Zondag 29 augustus 2021

Blog - Moeilijk is de foto niet te vinden. Volg het spinrag aan het plafond en kom uit bij een scheefgezakt lijstje, onverdiend weggestopt in een hoekje van het bescheiden wielermuseum achterin de garage. Hij werd zo'n tien en een half jaar geleden gemaakt. Op een koude, winderige januaridag in het hotel met de Toekan te Ridderkerk. De foto, een selfie, is gemaakt in een middelgroot zaaltje van het immense hotel. Na afloop van de teampresentatie van de AA Drink-Leontien.nl wielerploeg. De fotograaf, achterover leunend met een dikke grijze sjaal om de nek. Over de linkerschouder het in een grimas getrokken gezicht van de in groen/geel getooide Kirsten Wild.

De uit Almelo afkomstige renster weet op dat moment nog niet dat ze op 27 augustus 2021 in de Simac Ladies Tour haar laatste wedstrijd op de weg zal rijden. Het is een onverwachter afscheid dan gedacht, bij aanvang van de 4e etappe gooit een positieve coronatest in de ploeg roet in het eten. De rensters mogen niet meer van start. Hard gelag ,of zoals ze het zelf op z'n Wild's later uitdrukt: "echt heel suf!" En suf is het ook. Daar is de schrijver van dit stukje helemaal mee eens. Het vertrek van Wild uit het peloton verdient op z'n minst een kleine ode.

Om te beginnen maar eens met de koele cijfers, 109 zeges op de weg, met 11 keer een eindzege. Drie keer winst in de Rabo Ster Zeeuwsche Eilanden, maar liefst vier keer in de bloedhitte van de Tour of Qatar. Twee keer op het podium bij het WK wegwielrennen, puntentruien in vele koersen, de leiding in de Topcompetitie. En dan de medailles op de baan, 16 keer goud op het EK en WK, twee keer op de Europese spelen. Plus 20 zilveren en bronzen plakken tijdens diezelfde wedstrijden. En dat voor een renster die als 19-jarige tijdens het NK weg 2001 in Nijmegen als 79e over de meet komt. Er staan dat jaar 86 rensters aan de start. Als Wild bekend maakt dat 2021 haar laatste seizoen gaat worden is ze de nog de enige van de 86 die op het ultieme topniveau van de wielersport rondrijdt.

De schrijver van dit stukje mocht in de jaren na het nemen van de bovengenoemde foto meermaals via de cameralens getuige zijn van de prestaties van deze toprenster in koersen op de weg en baan. Loeisterk en alles op een hoop rijdend tijdens het WK 2019 in Apeldoorn bijvoorbeeld. De beeldplaten van de opperste concentratie voorafgaand aan de scratch, het omnium en de puntenkoers zitten nog ergens in het archief van Sportfoto.nl, de vaste beeldleverancier van deze website. Ze zijn geschoten met de lange lens, om de concentratie niet te verstoren. Zelf vindt ze zichzelf niet de meest fotogenieke, maar fotografen weten wel beter. Van keihard flitslicht tot sfeervol tegenlicht, de expressieve renster levert altijd een prachtige foto op.

Het verhaal voor of na de koers. Zoals voor de start van de Ronde van Gelderland in 2014 of 15. Het startschot is krap gevallen als er tussen het toegestroomde publiek een fiets omhoog gaat. Een snelle blik op het kadernummer vertelt dat er een zekere Kirsten Wild bij hoort. Het klopt, nog geen seconde later klautert ze over de afzetting, springt op de fiets, sluit achter het peloton aan om uiteindelijk in winnende positie over de streep te komen. Het verhaal achter deze opmerkelijke start verneemt de schrijver dezes graag nog een keer. Of zoals tijdens het weekend van 15 en 16 maart 2014 in Drenthe. Daar krijgt ondergetekende van Wild de opdracht alle fietsen van het complete Giant-Shimano team, met gevaar voor eigen leven te bewaken, tijdens de ploegpresentatie. Die zondag wint ze Coevorden - Coevorden(139.5km);

Anderhalve maand later, in de allereerste vrouweneditie van de Ronde van Overijssel, wint Lisa Brennauer. Achter haar is Wild de snelste van het peloton en stelt zo haar tweede plek veilig. Gezien de absolute overmacht van de Duitse geen slechte plek, maar daar wordt binnen het team kennelijk anders over gedacht. Het is buiten al donker als Kirsten door het bijna lege Parkgebouw in Rijssen, pleisterplaats van de RvO, naar buiten loopt. Op het gezicht is de ontzetting af te lezen, de doorgewinterde vedette heeft is zojuist urenlang de les gelezen door de leiding van het team. Een ouderwetse schrobbering van het niveau kleuterschool. Het is zo'n moment dat niet op beeld wordt vastgelegd, de camera blijft in de tas. Er is slechts een bemoedigende arm om de schouder.

Ontzetting en vreugde, ze zijn dicht bij elkaar als Kirsten vorige maand in Japan op de fiets stapt op stap naar haar ultieme doel, de bekroning van een carrière, een Olympische medaille. De weg naar Tokyo was in een door de coronapandemie getroffen wereld zwaarder dan ooit. Niet alleen worden de Spelen een jaar uitgesteld, in de aanloop raakt ze ook nog eens besmet met het coronavirus, loopt een rugblessure op en verliest haar geliefde opa. Toch is er optimisme, de vorm is uitstekend, de altijd al indrukwekkend krachtige benen zijn sterker dan ooit. Dat gaat het mis tijdens de koppelkoers. Bij een ongelukkige wissel wordt Wild onderuit gereden. Op de bank voor de tv is ondergetekende klaar om de veroorzaakster uit Australië te kielhalen, de kreten van verontwaardiging zijn tot in het centrum van de stad te horen. Uiteindelijk komt het toch goed, na opnieuw een valpartij tijdens het omnium knokt ze zich terug. Brons! In Twente trillen de ramen bijna uit de kozijnen van vreugde.

Zaterdag 27 augustus 2021 gaat de koers verder zonder de sympathieke renster uit Zwolle. In afwachting op de uitslag van de zoveelste PCr-test is het tijd om te reflecteren op de toekomst. Helemaal afgelopen moet het nog niet zijn, nog een baanwedstrijd links of rechts. Zeker is nog niets. Tot dat moment, dank Kirsten voor het plezier dat je deze wielerliefhebber schonk.

Erik Jan Jansen