fietsen, dan ga ik fietsen voor mijn plezier. Je gaat altijd een wedstrijd in om te winnen. Je kunt winnaar worden als de sterkste, maar ook als de slimste. Maar slimme renners kunnen beter gaan schaken, want ik heb niet zoveel met slimme winnaars. Mijn visie is als je groots wilt winnen, moet je ook groots durven verliezen. Ik heb altijd geprobeerd om aanvallend te rijden, met succes, maar af en toe ga je ook wel eens op je bek. Dat is dan wat het is. Gelukkig zijn er ook nog jongens, die ervoor willen rijden en soms ook op hun bek gaan.’’

Avonturier

Ramses Bekkenk (46), met echtgenote Noa ouders van het anderhalf jaar oude zoontje Storm, gaf al eerder te kennen voor zijn plezier te crossen, maar wel extreme uitdagingen wil aangaan, zoals al eerder genoemd de 360NE Challenge over 361 kilometer in Zuid-Afrika en de Offroad Finnmark met Bram Rood. De Munga met een afstand van 1074 kilometer, die hij in november 2018 won in 50 uur en 30 minuten. Zo reed hij in juni 2020 de aan elkaar geregen Drentse mountainbikeroute 750ne Challenge (Bartje 200 km, Drenthe 200 km en de Hunebed 350 km) met start en finish in Dwingeloo in 37 uur en 30 minuten. ‘’De achtdaagse etappekoers Cape Epic, een soort Tour de France in Zuid-Afriaka, één groot spektakel. Ik reed samen met mijn ploeggenoot Gerben Mos. We lieten zien dat we op dit niveau nog goed mee kunnen doen. Ik reed deze race nooit eerder omdat deze gewoon te duur was met € 15.000,00 per persoon. We hadden nu een sponsor, die wilde meebetalen. Het was spectaculair, één groot circus. De Cape Epic is mediagroot, niet te vergelijken wat wij in Europa doen.’’

Mensen, stap gewoon op de fiets

‘’Ik ben een jaar of zeven geleden begonnen met lange afstand-crossen’’, gaat Ramses Bekkenk, die via zijn geboorteplaats Leimuiden, Warmond, Zierikzee, Den Haag, Poeldijk en Broek op Langedijk belandde in Alkmaar, ‘’Ik denk dat veel mensen denken dat dit onhaalbaar is. Lang fietsen is knap, lang hard fietsen is nog knapper, maar ik denk dat dit voor heel veel mensen leuker is om dat ook eens te proberen. Ik geef steeds meer trainingen en probeer steeds meer mensen te motiveren om te zeggen dat je voor hard fietsen heel veel talent nodig heeft, maar lang hard fietsen dat is iets wat je vanuit jezelf kunt doen. Ik vind dat dit de motivatie moet zijn door niet te denken dat dit onmogelijk is, maar dat je zoiets gewoon zelf moet doen. Ik ga nu ook voor het eerst 1932 kilometer fietsen, weet ook niet hoe dit zal uitpakken, maar door het te doen kom je daar vanzelf achter. Dat is de uitdaging. Dat is wat je moet gaan beseffen. Zodra ik afzie word ik beter. Ik denk dat ik inderdaad de knop makkelijk kan omzetten. Iedereen heeft dezelfde omstandigheden, iedereen lijdt even erg, maar zoals ik al zei, voor mij is de uitdaging veel belangrijker dan presteren. Naarmate de uitdaging groter wordt, vind ik het eigenlijk alleen maar mooier worden. Ik heb altijd voor de overwinning gereden en gelopen, maar daar heb je gewoon heel veel talent en conditie voor nodig en heel veel geluk als je dat bezit. Maar het is niet alleen winnen wat de sport maakt, want van de duizend deelnemers gaan er gewoon 999 niet winnen. Ik hoop de mensen vooral bij te brengen dat, ook nu ik wat ouder ben, gewoon de publiciteit blijf zoeken dat ik mensen een beetje kan motiveren om op de fiets te stappen. Of je nu 10 kilometer gaat fietsen of 1000 kilometer, maar stap gewoon op de fiets en ga gewoon wat doen. Dit alles maakt de motivatie om lange afstanden te gaan rijden, of je nu jong of oud bent, maakt niet uit. Haal je het niet, dan is dat ook niet erg, maar dan heb je het wel geprobeerd. Ik heb al genoeg gepresteerd, wat ik nu doe is alleen voor mezelf. Naast het extreme zie je natuurlijk wel steeds meer mensen op de racefiets of mountainbike stappen, maar in de wedstrijdsport wordt het steeds minder. Niet iedereen kan winnen, er zal ook iemand laatste moeten worden. Maar doe eens mee aan een evenementje. Dat is eigenlijk het enige dat ik aan de mensen wil overbrengen. Ik organiseer vrij veel trainingen en af en toe bizarre tochten, zoals in juli weer een nachttocht over 200 kilometer.’’

Voorbereiding Race around the Netherlands

De werknemer van BeachBasterds in Egmond aan Zee is al zo’n twee maanden in voorbereiding op de Race around the Netherlands. De grote dag is op zaterdag 17 juni in Amerongen waar Ramses Bekkenk van start zal gaan. Vanaf Amerongen naar Hengelo, naar Groningen, naar Texel, naar Middelburg, naar Vaals en via Hengelo weer terug naar Amerongen. Behalve een topconditie zal ook het materiaal zoals de mountainbike (een Lappiere), de banden en de onderdelen in topconditie moeten zijn. ‘’Ik hou ten eerste alles bij wat er aan bepaald materiaal in de wereld te koop is, besteed zo’n anderhalf uur per dag aan het bijhouden op internet en de bladen wat er aan nieuw materiaal op de markt komt. Dat scheelt een heleboel dus ik weet wat er in de wereld te halen is. Ik investeer veel in het materiaal om te testen of het werkt of niet. Dat is in het echte leven, want lab-testen zeggen mij niet zoveel, veel proberen, veel proberen, uitproberen en naarmate je meer ervaring krijgt weet ik in welke hoek je zoeken moet. Maar ik ga deze race over 1932 kilometer wel met bepakking op mijn rug rijden. Dat heb ik voorheen nooit gedaan. Dus dat is weer anders voor het materiaal, en daar ben ik toevallig op 25 april mee begonnen om dit alles te gaan testen. Ik rijd op het strand op een Wikkit en verder op een Lappiere. Dat zijn fietsen die ikzelf ontwikkel. Ik ontwerp de frames, laat de frames maken en zet de fietsen zelf helemaal in elkaar. Dat is dan helemaal mijn echte zelf ontwikkelde fiets. Ik ben er klaar voor, kijk nu uit naar 17 juni.’’  

Foto's: Dan Rolandus en KMC