Maandag 11 april 2022

Blog - De eerste aanwijzing dat het vandaag wel eens een zware dag kon worden voor de renners houdt me uit de slaap vannacht. Het is de wind die door de gangen van mijn hotel giert met een volume dat veel weg heeft van een opstijgende straaljager. Ik val laat in slaap en ben bij het wakker worden hard toe aan een bak koffie. En dat brengt me meteen bij de Turkse invloed op ons dagelijkse bakkie. Koffie komt voor het eerst in de geschiedenis voor rond het jaar 1000.

De energieke werking van de koffieplant wordt ontdekt in Abessinië (Ethiopië). De Ottomanen nemen het rond 1500 mee naar Constantinopel (Istanbul) waar al snel de eerste koffiehuizen geopend worden. Koffie is al snel zo populair dat de soldaten van het Ottomaanse rijk niet op pad gaan zonder hun dagelijkse portie bonen en een kleine handmaler. En dat is wat achterblijft op het slagveld als de Habsburgers hun vijand, de Ottomanen, weten te verjagen. De Habsburgse soldaten zijn eerst argwanend als ze de koffiebonen tegenkomen, ze vermoeden een giftige list van hun vijand. Daar komt verandering in als iemand de bonen herkent van een opwekkend drankje dat hij in Constantinopel dronk. Via het slagveld komt de koffie in Italië terecht en zo ontstaat uiteindelijk ook een Europese koffiecultuur.

De start van de tweede etappe in de Ronde Van Turkije is vandaag op een hele bijzondere plek namelijk op een plek die ooit heel belangrijk was voor de handel in het middellandse zeegebied, de vroegere havenstad Efeze of Efese. In 1100 voor Christus gesticht door de Grieken (het eiland Samos ligt hier niet ver vandaan) kwam het onder de Romeinen tot bloei. Het kwam uiteindelijk in verval doordat de haven verzandde. De overblijfselen verdwenen onder het zand en het duurde tot het eind van de 19e eeuw dat Oostenrijkse archeologen begonnen met opgravingen. Efeze geldt tegenwoordig als de grootste Romeinse stad na Rome.

Mijn vriendelijke gids Turgut neemt me voor de start even mee naar binnen om me een stukje te laten zien. Het is zo'n indrukwekkend schouwspel dat ik er kippenvel van krijg. Omdat je eigenlijk toch wel minimaal een halve dag nodig hebt om deze parel te bekijken (overal op het terrein zijn plekken om te eten en te drinken) weet ik nu al dat ik een keer terug moet komen. Ik ben inmiddels onderdeel van het gezelschap rond de Ronde van Turkije en begin mijn morgen dan ook met het schudden van handen en informeren naar de gesteldheid van mijn nieuwe vrienden. En een kop thee, want daar ben ik inmiddels ook dol op. Ik kan het niet helpen, dit land doet wat met je. Dat het slecht weer was vannacht is te zien aan de grote plassen op de parkeerplaats.

Tijdens de ploegenpresentatie stapelen donkere wolken zich boven het podium op. DSM-renner Cees Bol denkt dan nog dat de loop van het parcours de renners nog bescherming biedt tegen de wind maar heeft stiekem ook nog wel hoop op waaiers. Hij aast op een podiumplek; dat zat er gisteren, mede door wat valpartijen in de laatste afdaling, nog niet in. Het 156 kilometer lange parcours vandaag gaat langs de kust van de Egeïsche Zee. Het levert adembenemende kijkjes op van azuurblauw water tegen een achtergrond van zandgele rotsen. En met steeds in de -niet al te grote- verte de Griekse eilanden Samos en Chios. De renners hebben bijna de hele dag de wind op kop, want de zo gehoopte bescherming blijft achterwege. Op de koersradio worden dan ook meermaals windwaarschuwingen afgegeven.

De kopgroep ontstaat al snel als het peloton kort na de start op de kustweg terecht komt. Ideale wegen voor een ontsnapping, met korte klimmetjes en veel scherpe bochten, constateren we als we in de auto vooruit rijden. Als we na een paar kilometer aan de rand van een baai stilhouden zien we de kopgroep ontstaan.  Ik zit vandaag ook weer in de volgwagen bij chauffeur Ismail Sezen, een oud-renner, voormalig coach van het Amerikaanse wielerteam en vooral ook een vriendelijk mens. We zijn, met gids Turgut erbij, een goed team, genieten allemaal van het avontuur en breken met een brede lach het record 'inhalen van de kopgroep door de volgauto'. Keer op keer krijgen we een seintje van de commissaris om de acht koplopers in te halen om ze verderop op te wachten en vervolgens weer achteraan aan te sluiten. Het maakt dat ik op en top live verslag kan doen op Twitter uit de koers, een mooie oefening voor de komende Ronde van Overijssel.

De kopgroep komt geen moment lekker uit de greep van het peloton, ze zitten constant aan een draadje dat de 3 minuten niet haalt. De acht voorop werken goed samen maar de wind speelt ook hen parten. De vele klimmetjes hakken er best in als de wind recht op kop staat. We rijden over het schiereiland richting Güzelbahçe, een Turks district in de provincie İzmir. Daar aan de kust, naast golven met dikke witte schuimkoppen, ligt de Treasures of Türkiye Sprint. Wie hem wint, het ontgaat ons door het gedaver van de helikopter die constant vlak boven ons hoofd raast Dan komen de twee laatste klimmen in zicht. Hoog zijn ze niet, maar ze brengen ons naar een soort van hoogvlakte waar de wind vrij spel heeft.

De tweede dag van de @TURTourOfTurkey kort samengevat #TUR2022 pic.twitter.com/FSWiSUEeVI

— CyclingOnline.nl (@cyclingonlineNL) April 11, 2022

Zoals verwacht slinkt de voorsprong van de koplopers in de aanloop van de beslissende sprint voor de bergtrui en in de afdaling van de laatste klim nadert het peloton met rasse schreden. Al snel moeten de auto's en motoren achter de kopgroep aan de kant. De wind neemt alleen maar toe, in de auto hoor ik dat het één van de winderigste streken is in Turkije, populair bij rijke Turken die er massaal vakantiehuizen lieten bouwen. Dat het winderig is blijkt ook wel uit de vele windmolens die hier overal overuren draaien. In het peloton gaat de kleine klimmer Nairo Quintana bij een harde windvlaag onderuit. Hij belandt naast de weg tussen de prikkelstruiken en rotsblokken. Het zal niet zijn laatste val zijn vandaag, in de laatste bocht voor de finish ligt hij opnieuw naast zijn fiets.

Kaden Groves wint uiteindelijk de sprint in het peloton. Hij laat het daar niet bij zitten en gaat aan het eind van de rit met de witte, rode en groene trui naar het teamhotel. Morgen gaat de derde etappe van Çeşme naar Izmir. De renners zullen tijdens deze etappe de Egeïsche Zee aan hun linkerhand hebben. Het is een korte etappe en gaat met slechts twee klimmen, al na 30 kilometer, eindigen in een massasprint. De grote vraag? Blijft Kaden Groves, met slechts 2 seconden voorsprong in het algemeen klassement, zijn rivalen Jasper Philipsen, Caleb Ewan en Cees Bol voor?

Tekst en foto's: Erik Jan Jansen