Tekst:Dan Rolandus

Maarten den Bakker volgt het wielrennen op de voet en heeft in het voorbije voorjaar genoten van de voorjaarsklassiekers en de etappekoersen en kijkt vervolgens hals reikend uit naar de koersen die komen gaan, zoals de Giro d ‘Italia, de Tour de France en de Vuelta. "Ik zie op de zenders veel wielerwedstrijden voorbijkomen, kan door werkzaamheden niet altijd een hele koers volgen, maar via de herhalingen op Eurosport, internet en de uitslagen blijf ik helemaal bij. Dus kan ik stellen dat ik het wielrennen nog aardig op de voet volg. Ik heb in het voorjaar weer mooie wedstrijden gezien en naast Mathieu van der Poel en Wout van Aert andere verrassende kopmannen zien winnen. We hebben van Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Thomas Pidcock al mooie wedstrijden gezien. Jonge renners, die met hun talenten durven te koersen en daar ook de benen voor hebben. Schitterend voor de sport en stimulerend voor de ploeggenoten van die mannen. Daarnaast volg ik de renners uit de regio. Bij de vrouwen heb ik extra interesse voor Chantal (van den Broek-Blaak, DR), die ook uit de regio komt. Maar ook de comeback van Fabio Jakobsen, die vanwege zijn vriendin Delore dikwijls in Zuidland is, in de Ronde van Turkije vond ik mooi. Ik heb onlangs nog met Fabio en mannen als de gebroeders Edward en Arthur Farenhout een rondje over de eilanden gereden.’’

PRC Delta

Maarten den Bakker groeide op aan de Katerwaalsedijk in de polder tussen Abbenbroek en Oudenhoorn. ‘’Ik ging op de fiets naar de basisschool De Hoorn in Oudenhoorn. Ik herinner me nog dat ook Anton van Putten, Jan Goedendorp, Jacob Barendrecht en de broers Frans-Peter en Cees Scheer op dezelfde school zaten. Ik heb met die mannen bij PRC Delta gereden. Adrie Poldervaart (assistent-trainer van FC Groningen, DR) woonde op de Molendijk en ik reed met hem dikwijls het laatste stukje naar school. Ik heb enkele andere sporten gedaan, maar ik heb eigenlijk altijd willen fietsen, reed al over de dijken naar school. Na een Dikke Banden Race in Oudenhoorn ben ik me meer gaan verdiepen in het wielrennen. Mijn ouders hadden een veeteeltbedrijf. Zij hadden een samenwerkingsverband met de familie Scheer, die een akkerbouwbedrijf hadden. Wij hielpen als jongens ook mee in het bedrijf. Dat was een leuke periode. Rinus Scheer, de vader van Frans Peter en Cees, adviseerde mij om eens bij Delta aan de Plaatweg in Spijkenisse te gaan kijken. Ik raakte meteen enthousiast. We hebben bij Albers in Zuidland een racefiets gekocht en ik ben gaan koersen.’’

Dus meldde Maarten den Bakker zich bij PRC Delta in Spijkenisse. ‘’Dat was in de periode met Edwin Kooijman, Gerrit Tillema, Cees Pothof, IJsbrand Louter en Edward Farenhout. Dat was zo ’n beetje mijn lichting. Je had ook de districtsselecties voor junioren. Ik heb me met die mannen in het DK-shirt in beeld gereden bij de sponsors. Ik kwam als eerstejaars junior in de nationale-juniorenselectie van bondscoach Piet Kuijs, reed klassiekers voor zowel PRC Delta als voor de nationale juniorenselectie. Ik werd op het WK voor junioren 1987 in Bergamo veertiende. Erik Dekker behaalde zilver achter Pavel Tonkov.’’ Er was veel belangstelling voor het jonge talent uit Abbenbroek. "Ik kon naar Koga-Myata van Egbert Koersen, Jo van Aerle waar John Talen voor uitkwam en Giant, maar ik koos als junior voor de nationale amateurselectie dat werd gesponsord door AMEV. Het was een soort van opleidingsploeg voor de KNWU. We reden de nationale wedstrijden in het AMEV-tenue en tijdens internationale koersen in het Oranjeshirt. Ik heb vooraf om advies gevraagd bij John Talen over zijn ploeg bij Jo van Aerle. Het was fiftyfifty. Ik koos op advies van Wim Lugtenburg uiteindelijk voor de Bondsploeg. Ik heb voor de volgende stap naar omhoog zowel in het binnen- als buitenland een mooi programma kunnen rijden. Ik ben gedurende mijn wielercarrière lid van PRC Delta gebleven.’’

Kampioen op de Posbank

Maarten den Bakker behaalde in 1989 op zijn 20-ste de nationale titel bij de amateurs door zijn ‘bijna’ dorpsgenoot Jan Goedendorp uit Oudenhoorn in de sprint te verslaan. ‘’Ik kende de Posbank, want wij hebben deze het jaar daarvoor rechtsom gereden en ik klasseerde me toen in de top-15. Tijdens het NK kwamen we van de andere kant. Het parkoers was op mijn lijf geschreven. Het voordeel was dat ik ook nog een meerdaagse koers tussen de profs in Zweden in de benen had. Ik voelde me prima, alles zat mee. Ik was in de afmattende koers mee in de vroege vlucht en zat vervolgens ook mee in de tweede ontsnapping. Jan Goedendorp was in de finale vertrokken. De concurrentie zat te dubben, maar ik wist dat Jan echt hard kon rijden. Ik ben er toen zelf volle bak naartoe gereden en kwam op de top van de Posbank bij hem waarop ik hem in de afdaling in de sprint klopte. Het was uniek dat twee Oudenhoornaars op het NK één en twee werden. Jan reed voor Tempo-Soest, ook een goede ploeg. Hij was altijd sterk in de criteriums, maar bij Tempo reed hij ook een topseizoen in de klassiekers.’’

PDM

De winnaar van de keienklassieker Omloop van de Braakman 1989 voor elite/beloften, die zich via een tweede plaats in het eindklassement van Olympia’s Tour ook al in de kijker had gereden, werd in 1990 ingelijfd door PDM-Ultima-Concorde. De ploeg van Manfred Krikke en Jan Gisbers. ‘’Ik kreeg kort na het NK een telefoontje van Jan Gisbers en later heb ik gesproken met Manfred Krikke. Gisbers zei, je bent nog jong, maar we willen je een kans geven. Ik stond met trillende handen aan de telefoon, maar we waren vrij snel rond. Een aantal mensen, onder wie Piet Kuijs vonden het te vroeg. Maar ik had een goed gevoel bij PDM. Zij gaven me ruggensteun door mii in te zetten in kleine koersen en enkele grote wedstrijden. Zij wilden mij niet opbranden, gaven mij de tijd om te trainen en te herstellen. Het was in die tijd voor een jonge renner gebruikelijk om eerst ervaring op te doen. Het gesprek met de leiding gaf mij het goede gevoel om de overstap naar de profs te maken. Het voelde gelijk aan als een warm bad. We hadden met Danny Nelissen en de komst van Peter van Petegem en Thomas Durst een jaar later jonge mannen, die zij wilden opleiden met het oog op de toekomst. Ik keek uit naar mijn eerste profjaar. Ik had in Olympia ’s Tour en Rheinland Pfalz nog gereden tegen de Oostblokkers Olav Ludwig, Uwe Raab en Uwe Ampler. De laatste twee werden nu mijn ploeggenoten. Ik had met sommige renners meteen een klik. PDM was een team met uitstraling. Het materiaal, het zwarte wagenpark, zoals de vrachtwagen en de touringcar en de fietsen zagen er gelikt uit. Met de begeleiding erbij zou PDM ook anno 2021 in de WorldTour niet misstaan.’’ Maarten den Bakker debuteerde bij de profs van PDM in maart 1990 aan de Spaanse Middellandse Zeekust in de Ronde van Murcia. Ploeggenoten waren verder onder andere Raul Alcala, Uwe Ampler, Erik Breukink, Rudy Dhaenens, Martin Early, Gert Jakobs, Sean Kelly, Danny Nelissen, Uwe Raab, Jos van Aert (de oom van Wout van Aert), John van den Akker, Marc van Orsouw en Nico Verhoeven en later Jean-Paul van Poppel. ‘’We behaalden met een geweldig team mooie resultaten.’’

TVM-Farm Frites

De equipe van PDM, dat in 1986 met renners als Gerrie Knetemann, Steven Rooks, Hennie Stamsnijder en de Spanjaard Pedro Delgado debuteerde in het peloton, vond eind 1992 zijn Waterloo. De PDM-ploeg is na de Intralipid-periode overgenomen door het Spaanse Festina. ‘’PDM had zijn naamsbekendheid in die jaren gehaald. Zij hebben nog gezocht naar sponsors om door te gaan, maar dat bleek lastig. Jan Gisbers vertrok met onder andere Jean-Paul van Poppel en Gert Jacobs naar Festina. Het was nadelig voor mijn ontwikkeling dat de ploeg uit elkaar viel, want voor de jonge renners was het project juist opgestart om door te groeien. Dat liep nu uit in het honderd. Ik kon ook mee naar Festina, maar toen kwam Cees Priem met TVM.’’ Dus vertrok Maarten den Bakker naar TVM-Bison Kit dat later opging in TVM-Farm Frites, de patatgigant uit Oudenhoorn. ‘’Ik was natuurlijk blij met het contract. TVM was ten opzichte van PDM een heel andere ploeg waarin het wennen was. Maar onderling was het bij TVM met de renners en het personeel één grote familie. We hadden een vrijbuitersploeg, een ploeg van pieken en dalen, met mannen die voor elkaar door het vuur gingen. Door onze manier van rijden hadden we veel krediet bij het publiek, waren internationaal een geliefde ploeg. We hadden dan ook een topteam met renners als Jeroen Blijlevens, die al vrij vlot de massasprints begon te winnen, Peter van Petegem, Danny Nelissen en Bo Hamburger. Zo gingen we met Hendrik Redant en Peter van Petegem de Ronde van Vlaanderen verkennen. Zij kwamen uit de regio en dat schepte een band. Jesper Skibby was naast een heel goede coureur een sfeermaker. Ik heb prachtige momenten meegemaakt.’’ Den Bakker reed in 1997 zijn laatste seizoen voor TVM-Farm Frites met renners als Jeroen Blijlevens, Johan Capiot, Steven de Jongh, streekgenoot Louis de Koning, Bo Hamburger, Tristan Hoffman, Sergei Ivanov, Servais Knaven, Hendrik Redant, Laurent Roux, Jesper Skibby, Peter van Petegem, Martin van Steen en Bart Voskamp.

Klap

Maarten den Bakker behaalde in de ploeg van hoofdsponsor Arjan Bos en Cees Priem in 1993 zijn eerste professionele overwinning in de Ronde van Luxemburg in Diekirch en werd daarmee achter Maxmillian Sciandri tweede in het eindklassement. ‘’Ik was geen veel winnaar, dus was dat wel mooi.’’ Maarten den Bakker kreeg op 1 juli 1994 een grote klap te verwerken toen zijn zus Emmy bij een auto-ongeluk om het leven kwam. Het ongeluk gebeurde een dag voor de start van de Tour de France. ‘’Ik kom nog steeds mensen tegen die het over Emmy hebben en dat is zeker niet vervelend, zelfs heel mooi.’’ De Abbenbroeker probeerde het verdriet op de fiets enigszins van zich af te schudden. Het credo was zo hard mogelijk rijden. Maarten den Bakker behaalde in zijn periode bij TVM-Farm Frites naast de ondersteuning voor zijn ploeggenoten mooie resultaten. Zo werd hij in 1994 tweede in de Brabantse Pijl achter de rappere Italiaan Michele Bartoli (Mercatone Uno) en tiende in de WB-wedstrijd de Ronde van Lombardijen. ‘’Ik reed in de Brabantse Pijl samen met Bartoli vooruit, maar hij was veel sneller in de sprint.’’ Den Bakker won in 1994 ook een etappe in Tour de l ‘Avenir (de Ronde van de Toekomst) en werd tweede in het eindklassement achter de Spanjaard Ángel Luis Casero (Banesto) en hij won de Profronde van Midden-Zeeland en de Sluitingskoers Putte-Kapellen. Den Bakker was in 1995 in aanwezigheid van Cees Priem op het kantoor bij Gerrit de Bruijne aan de Molendijk in Oudenhoorn voor de ondertekening van het sponsorcontract met co-sponsor Farm Frites. ‘’De ondertekening van het contract was een speciaal moment voor mij.’’ Den Bakker liet zich in hetzelfde jaar 1995 zien in de voorjaarsklassiekers van de Brabantse Pijl (10e), de Ronde van Vlaanderen (18e), de Waalse Pijl (12e), Luik-Bastenaken-Luik (10e) en de Amstel Gold Race (19e) en behaalde bij de profs zijn eerste podiumplaats op het NK in Meerssen achter zijn ploeggenoot en nationaal kampioen Servais Knaven en Danny Nelissen. Maar ook in de Ronde van Galicië (2e in het eindklassement), het Kampioenschap van Zürich (5e achter winnaar Johan Museeuw en Gianni Bugno) en de Ronde van Nederland (8e in het eindklassement achter winnaar Jelle Nijdam) klasseerde hij zich in de top-10. ‘’Vooral de tweede plaats in Galicië achter Miguel Indurain, die vijf keer de Tour de France heeft gewonnen vond ik mooi. Daar reden toch topformaties rond als Banesto en Once.’’

Maarten den Bakker werd in 1996, na een overwinning in de Ruta del Sol, in het Limburgse Meerssen na een geweldige solo kampioen van Nederland. Het parkoers van de Brabantse Pijl was op zijn lijf geschreven, want in 1997 bereikte hij met een tweede plaats achter de Italiaan Gianluca Pianegonda (Mapei) wederom het podium. ‘’Ik kon bij TVM-Farm Frites blijven, maar ik kwam in contact met Jan Raas van Rabobank.’’

Rabobank

Maarten den Bakker liet zich na vijf jaar TVM in 1998 inlijven door de kersverse Nederlandse wielerploeg Rabobank. ‘’Rabobank had een structuur opgezet met goed materiaal en begeleiding en een goede trainer. Het gesprek met Jan Raas viel goed. Ik kreeg overigens veel weerstand van mijn ploeggenoten. Ik heb het supergoed naar mijn zin gehad bij TVM, maar ik was toe aan iets nieuws. Bij Rabobank was het toch weer professioneler en zakelijker.’’ De nieuw opgezette ploeg onder leiding van Jan Raas en de ploegleiders Theo de Rooij en Adri van Houwelingen kwam meteen met een representatieve ploeg het peloton binnenrijden met renners als onder andere Adrie van der Poel, Michael Boogerd, Jan Boven, Erik Dekker, de veldrijders Sven Nijs en Richard Groenendaal, Karsten Kroon, Marc Lotz, Robbie McEwen, Koos Moerenhout, Grischa Niermann, Rolf Sørensen, Léon van Bon, Max van Heeswijk, Aart Vierhouten, Marc Wauters en de Zwitserse broers Beat en Markus Zberg, Steven de Jongh en enkele jaren later ook drievoudig wereldkampioen Óscar Freire. ‘’Ik voelde me thuis in de ploeg en we behaalden ook goede resultaten. Ik was geen veelwinnaar, maar kon in bepaalde koersen wel goede uitslagen rijden. Ik was een allrounder, kon behalve in het hooggebergte redelijk klimmen, kon aardig uit de voeten op de kasseien en had een goede tijdrit in de benen. Ik was meer een teamplayer, hield ervan om het spelletje tactisch uit te spelen. Wij reden met een Dekker, met wie ik nog in de juniorenselectie heb gezeten, Boogerd, Rolf Sørensen en De Jongh om koersen te winnen zoals in de voorjaarsklassiekers en etappes in de grote rondes. De kleine rittenkoersen lagen me goed. Bij Rabobank werden er ook prestaties van je verwacht. Ik heb veel op kop gereden en situaties gecreëerd die goed voor de ploeg waren.’’

Topjaren

De boerenzoon uit de Abbenbroekse polder kende in 1998 en 1999 zijn beste jaren. Zo kon hij in 1998 uitstekende uitslagen overleggen in de Waalse Pijl (4e), Luik-Bastenaken-Luik (9e), de Amstel Gold Race (2e), Rund um den Henninger Turm (7e) en de GP van Wallonië (4e). ‘’Ik reed de Amstel al in de tijd van PDM. Het parkoers lag me goed. Het was heel speciaal dat ik in eigen land op het podium stond, maar het deed wel pijn dat ik niet had gewonnen. Rolf Järmann was net iets sneller. Maar het was heel bijzonder dat je bij het opgaan van de Cauberg werd toegejuicht door een menigte aan toeschouwers. Het leek wel of je met die mensenmassa een vol voetbalstadion binnen reed. Ik reed ook goed in de Ronde van Vlaanderen, maar door materiaalpech heb ik veel inspanningen moeten leveren om weer bij de groep te komen. Toen was het in de finale op, maar eindigde ik toch nog in de top-20.’’ Maarten den Bakker was in de Tour de France van 1998 in de rit van La Chaux-de-Fonds naar Autun dicht bij een etappeoverwinning, maar werd net voor de streep voorbij gestoken door Magnus Bäckstedt (GAN). ‘’Het was een rit over 240 kilometer. Ik was constant in de aanval met Jacky Durant en Eddy Mazzoleni. Magnus Bäckstedt wilde met ploeggenoot Stuart O’Grady in zijn rug niet meer overnemen. Ik wilde bij het laatste klimmetje wegrijden, maar kwam niet los. Toen de weg een beetje omhoog liep ben ik de sprint aangegaan, maar hij kwam er toch nog overheen. Het was heel zuur, maar dat is nu eenmaal de koers.’’ In september 1998 zegevierde hij in de Zwitserse etappekoers GP Tell in de rit van Baden naar Bussigny.

Maarten den Bakker zette er in 1999 nog een tandje bij. Hij eindigde in het eindklassement van de etappekoers Parijs-Nice achter eindwinnaar Michael Boogerd en zijn andere ploeggenoten bij Rabobank Markus Zberg (tweede) en Marc Wauters (vijfde) op de zesde plaats. ‘’Ik heb vanaf Parijs-Nice goede uitslagen gereden’’, wijst Den Bakker op de tweede plaats in de Waalse Pijl achter Michele Bartoli. ‘’We reden met Oscar Camenzind en Bartoli met z’n drieën vooruit. Bartoli reed toen bij Mapei. We sprongen op de Muur van Huy weg, waarna ik in de sprint door hem werd geklopt. Ik werd derde in Luik-Bastenaken-Luik achter Frank Vandenbroucke en Michael Boogerd. Toen bleef ik Bartoli wel voor, maar doorgaans was hij veel explosiever dan ik.’’ Den Bakker greep in de Amstel Gold Race met een vierde plaats achter de winnende Michael Boogerd, Lance Armstrong en de Italiaan Gabrielle Massaglia net naast het podium. ‘’In de Ronde van Vlaanderen had ik ook de benen voor een hoge klassering. Toen vielen er een aantal renners in een bochtje bij het opgaan van De Muur. Ik kwam op de Bosberg als vierde boven. Franck Vandenbroucke lag vooruit met daarachter Peter van Petegem en Johan Museeuw. We konden met vier Rabo’s het gat niet dichten. Ik had de benen om top-5 te rijden, maar haalde net geen top-10 klassering. De jaren 1998 en 199 waren de doorbraak van Michael Boogerd. Hij werd vijfde plaats in het eindklassement van de Tour de France en won Parijs-Nice en de Amstel.’’ Maarten den Bakker behaalde op 27 juni 1999 voor de tweede keer de nationale titel op de weg voor professionals. Hij soleerde in Gulpen naar de overwinning en nam toen Servais Knaven en de verrassende Raymond Meijs mee op het podium. De toen 30-jarige Zuid-Hollander behaalde enkele maanden later in de Ronde van Nederland één van zijn mooiste overwinningen door de koninginnenrit van Blerick naar Landgraaf met een klinkende zege af te sluiten. Hij had zelfs nog serieus uitzicht op de eindoverwinning, maar de toenmalige ploegleider Theo de Rooij maakte een tactische fout door vanuit de auto, zichtbaar en hoorbaar in de huiskamers, Erik Dekker en Michael Boogerd de opdracht mee te geven achter de leider aan te jagen met de hoop om Erik Dekker in de leiderstrui te helpen. Dat plannetje mislukte helaas, want Sergei Gontchar ging met de eindzege aan de haal. ‘’Erik kon het eindklassement winnen, maar ik ook. Ik reed zo hard dat ik al die mannen loste. Ik reed voor de ritwinst, maar ook de winst in het klassement was in zicht. Totdat Dekker en Boogerd de oversteek moesten maken. Dat neemt niet weg dat ik met al die goede renners achter me heel blij was met de overwinning.’’

Milram en Skil-Shimano

Maarten den Bakker heeft acht jaar voor Rabobank gereden, werd in 2003 tijdritkampioen van Nederland, reed met een zesde plaats in het eindklassement een goede Ronde van België en won in die periode ritten in Oostenrijk. Hij reed in 2005 onder teammanager Theo de Rooij en ploegleider Erik Breukink zijn laatste seizoen voor Rabobank met renners als Michael Boogerd, Jan Boven, Steven de Jongh, Erik Dekker, Thomas Dekker, Oscar Freire, Karsten Kroon, Denis Menchov, Grischa Niermann, Joost Posthuma, Michael Rasmussen, Thorwald Veneberg, Marc Wauters en Pieter Weening. In 2006 vertrok de hardrijder naar Team Milram, de nieuwe Duitse profformatie van de Nederlander Gerrie van Gerwen. ‘’Milram was een nieuwe ploeg met potentie en dat was voor mij als enige Nederlander een nieuwe uitdaging. Alessandro Petacchi en Erik Zabel reden ook voor Milram. Ik heb een mooi jaar gehad bij de ploeg. Ik had kunnen blijven, maar toen kwam Iwan Spekenbrink van Skil-Shimano. Hij was de grote man van een Nederlandse profploeg in opbouw. Ik had er best oren naar. Ik heb twee fijne seizoen bij Skil gehad met renners als Kenny van Hummel, Paul Martens, Maarten Tallingii en Aart Vierhouten. Het was een mooie periode om daar mijn steentje aan bij te dragen. De ploeg is later met Argos alleen maar doorgegroeid tot wat het nu is bij DSM.’’ Maarten den Bakker, die bij Skil-Shimano op 27 juni 2007 met de Profronde van Friesland zijn laatste overwinning boekte en op het NK-weg in Maastricht achter Koos Moerenhout en Sebastian Langeveld nog een derde plaats bemachtigde, trok tijdens de Ronde van Duitsland 2008 definitief in de remmen. ‘’Ik had al aangegeven dat het mijn laatste seizoen zou zijn en kreeg in Duitsland een ingeving van, ik stop ermee. Ik had een gevoel van ‘het was goed zo’.’’

Geen Giro

Maarten den Bakker nam in achttien profjaren deel aan alle grote WorldTour klassiekers zoals de monumenten Ronde van Vlaanderen (14 keer), Milaan-San Remo (14 keer), Luik-Bastenaken-Luik (13 keer), Ronde van Lombardijen (11 keer) en Parijs-Roubaix (5 keer), alsmede onder meer de Amstel Gold Race (15 keer), kwam uit in 9 edities van de Tour de France, nam 4 keer deel aan de Vuelta en aan 13 WK’s. Hij nam in zijn carrière echter nooit deel aan de Giro d ‘Italia. ‘’PDM reed in mijn eerste jaar als prof geen Giro. Daarnaast hadden we telkens een zwaar voorjaarsprogramma en werd alles op de Tour gezet. De Tour wilde ik altijd rijden. De Giro, kwam in de wedstrijdplanning niet altijd uit. Ik heb veel in Italië gereden, dus had ik achteraf best de Giro willen rijden. De WorldTour teams rijden nu wel alle grote wedstrijden.’’

Ploegleider 

Maarten den Bakker was wielrenner af, maar werd ploegleider bij de continentale wielerploeg van Van Vliet-EBH Elshof uit het Westland. ‘’Ik zat in de sportkleding en was actief tijdens sportevenementen. Ik heb als semiprof zelfs nog een aantal profkoersen (Ringerike in Noorwegen, Delta Tour Zeeland en de Ster Elektrotoer, DR) gereden. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. Daarna is Van Vliet opgegaan in Cyclingteam De Rijke en ben ik er nog ploegleider geweest. Dat liep niet echt lekker, waarna ik het als ploegleider van De Jonge Renner prima naar mijn zin heb gehad. Zij reden een mooi programma in onder meer Polen, Italië en Bretagne. Het leuke is dat Timo Roosen, Antwan Tolhoek (beiden Jumbo-Visma, DR) en Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux, DR) Het leuke is dat zij vanuit de opleiding bij DJR zijn doorgebroken naar de profs.’’

Leven na wielrennen

Maarten den Bakker moest na zijn wielercarrière uitkijken naar iets anders. ‘’Ik heb het best wel even kwaad gehad’’, bekent de hardrijder, die gewend was van hotel naar hotel zo ’n tweehonderd dagen per jaar uit de koffer te leven. ‘’Er kwam geen stabiliteit in mijn leven. Ik miste het profwereldje, ben altijd met wielrennen bezig geweest. Ik heb wel altijd geprobeerd bezig te zijn, zoals ploegleider zijn bij De Jonge Renner waar ik plezier heb beleefd van de momenten dat bepaalde renners de grote stap naar de profs hebben gemaakt.’’

Maarten den Bakker (52)heeft zijn draai inmiddels gevonden. ‘’Ik verkoop wielerkleding voor wielerclubs of bedrijven, maar ook hardloopkleding. Daarnaast blijf ik actief op de fiets, fietsen we met groepen, groot of klein, organiseren we in samenwerking met Lars van den Broek en de Wielertafel (met Gert Jakobs en Bart Voskamp, DR) wielertochten, bedrijfstoertochten en wielerclinics met onder meer prominente sporters. Het fietsen combineren met netwerken. Door corona is dat voorlopig op een laag pitje komen te staan. Ik werk als freelancer bij Porsche Centrum Rotterdam, kan mijn werkzaamheden goed combineren met mijn werk voor o.a. 36-Cycling. Zodra we weer mogen organiseren gaan we los.'' Informatie betreffende wielertochten, bedrijfstoertochten en wielerclinics: m.denbakker@hotmail.nl  

Foto's: Dan Rolandus en Sportfoto