Tekst: Roy Schriemer

Even achterom kijken, een achterwiel aantikken van de renster voor haar en daar lag Ellen van Dijk op een brug over de Nederrijn. “Ik wist wel direct dat het goed mis was. Eigenlijk kwam ik ook nog verkeerd terecht, ik lag direct stil. Als je door kunt rollen, kom je er soms met schaafwonden af. Maar dit was direct wel zodanig duidelijk ernstig dat het niet lang duurde voordat ik wist dat ik het wereldkampioenschap wel kon vergeten. Dat is waar je dan eerst even enorm van baalt, want dat is een doel waar je maanden naar toe hebt gewerkt en net voordat het zover is, en de vorm eigenlijk goed is, kun je een streep door die wedstrijd zetten. Vervolgens wacht dan een revalidatie die echt wel een aanslag op mijn geduld was. De eerste week in het ziekenhuis was ik door de medicatie nog verdoofd, maar daarna mocht ik nog steeds alleen maar in bed liggen. Dat is altijd lastig, maar voor een topsporter wel een enorm contrast. Vervolgens was het een kwestie van stappen zetten. Uit bed kunnen, uit de rolstoel mogen, weer mogen fietsen. En zo zal ik het moeten blijven benaderen. Mijn lichaam zal de grenzen moeten aangeven van wat mogelijk is tijdens dit herstel.”

Het niet mogen rijden op het wereldkampioenschap in Yorkshire heeft wellicht meer gevolgen dan die verloren kans op een medaille alleen. Er zijn immers maar twee olympische startplekken op dit onderdeel in Tokyo komend jaar. “En we hebben in Nederland met Annemiek van Vleuten en Anna van der Breggen twee andere kandidaten van wereldklasse in huis. Mijn kaarten liggen dan sowieso niet goed, ik heb me immers niet kunnen meten met de wereldtop dit WK. De bondscoach heeft ook aangegeven dat er eigenlijk geen meetpunten meer zijn voor de Olympische Spelen. Dus alles wat ik kan doen, is proberen weer volledig te herstellen en dan in het voorjaar door hard te fietsen te laten zien waar ik toe in staat ben. Er zijn in de wegwedstrijd van de OS vier startplekken en ik hoef niet uit te leggen dat die concurrentie in Nederland ook dan al moordend zal zijn. Ik hoop in Tokyo te rijden en bij voorkeur op beide onderdelen, maar de focus ligt voorlopig op het sterker maken van de spieren in mijn gekwetste been. Het is ongelofelijk hoe snel je spiermassa verliest door een aantal weken je been niet te gebruiken. Het is van belang om eerst die spieren sterker te maken en dan weer volop te gaan trainen. Als ik scheef op de fiets kom te zitten, dan zijn we verder van huis en krijg ik wellicht andere klachten. Komende week ga ik op vakantie naar Zuid-Spanje en dan gaat de fiets mee. Het is geen pure vakantie met niets doen en het is geen trainingskamp, maar het wordt iets er tussenin. Volgende maand gaan we met Trek-Segafredo op trainingskamp naar Sicilië. Daar hoop ik weer echt kilometers te kunnen maken en zo te kunnen gaan bouwen richting het voorjaar.”

Na het voorseizoen heeft Van Dijk de Giro d’Italia op het programma staan. In het najaar focust de Woerdense op het EK in Trentino en het WK in Zwitserland. “Deze evenementen vinden dit keer binnen twee weken van elkaar plaats en in dezelfde regio. Daar valt goed naar toe te pieken. Hopelijk kunnen we met de Europese titel een derde startplek op het WK afdwingen. Omdat we geen titelverdediger hebben op de tijdrit, zijn er dit keer geen vier plekken voor Nederland op het WK tijdrijden. Een derde is het maximaal haalbare, maar of dat lukt, weten we dus pas net voor het wereldkampioenschap.”       

Foto's: © Sportfoto