Smaakmaker Jens van den Dool (die de knuppel al vroeg in het hoenderhok gooide) kreeg geen loon naar werken, hij greep net naast de medailles met een vierde plaats.

Van den Dool kreeg gezelschap van Niels van Eekeren (VolkerWessels) en Jardi van der Lee (HSK Trias). Van achteruit sloten Mick van Dijke (Jumbo-Visma DT) en Bodi del Grosso (A Bloc) aan. Roel van Sintmaartensdijk (Reggeborgh) was aanvankelijk ook mee, maar verloor de aansluiting door pech. Nadat Van der Lee wegviel sloten Stijn Daemen (A Bloc) en Nils Sinschek (Sunweb DT) aan. In de slotfase kwam niemand meer bij de eersten en toen sloeg A Bloc nadrukkelijk zijn slag. 

Daemen 'Veel klimmen in Drenthe'

Stijn Daemen was als Limburger onder de indruk van de klimmeters die er gemaakt moesten worden in Drenthe. “Zelfs iemand die de Limburgse heuvels gewend is, heeft hier zowaar afgezien. De opvolging van de klimmen is zwaarder dan je zo vooraf denkt. Ik voelde onderweg dat ik goed was en besloot daarom niet langer te wachten en mee te springen toen Sinschek in de tegenaanval ging. In de slotfase heb ik alles op de sprint gezet. Ik zorgde dat ik met goede snelheid naar beneden kwam om die te gebruiken om alles eruit te gooien op de laatste keienklim. Ik had nog voldoende over om te winnen. Heel bijzonder om dit gekke coronajaar toch zo te bekronen met een Nederlandse beloftentitel. Dat maakt dit jaar toch zeer geslaagd” aldus Daemen, die in maart derde was in de gewonnen Ronde van Groningen.

“Na die tijd heb ik eigenlijk niet meer gekoerst tot vorige week, toen ik Dwars door het Hageland reed. Ik heb daar in de aanval gereden met een paar sterke coureurs. Het was de investering die ik nodig had om hier te schitteren.” 

Van Dijke 'hoogst haalbare'

Mick van Dijke uit het Zeeuwse Colijnsplaat spurtte op de Col du VAM in een groep van vijf achter de ontketende Limburger Stijn Daemen naar de tweede plaats. ‘’In de sprint met zo’n klein stukje geklopt worden, dat is balen natuurlijk. Maar als het straks bij me ingedaald is, denk ik toch dat ik blij mag zijn.’’ De 20-jarige belofte van Team Jumbo-Visma had een lange inspanning moeten leveren om bij de koplopers te geraken. ‘’De ploegtactiek was dat wij naar alles zouden springen wat bewoog, want we wilden de koers controleren. Het was helemaal niet mijn bedoeling om weg te blijven, maar om de jongens vooraan terug te halen. Toen het peloton dichter kwam had ik het al opgegeven, want het groepje draaide niet zo lekker. Op het moment dat het peloton ons nog een keer liet gaan, zei ik tegen Bodi (Del Grosso, DR), die ik ken uit het mountainbiken, om er eens wat aan te gaan doen en toen reden we het gat dicht. Uiteindelijk denk ik dat ik in het begin iets teveel heb gedaan en de benen niet had om de overwinning te pakken, daar ben heel eerlijk in. Het parkoers ging misschien met zeventien klimmetjes toch wel in de benen zitten. Ik ben een vrij zware jongen. Ik denk dat de tweede plek vandaag dan toch wel het hoogst haalbare was, dus mag ik er toch blij mee zijn. Allen heel jammer dat je in de sprint op zo’n klein stukje tweede wordt.’’

Van den Dool smaakmaker

Jens van den Dool uit Hoogblokland was de grote man in koers, op de Col du VAM. De 21-jarige coureur van Metec-TKH p/b Mantel was al na 25 kilometer aan zijn stutten getrokken, zocht het avontuur en zou wel zien waar het zou eindigen. Welnu, hij kwam heel ver, zelfs het rood wit en blauw lonkte, maar uiteindelijk moest de renner uit de ploeg van Adri van Houwelingen in de sprint genoegen nemen met de schlemielige vierde plaats achter achtereenvolgens de Limburger Stijn Daemen (A Bloc), Mick van Dijke (Jumbo-Visma) en Bodi del Grosso (A Bloc). ‘’Stijn Daemen was uiteindelijk de sterkste, want ik vond dat hij vrij snel bij ons was aangesloten en ik kon hem in de sprint niet houden.’’ Jens van den Dool deed zichzelf daarmee tekort, want zelfs een podiumplaats was de uitblinker in koers niet gegund. ‘’Natuurlijk hoop je op de titel en tenminste op een podiumplaats. Ik probeerde er een lange sprint van te maken, maar zij bleven in mijn wiel, dus had ik te maken met heel sterke mannen.’’ Van den Dool was al na enkele ronden vertrokken. ‘’Ik vond dat er op een laffe manier werd gekoerst. Er moest wat gebeuren, waarop ik ben vertrokken. Niemand reageerde en toen ik omkeek had ik een aardig gaatje geslagen. Ik dacht nog, dit gaat het niet worden, kansloze missie. Het was met de zeventien klimmetjes heel zwaar en het parkoers was wat smal. In een grote groep moet je dan vechten voor een plekkie, maar in een klein groepje is het te overzien en kan je rustig doordraaien. Ik heb de hele koers op gevoel gereden en tijdens de klimmetjes heb ik de wattages in de gaten gehouden. Ik hoefde dus niet heel diep te gaan, had voldoende over voor de finale. Toen Stijn Daemen doortrok kon ik goed volgen, ben daarop zelf ook nog een keer gesprongen. Ik voelde in de laatste 2 kilometer iets van kramp opkomen. Ik ging in de sprint de strijd aan, maar was niet de sterkste. Best balen.

‘Ik had het wel gehoopt toen ik vanmorgen opstond, maar nooit durven dromen dat ik hier met de rood-wit-blauwe trui mag staan’, aldus de nieuwe NEDERLANDS KAMPIOEN???????? bij de beloften de Limburger Stijn Daemen. #NKWielrennen2020 pic.twitter.com/IRxWZyLGbu

— NK Wielrennen (@NK_wielrennen) August 21, 2020

Bodi del Grosso kwam juichend over de meet, blij dat zijn ploeggenoot de wedstrijd won. De 19-jarige renner had natuurlijk heel graag zelf het goud gewonnen. “Maar dit was wat erin zat. Ik ging de sprint aan om te winnen, maar Stijn kwam er hard over en als het dan je ploeggenoot is die naar het goud sprint, dan kan ik daar als jonge coureur heel goed mee leven. Hopelijk komt mijn tijd de komend jaren om het rood-wit-blauw nog eens te winnen.”

Foto: © Sportfoto