Tekst: Roy Schriemer

Na de start in Het Hageland staat Uneken aan de start in wedstrijden als de Bloeizone Driedaagse (opvolger Healthy Ageing Tour), de Ronde van Drenthe, Brugge-De Panne en Gent-Wevelgem. De focus ligt nu eerst even op het voorjaar. ‘’Ik wil vooral in het weekend van de Drentse 8 en de Ronde van Drenthe goed zijn, dat zijn wedstrijden die me liggen en ook in mijn eigen regio verreden worden. Het lukte me in 2021 drie keer een etappe te winnen in een rittenkoers, maar in een eendaagse winnen vraagt weer om een andere aanpak. Mijn ritzege op de Col du VAM in de Healthy Ageing Tour was zeker een mooie overwinning, maar de ruimte om daar voor de winst te kunnen gaan, had ik omdat ik twee minuten achterstand in het klassement had. In een eendaagse wedstrijd is het in mijn ogen lastiger om te winnen, maar ik hoop wel een dergelijke wedstrijd te winnen. Het zou een mooie volgende stap in mijn loopbaan zijn.’’ Buiten de koers over de Drentse keien kijkt ze uit naar de Noord-Franse kasseien van Parijs-Roubaix. ‘’Ik was er vorig jaar ook bij in die bijzondere modderig editie. Ik verwacht er nog niet voor de winst mee te kunnen doen. Maar wel om ervaring op te doen richting de toekomst en mijn ploeggenoten bij te staan.’’

Sterk blok

Ze weet zich bij Team SD Worx omringd door een sterk blok. Dat betekent aan de ene kant dat je vaak in volle oorlogssterkte aan kunt treden, maar ook dat je niet overal kunt rijden. ‘’We hebben dit jaar weer een enorm sterke ploeg, waaraan opnieuw enkele sterke rensters zijn toegevoegd. Het betekent dat je altijd kunt starten met de ambitie om te winnen. Als team kunnen we onze kansen spreiden en dan rollen er ook vanzelf kansen voor mij uit. Ik denk dat rijden voor een team als SD Worx voor mij vooral voordelen heeft. Ik kan me in de winter in de trainingskampen optrekken aan het hoge niveau van mijn ploeggenoten en in de koersen leren van het samen rijden voor de winst en de ervaringen van de anderen. Ik denk dat het heel goed is voor mijn ontwikkeling. Mijn doel is om de komende jaren stappen te blijven zetten en mijn steentje bij te dragen bij het behalen van zoveel mogelijk succes.’’

Combi met baan bevalt

In de afgelopen winter maakte Uneken een succesvol uitstapje naar de baan wat haar eremetaal opleverde bij het EK baanwielrennen in Apeldoorn en in Grenchen. ‘’Ik heb de afgelopen maanden veel geleerd. Met name in de Driedaagse van Geneve heb ik stappen gezet en daar heb ik onlangs op een internationaal toernooi in Anadia met enkele podiumplaatsen van kunnen profiteren. Ook de bronzen medailles op de ploegenachtervolging U23 en de Puntenkoers elite gaven motivatie om ermee door te gaan. Het is zoeken naar de balans tussen baan en weg, maar ik denk dat de combinatie mij momenteel vooral voordelen brengt. In een baanwedstrijd moet je in relatief korte tijd een aantal keren sprinten en aanzetten en ook de puntentelling in de gaten houden. Je bent veel intensiever bezig dan wanneer je voornamelijk op de weg traint. In wegkoersen profiteer je van die ervaringen, om zowel lichamelijk te blijven geven als mentaal goed bij de les te zijn, in bijvoorbeeld de finale van een koers. Met de ploegachtervolging op de baan proberen we in Nederland elk jaar stappen te zetten richting de Spelen van Parijs. Elk jaar moet daar een stapje bij qua scherpe tijden en prestaties om ook echt in 2024 met ambities van start te gaan. Zolang dat perspectief er is, wil ik zeker voor de combinatie blijven gaan. Ook op de individuele onderdelen. We hebben een mooie groep jonge rensters en zijn nu met name bezig om als ploeg sterker te worden. De invulling van de startplekken op de individuele onderdelen komt dan wel. Maar ik kan dankzij mijn extra ervaring en de behaalde punten nu bijvoorbeeld wel starten in Nations Cup-wedstrijden. Dat zou heel mooi zijn en echt een extra stap in mijn baanloopbaan.’’

Winnen voor Amy

Wat dat betreft is Amy Pieters een voorbeeld voor Uneken. Zij maakt als Nederlands kampioene op de weg én wereldkampioene koppelkoers al jaren een succesvolle combinatie tussen de twee wielerdisciplines. De Noord-Hollandse ligt sinds december in coma en het gemis van haar aanwezigheid op training wordt nog altijd gevoeld. ‘’Voor mij is Amy echt een klankbord om te horen hoe zij de combinatie van weg en baan aanpakte, dat is informatie die ze altijd bereid is om te delen met mij en anderen. Maar ze wordt ook in de hele ploeg gemist, niet alleen is ze een sfeermaakster,  ze staat altijd voor iedereen klaar. Waar Amy is, hoor je toch regelmatig gelach. De schok van haar zware val was groot en is nog voelbaar. We kunnen op dit niet veel meer dan hard trainen om straks succesvol te zijn, ook voor haar. Ik denk dat de baanselectie op het NK Baan al een mooi voorbeeld heeft gegeven hoe je Amy juist kunt eren en steunen door te winnen. Ik hoop dat we met de ploeg veel zeges voor haar mogen behalen. Het is het enige wat we momenteel kunnen doen.’’

Stormvogel

Als ze binnenkort weer in haar thuisregio is, wil ze zeker even een kijkje gaan namen bij het nieuwe clubparcours van De Stormvogels. ‘’Ik ben er nog niet geweest, maar heb al wel een beeld van het parcours gezien. Het ziet er goed uit en is een hele verbetering. Er ligt een mooi parcours met een lange en korte lus en met een clubgebouw erbij. Het is een plek waar de jeugd veilig kan rond fietsen. En dat in echt een sportieve omgeving met de voetbalclub dichtbij en het MTB-park ook in de omgeving. Een mooie stap voor het wielrennen in Veendam en omgeving. De Stormvogels is mijn club en ik voel me echt betrokken. Ik ben dan ook blij dat het gelukt is dit parcours te realiseren.’’

Foto: © Sportfoto