Tekst: Roy Schriemer

Zelf winnen deed ze de afgelopen jaren in de Erondegemse Pijl en – hoe toepasselijk – samen met haar teamgenoten in de ploegentijdrit van de Giro Rosa. Maar leuker vindt ze het nog om nieuwe wielertalenten als Lorena Wiebes en Liane Lippert bij de hand te nemen en ze te helpen de top te bereiken.

Nee, toen ze zelf begon met fietsen bij het bescheiden Batavus Team, had Soek niet voor ogen om zich vooral voor anderen weg te cijferen. “Je wielerdroom begint altijd met de ambitie om zelf te winnen. Maar in de loop der jaren kwam ik erachter dat ik als ondersteunend renster meer tot mijn recht kom. Had ik toch nog een andere ambitie gehad, dan was ik waarschijnlijk al lang naar een andere ploeg vertrokken. Maar ik ben hiér thuis en vindt die rol zo leuk om talenten van dichtbij te zien groeien en ze te helpen op weg naar de top.”

Ze noemt namen als die van Juliette Labous en Liane Lippert. “Die zijn bij ons hun loopbaan bij de elite-vrouwen begonnen en we zijn vanaf dag één aan het werk gegaan met z’n allen om ze te helpen in hun ontwikkeling. En dan zie je nu dat ze al een enorme stap gemaakt hebben. Daar kan ik heel erg van genieten. Volgend jaar komt Megan Jastrab erbij, ook zo’n talent, daar gaan we hetzelfde mee doen.” Maar ook de sprinttrein van Wiebes is een uitdaging waar Soek naar uitkijkt. “Het opzetten van een goede trein – iets waar we bij de mannenploeg veel ervaring mee hebben – en dat aansturen tot een geoliede machine waardoor Lorena kan winnen, dat is ook iets waar je heel veel voldoening uit kunt halen als dat lukt.”

Zelf winnen deed ze ooit in de Erondegemse Pijl. “Toen heeft Coryn Rivera – die natuurlijk veel voor ons gewonnen heeft de afgelopen jaren – zich voor mij weggecijferd. En blij dat ze was dat ik won, nog wel blijer dan ik zelf was. Het geeft gewoon zo veel voldoening om een ander te laten winnen, dat heeft zij toen ook ervaren. En ik nog veel vaker.”  Zelf winnen deed ze ook in de openingsploegentijdrit van de Giro Rosa in 2018. “Winnen mét je ploeggenoten dat is natuurlijk ook heel mooi. Op het podium staan, gehuldigd worden, een enorme fles champagne krijgen. Die Astoria-fles heb ik bewaard hoor, als herinnering aan die dag. Maar geloof me als ik zeg dat ik dit jaar net zo blij was met de zege van Liane Lippert in de Cadel Evans Road Race. “Dat zij als jonge renster al in staat is te winnen, dankzij een goed plan en een gedegen voorbereiding. Daar heb ik ook echt enorm van genoten.”

Voorlopig is ze er nog niet klaar mee. “Het is een leuke taak die ik heb. Zowel op de fiets, maar ook daarbuiten. We zijn in de coronaperiode ook met meetings heel erg bezig geweest met ieders eigen ontwikkeling, ook buiten de fiets skills. Dat was een tijd waarin andere ervaren rensters misschien zijn gaan nadenken of ze de motivatie nog wel hadden in een periode zonder koersen. Maar ik heb nog veel zin in het nieuwe avontuur bij wat straks Team DSM is. Maar ik word wel dertig in 2021, dan ga je wel over je toekomst nadenken onderhand. Ik bekijk het voorlopig jaar voor jaar. Het moet wel echt een passie blijven om te koersen, het moet niet als werk gaan voelen, want dan stop ik ermee. Maar zover ben ik nog niet hoor. Ik hoop op een zo normaal mogelijk wielerjaar met nieuwe successen voor het team.” 

Foto: © Sportfoto