Woensdag 11 september 2013

Blog - Afgelopen week stonden drie ploegen in het brandpunt van de belangstelling. In de eerste plaats was dat Euskaltel-Euskadi, dat in extremis een redder vond in de vroegere wereldkampioen in de Formule 1, Fernando Alonso, en zijn sponsor Banco Santander. De renners van de Baskische ploeg veerden meteen op na een matige start in de Vuelta. Op de tweede rustdag gingen de oranje springveren zelfs fier aan de leiding in het ploegenklassement. En dat is, zoals bekend, voor Spaanse formaties niet een onbelangrijk nevenklassement. Hoewel? Nadat het telecombedrijf Euskaltel bekend maakte dat zij de stekker uit de ploeg zouden trekken, zag het er even naar uit dat Spanje nog maar één WorldTour ploeg zou tellen, Movistar. En dan wordt het toch wel erg eenzaam in zo’n ploegenklassement…

 

Alonso & Contador

De opmerkelijke stap van Fernando Alonso om geld te steken in een WorldTour-licentie en een ploeg op het hoogste niveau, is niet alleen een opsteker voor het Spaanse ciclismo, maar voor de hele wielerwereld. Spanje is namelijk altijd een van de grote wielerlanden geweest en heeft de afgelopen jaren grote vedetten voortgebracht als Samuel Sanchez, Alejandro Valverde, Purito Rodriguez en Alberto Contador. Mogelijk maakt de Tourwinnaar zelfs een overstap naar de ploeg van Alonso. Niet alleen omdat ze grote vrienden zijn, maar ook omdat Bjarne Riis, immer op zoek naar geld voor zijn ploeg, afhankelijk is van de wispelturige Russische oligarch Oleg Tinkov. En die heeft om wat voor reden dan ook een broertje dood aan Contador. Toen Alonso zijn besluit kenbaar maakte, zei hij ook dat hij zijn ploeg op een moderne leest vorm wil geven. Zijn ervaringen in de uiterst professionele F1 wereld (ook op organisatorisch gebied) kan de wielerwereld een positieve impuls geven. Wat dat betreft zal hij zeker Zdenek Bakala, de Tsjechische suikeroom van Omega Pharma-QuickStep, aan zijn zijde vinden. Bakala en Lefevere hebben al tijden hun zinnen gezet op een alternatieve, geprivatiseerde Wereldbeker, gebaseerd op het F1 circus.

 

Matige coaching

Dat het allemaal nog wel wat professioneler kan (hoewel ik dat amateuristische gepriegel soms ook wel kan waarderen), bleek uit de documentaire van Kees Jongkind over de Tour van Bauke Mollema. Hoewel er honderden uren materiaal werd geschoten was de film van Jongkind ‘maar’ zo’n tachtig minuten lang. En dus weet je niet wat er allemaal van de snijtafel is gevallen. Wat mij echter opviel was het matige peil van de coaching bij Belkin. Vooral de peptalk in de bus van teammanager Nico Verhoeven, voorafgaand aan de ritten, vond ik opzienbarend. Een stel pupillen van de voetbalvereniging Tuitjenhorn wordt door hun onbezoldigde trainer nog gloedvoller en tactischer toegesproken. De renners hingen er dan ook steevast ongeïnteresseerd bij in hun zetels. En ook in de volgauto kwam Verhoeven niet veel verder dan: ‘kom op, hè!’ Nieuwkomer Merijn Zeeman heeft meer pit in zijn donder. Hij probeerde dan ook steevast zelf ook wat invloed uit te oefenen op het gebeuren. Zoals toen hij zijn collega-ploegleider bij Saxo Bank vergeefs opjutte om ook wat kopwerk te doen in die beroemde waaieretappe. En bij zijn luidkeelse protesten toen een aantal motorrijders de koers aan het vervalsen waren. Steeds probeerde Verhoeven zijn collega dan te temperen, in de goede oude beschaafde Rabo-stijl. Ook onthullend vond ik hoe de ploegleiding de gevallen held Robert Gesink voortdurend trachtte te paaien met buitengewoon opzichtig gevlei. Kopman Mollema moest nota bene zelf Gesink de les lezen nadat hij hem de dag ervoor in de eerste de beste bergrit bijna in problemen had gebracht met een even ondoordachte als niet-gecommuniceerde aanval, die ook nog eens als nat vuurwerk uitdoofde. Mijn conclusie na het zien van de film: zowel voor Gesink als voor Belkin zou het beter zijn als Gesink eens nieuwe horizonten opzocht.

 

Spekenbrink rules!

Waar het grote Belkin nog geen succes wist te scoren in de drie grote ronden en in de eendagswedstrijden in de WorldTour, daar zit het ‘kleine’ Argos-Shimano inmiddels op rozen. Degenkolb won de Hamburg Cyclassics en een rit in de Giro, Kittel won vier ritten in de Tour en Barguil twee ritten in de Vuelta. Een geweldige oogst voor een ploeg die langzaam maar zeker – en met een buitengewone en frisse filosofie – naar de absolute top is gegroeid. Ik heb Iwan Spekenbrink als een onzeker groentje zien komen als opvolger van de getruukte Arend Scheppink. In het begin heb ik wel eens mijn twijfels gehad over zijn kans van slagen in de keiharde wielerwereld. Maar vergis je niet, de Tukker is zelf ook een harde, die – daarin perfect gesteund door zijn vrouw en zakelijke partner Marloes Poelman – zich zeer gedisciplineerd aan zijn uitgangspunten houdt. Daarnaast weet hij als geen ander te lobbyen bij de juiste personen (hij zette al vroeg al zijn geld op een prima relatie met Tourbaas Prudhomme) en heeft een neus voor onontdekt talent. Iwan en Marloes leiden hun project (want Argos-Shimano is meer dan een ploeg) met ijzeren hand als een soort kolchoz of kibboets. Het duo is de primus inter pares, maar de rest is gelijk. Als iemand vedette-neigingen krijgt - hetzij een mecanicien, hetzij een renner, hetzij een ploegleider – dan wordt hij gelijk op zijn plaats gezet.

 

Gat van de deur

En als het bericht niet aankomt is daar het gat van de deur. Renners als Vierhouten, Hivert en Geniez, dit jaar nog winnaar van een rit in de Vuelta, kunnen daarvan getuigen. Maar de visie werkt en het oogsten is sinds vorig jaar in gang gezet. Barguil is het nieuwste bewijs dat de werkwijze van Spekenbrink loont. Misschien schuilt er in de winnaar van de Tour de l’Avenir zelfs wel een nieuwe Franse Tourwinnaar. En dus breekt er nu een cruciale fase aan: van het ontdekken en opkweken van jong talent naar het leiden van een succesvolle, toonaangevende formatie vol zelfverzekerde arrivé’s. Kittel, Degenkolb, Barguil en ook Dumoulin zijn inmiddels gevestigde (en steeds duurder wordende) renners. En aanstormende talenten als Arndt, Mezgec, Janse van Rensburg, Ludvigsson, Preidler, Geschke, Sinkeldam en de Amerikaanse nieuwkomers Haga en Craddock (to name a few) koesteren ook ambities. De nieuwe test is nu al die kikkers in de strak aangestuurde kruiwagen te houden. Ik ben alvast benieuwd!