Maandag 14 december 2020

Interviews - Lucinda Brand kent tot op heden een weergaloos seizoen, stapt met overwinningen en andere ereplaatsen van het ene op het andere podium. Kortom, is er tot op heden nog niet vanaf geweest. Brand werd afgelopen zaterdag achter de zegevierende Denise Betsema tweede, ruimschoots voor Annemarie Worst en zij reed gisteren in de modder van Gavere met een verbeten ‘tijdrit’ naar haar zevende overwinning met gepaste voorsprong op Denise Betsema en wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado.

Dan Rolandus

"Ik heb inderdaad in alle wedstrijden waarin ik uitkwam op het podium gestaan’’, wijst Lucinda Brand naar de overwinningen in Kruibeke, Niel (Super Prestige), Merksplas (SP), Kortrijk, Tabor (WereldBeker), Boom (SP) en Gavere (SP), de tweede plaatsen in de Koppenbergcross in Oudenaarde en de Scheldecross in Antwerpen en derde plekken op het EK in Rosmalen en in Gieten (SP), Ruddervoorde (SP) en Leuven. "Ik weet dat ik een grote motor heb, maar dat neemt niet weg dat het niet van een leien dakje gaat. Het niveau in de breedte is (met verder onder andere wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado, Denise Betsema, Annemarie Worst en Yara Kastelijn, DR) heel hoog.’’ De veldrijdster uit het team Telenet-Baloise Lions begon overigens niet geheel fit aan het crossseizoen. "Ik heb door een val en een griep nauwelijks een goed wegseizoen kunnen rijden. Ik miste door al die fysieke ongemakken veel wedstrijden, onder welke de Giro, en dan weet je ook dat je telkens opnieuw moet beginnen. Ik wist dat ik niet top begon aan het crossseizoen. Doordat ik weer last kreeg van de knie heb ik na Gieten de cross in Beringen laten vallen. Vanaf het moment dat ik een week rust had genomen heb ik geen last meer.’’

Sven Nijs
De leidster in alle klassementen (WereldBeker, SuperPrestige en de X2O) strijdt sinds Ruddervoorde weer volledig mee voor de overwinning. Sterker, na de derde plaats op het EK in Rosmalen achter onder andere Europees- en wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado behaalde zij vijf overwinningen op rij. ‘’Ik heb sinds vorig jaar weer grote stappen gemaakt, vooral op het technische vlak. Tijdens de trainingsstage in augustus in België heb ik veel geleerd. Door de corona kon ik elke week een crosstraining doen en we trainen elke week met de mannenploeg in de buurt van Aarschot. Ik leer heel veel van Sven Nijs met name de techniek. Sven kan goed zien wat ik niet goed of verkeerd doe. Kijk ik niet goed, breng ik mijn lichaamsgewicht wel goed over, rem ik te vroeg of spring ik iets te vroeg, of wel te laat van de fiets. Allemaal vragen waarop Sven, maar ook Toon Aerts, Lars van der Haar en Jim Aernouts mij dan aanwijzingen geven hoe ik het dan wel moet uitvoeren of nog beter, moet aanvoelen. Zij leren mij ook hoe ik de bochten beter en sneller kan nemen. Zo is op de verschillende ondergronden, harde ondergrond, blubber, gras of zandgrond ook de bandendruk en het profiel van de banden een belangrijke factor. Ik ben meestal twee uur voor de wedstrijd aanwezig en heb dan ruimschoots de tijd om het parkoers te verkennen, de passages te bekijken, vooral op de parkoersen waar ik nog nooit op heb gereden. Zo probeer ik zo goed mogelijk voorbereid aan de wedstrijd te beginnen. Sven is meestal ook bij de wedstrijden aanwezig en wijst me op de verschillende opties die ik op het parkoers kan nemen, zoals op de klimmetjes, de bochten en de looplijnen. Als je je op bepaalde trajecten, zoals de zandstukken of de klimmetjes, onzeker voelt op de fiets, kan je het risico beter vermijden door te gaan lopen. Daardoor hou je de wedstrijd onder controle en verspeel je de minste energie. Door de tips van Sven en Eric Braes, die er ook veel kijk op heeft, ben ik nu zover dat ik er zelf ook over kan nadenken.’’

Tweestrijd
Opmerkelijk is bijna wekelijks de tweestrijd tussen Lucinda Brand en de Ceylin del Carmen Alvarado. ‘’Ik ga niet speciaal de wedstrijd in, van daar gaan we weer. Maar het is waar, het ontstaat gewoon in de wedstrijd dat we met z’n tweeën vooruit komen te zitten. Ceylin is technisch wat vaardiger, ik ben fysiek wat sterker en in de sprint zijn we aan elkaar gewaagd. Het is tactisch ook een spelletje, het proberen elkaar uit te putten. Ik moet in de technische passages alert blijven om geen fouten te maken. Een fout herstellen kost veel energie en dat wil je voorkomen. Het is ook een kwestie van nadenken hoe je een strook of een klimmetje aanpakt. Eerder in het seizoen viel het de kant op van Ceylin, nu valt het kwartje mijn kant op. Ceylin is een mooi persoon, die houdt van de sport en ook nooit opgeeft. Het leuke is dat we beiden uit Rotterdam komen. Maar nogmaals, er zijn meerdere meiden zoals Denise Betsema en Annemarie Worst die ook kunnen winnen. De top is breed en van een hoog niveau, dus komen de overwinningen mij niet aanwaaien.’’

Saai
Een wielercross zonder publiek is net als een klok zonder klepel. Het kan, maar het klinkt niet, het blijft gewoon stil rondom het parkoers. ‘’Veldrijden is een volkssport’’, sluit Lucinda Brand (31) af. ‘’Wij brengen het spektakel en het publiek zorgt voor de sfeer. Het is nu gewoon ‘rete’ saai. Zolang de corona blijft aanhouden en er geen vaccin is zullen we ons aan de regels moeten houden, maar dat blijkt steeds meer een probleem. Natuurlijk hebben we nog geluk dat wij mogen crossen, maar ik kijk nu al uit naar volgend seizoen als er weer mensen langs de lijn mogen staan. Veldrijden is heel anders dan het wegrennen. In plaats van langs het publiek te vliegen komen we nu een rondje of vijf/zes langs bij het publiek. Je wordt door supporters aangemoedigd, die houden je scherp of ze houden je wel, of niet op de hoogte van het koersverloop. Als je nu over je schouder kijkt zie je je tegenstanders rijden, maar als er publiek is kan je tussen de menigte door niemand zien rijden, weet je niet wat er achter je gebeurt. Het blijft dan spannend. Het enige voordeel zonder publiek is dat het rustig is rondom de camper en je rustig naar de start kunt rijden.’’

NK kan veilig
Het NK-Veldrijden op zondag 10 januari in Zaltbommel staat hoog genoteerd in de agenda van Lucinda Brand. ‘’Maar vooraf aan het NK is er nog een hele reeks aan wedstrijden’’, wijst zij op de Belgische crossen in Namen (WB, 20 dec.), Essen (22 dec), Herenthals (X2O Trofee, 23 dec.), Heusden-Zolder (SP, 26 dec.), Dendermonde (WB, 27 dec.), Bredene (30 dec.), GP Sven Nijs Baal (X2O, 1 jan.), Gullegem (2 jan.) en de WB-wedstrijd in het Zeeuwse Hulst op zondag 3 januari. ‘’Natuurlijk kijk ik er naar uit, want alle wedstrijden zijn wat mezelf betreft gericht op het WK in Oostende. Ik ken het parkoers in Zaltbommel niet, ik zie het wel tegen die tijd. Ik bekijk het van week tot week, want in deze coronatijd is het ook nog niet zeker of het NK wel zal doorgaan. Gelukkig is de cross een uitgelezen tak van sport om de wedstrijd veilig te laten verlopen. Dat zag je ook bij het NK-weg op de VAM-berg en het EK-cross in Rosmalen. Het voordeel is dat je het parkoers volledig kunt afsluiten.’’

WK-droom
De in Rotterdam-Delfshaven woonachtige Dordtse hoopt de goede lijn tot en met het WK in het Belgische Oostende door te kunnen trekken. ‘’Dat zal wel moeten. De vraag is tegen die tijd hoe de verhoudingen liggen en hoe is de gesteldheid van de ondergrond. Net als in Koksijde verwacht ik zandgrond afgewisseld met gras. Dat zou best wel eens een doorslaggevende factor kunnen zijn. We hebben dit seizoen nog maar weinig zandcrossen kunnen rijden. In Antwerpen lagen afgelopen zaterdag twee zandstroken en ik was daar niet ontevreden over. Normaal gesproken was ik op het zand het minst goed, maar door het harde trainen heb ik gemerkt de zandgrond steeds meer onder de knie te krijgen, zowel op de fiets als lopend. Ik val niet meer continu om. Ik kan vrij hard door het zand lopen, hoewel het vermoeiender is dan fietsen. Nu eerst zaterdag naar Namen, ik kijk er naar uit. Het is ongeveer net zo’n parkoers als gisteren in Gavere. Ik ga voor het eerst de koers in als klassementsleidster van de WereldBeker, best mooi. Daarna wordt het een reeks van wedstrijden en is het de vraag hoe de vrouwen er op 31 januari tijdens het WK voorstaan. Het WK is een droom, ben in 2019 tweede geworden en in 2018 en 2020 derde, dus mag ik toch dromen van een WK-titel? Het zou een kroon zijn op mijn carrière als ik wereldkampioen zou worden.’’ 

Foto: © Sportfoto