De in Sittard woonachtige Zeeuw reed als het ware met de ogen dicht zijn rondjes op het uitstekend gepeilde 4,1 kilometer lange parkoers van het Watersley Sports & Talentpark met zijn drops en uphill rockgarden, uitgebreid met een rock&roll, een wall ride en een flow trail. Milan Vader heeft veel rood wit blauwe truien liggen, maar blijft het ongewoon vinden. ‘’De mensen verwachten veel van je. Die wint wel effe, maar je moet het toch eerst maar eens doen. De trui heb je pas verdiend als je uiteindelijk als eerste over de finish komt’’, laat de nuchtere biker van KMC-Arbea, die volgend seizoen zal uitkomen voor Jumbo-Visma nog maar eens weten dat kampioen van Nederland worden niet zomaar vanzelfsprekend is. Milan Vader kijkt met gemengde gevoelens terug op het bijna voltooide mountainbikeseizoen met de Olympische Spelen als hoogtepunt. ‘’De klasseringen hebben niet altijd laten zien waartoe ik in staat ben. Deels heb ik pech gehad en deels ook eigen schuld of omstandigheden waar ik niets aan kon doen. Over het algemeen denk ik dat de stijgende lijn er nog steeds inzit. Misschien dat ik qua constant rijden bij de tien tot vijftien beste mountainbikers ter wereld hoor. Als ik nu naar het proces kijk, ben ik daar best wel tevreden mee. Daarnaast kan ik op verschillende gebieden nog groeien, niet alleen fysiek, maar ook de dingen eromheen. Ik kijk steeds meer met een tevreden gevoel terug op de Olympische Spelen in Tokyo dan op het moment dat ik net na mijn race van de fiets stapte. Het was natuurlijk een mooie ervaring, heb daar ook weer veel geleerd wat ik ga meenemen naar de OS Parijs 2024. Ik denk dat ik in de wedstrijd weinig verkeerd heb gedaan, ook tijdens de voorbereiding vooraf. Ik ben dan ook trots met mijn tiende plak.’’ ‘’Ik ben nu ruim anderhalfjaar voorin te vinden’’, sluit Vader af. ‘’Dan gaan mensen wat van je verwachten. Extra interviews voor de wedstrijd van radio en tv. Dat zijn allemaal dingen die voor mij nieuw zijn, hoe daar mee om te gaan. Dat is ook een leerproces.’’ Het seizoen voor Milan Vader is bijna ten einde. ‘’Morgen (maandag) vertrek ik voor de laatste WB-wedstrijd naar Amerika en dan waarschijnlijk nog een wedstrijd in Spanje en Frankrijk. Daarna pak ik mijn broodnodige rust.’’

Pim Rondhaar op herhaling

Pim Rondhaar ging op de Watersley op herhaling door de rood wit blauwe trui bij de beloften opnieuw te veroveren. De tweedejaars mountainbiker uit Hellendoorn trok al snel aan zijn stutten en wachtte zijn naaste concurrenten Luke Verburg uit Schiedam en Niek Hoornsman uit Wieringerwerf op om hen eveneens met de behaalde podiumplaatsen te feliciteren. ‘’Je moet wel hard kunnen fietsen om kans te maken om jouw doel waar te maken. Ik zal iets meer op mijn techniek moeten werken, daar kan ik nog de nodige stappen in maken. Ze zeggen allemaal dat je wel even gaat winnen, maar voor de tweede keer is nog wel een dingetje, het komt niet vanzelf aanrollen. Ik zal me iets meer moeten focussen op het mountainbiken en dat ga ik volgend jaar ook doen. Kijk, ik rijd nu een programma dat is afgestemd op zowel de weg, het veld als de mountainbike. Dat is niet teveel, het is in overleg met de ploeg prima te combineren. De winter is natuurlijk puur cross, en de weg kan je heel goed combineren met het mountainbiken. De afspraak met de ploeg is dat ik in 2022 meer Wereldbekers ga rijden op de mountainbike en daar ondersteuning voor zal krijgen.’’ De crosser uit de stal van Baloise-Trek kijkt nu alweer uit naar het crossseizoen. ‘’Ik heb het afgelopen seizoen een redelijk winterseizoen gedraaid. De WB in Hulst heb ik met een elfde plaats prima afgesloten, maar het nadeel is dat ik dit seizoen van achteren moest starten. Ik sta bij de beloften zevende in de UCI wereld-ranking, dus mag ik volgende week in Beringen weer op de eerste rij starten. Dat gaat me heel veel schelen, ga ook drie crossen in Amerika rijden, ga daar hopelijk veel punten pakken. Normaal gezien sta ik dan het hele seizoen op de eerste of tweede rij. Dus denk ik dat ik in 2022 meer van voren te zien zal zijn.’’ Pim Ronhaar is goed te spreken over het team Baloise-Trek. ‘’Er heerst een heel mooi sfeertje en kan er veel leren. Trek is echt een familie waar ik in terecht ben gekomen. Dat merk ik ook met de WB-wedstrijden van de KNWU, dat Trek-factory mij ondersteund als ik materiaal nodig heb.’’ Kortom Pim Ronhaar is onder de vleugels van Sven Nijs in goede handen om de weg naar omhoog te maken. 

Jasper Ockeloen is kampioen van Nederland op de E-bike geworden.  

Tekst en foto: Dan Rolandus