Tekst: Roy Schriemer

Van Dijk zit er ontspannen bij na een zonnige dag fietsen op het trainingskamp van Trek-Segafredo. Ze voelt zich goed. “Het is een ander offseason geweest, we zijn na het WK natuurlijk langer door gegaan en in die periode was ik erg tevreden over mijn vorm. Door corona was ook veel anders. We konden niet op vakantie en in december ben ik ook niet op trainingskamp geweest. Nu ben ik al wel vanaf 1 januari aanwezig op stage met mijn team. Aan de ene kant heb ik wel iets minder gedaan dan ik normaal zou doen, maar we hebben natuurlijk ook nog later in het vorige seizoen gekoerst. En het was al met al toch een gemakkelijker winter dan vorig jaar toen ik lang moest revalideren na mijn bekkenbreuk die ik opliep in de Boels Ladies Tour. Ik heb nu weer wat verbeteringen in mijn tijdritpositie kunnen aanbrengen, daar was vorige winter als gevolg van mijn blessure geen kans toe.”

Na het schrappen van de Setmana Ciclista Valenciana is het nu de Omloop Het Nieuwsblad waar ze voor het eerst in 2021 rijdt. “Dat is best al snel natuurlijk. Maar ik hoef er dan nog niet direct te staan. Het voorjaar is het grote doel, met name de maand april. De Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik  zijn mooie koersen, waar ik al naar uitkijk. Ik voel me enorm thuis bij mijn huidige ploeg, ik heb het geluk dat ik voor meer topteams heb mogen rijden, zoals Specialized-Lululemon (nu Canyon-Sram) en Boels-Dolmans.  Elke ploeg heeft zijn eigen cultuur. Maar hier voel ik me het meest op mijn plek, er wordt goed geluisterd naar wat iedereen wil. Er zijn veel mogelijkheden, als je goed communiceert over je wensen. Dat spreekt mij enorm aan. Daarom ben ik bij Trek-Segafredo op mijn gemak. Ik heb twee jaar bijgetekend, dat zegt genoeg. “

Maar het voorjaar is ook om een andere reden van belang.  Niet lang daarna zal de olymische ploeg aangewezen worden. “In principe hebben we als Nederlandse rensters ingestemd met het criterium dat de bondscoach beslist. Dat is best een vaag selectiecriterium, die op veel verschillende manieren te interpreteren valt. In Nederland is die selectie natuurlijk lastiger dan in veel andere leden, ik besef ook dat er gemakkelijk twee andere rensters de olympische tijdrit kunnen rijden. We rijden ook niet veel tijdritten meer waarin ik me kan laten zien. De Healthy Ageing Tour heeft er één, de Women’s Tour ook.  Ik kan niet veel meer doen dan heel hard fietsen en afwachten.  Veel mensen vragen of ik in een olympisch jaar nog meer gefocust ben, maar ik kan er alleen maar alles aan doen om in mijn beste vorm te zijn. Ik ben heel blij dat ik twee keer op de Olympische Spelen heb mogen staan. Maar aan de deelname vier jaar geleden heb ik wel een wrang gevoel overgehouden.” Verwijzend naar het moment dat ze in Rio van de weg raakte en de kans op een medaille verkeken was, zegt ze: “Ik heb daar zelf roet in het eten gegooid. Ik zou dat heel graag over willen doen en mezelf bewijzen. Maar ik  staar me er niet blind op. Anders moet de knop om naar andere wedstrijden.”

Een ander groot doel aan de horizon is het wereldkampioenschap dat in september op Belgische bodem wordt verreden. “Er wacht daar een mooie, vlakke tijdrit die me goed moet liggen. Ik kijk ook uit naar Parijs-Roubaix. Die wedstrijd heb ik vorig jaar twee keer verkend. De eerste keer kwam ik niet zo enthousiast terug, de tweede keer wel. In theorie ligt deze klassieker me, maar het zal – omdat het voor ons nieuw is - een heel spannende en bijzondere wedstrijd worden voor het peloton. Het lijkt me heel mooi daar van voren mee te doen.” Ze gaat er maar even van uit dat de wedstrijden doorgaan zoals gepland. “We hebben vorig jaar geleerd flexibel te zijn. Je kunt niet meer dan zorgen dat je klaar bent om te rijden. Worden de plannen anders, dan gooi je het programma om. Wat kun je anders doen? “