Ze weet nog goed hoe ze anderhalf jaar geleden op de tribunes zat tijdens het WK op de baan in Omnisport. “Toen hing er zo’n gave sfeer. Op het moment dat de mannen op weg waren naar hun wereldtitel op de teamsprint, voelde je het hele Omisport mee bewegen. Ik hoop dat zoiets nu weer gebeurt en dat ik dan zelf gewoon rijd.  Het is mijn eerste grote toernooi en dan rijd je dat nog op je thuisbaan ook.  Het is aan de ene kant best gek om hier een wedstrijd te rijden. Het is heel vertrouwd omdat je hier elke dag traint, maar het is ook wel heel leuk dat mijn ouders kunnen komen kijken en mijn vriend erbij kan zijn. Zelfs mijn oma kan me nu zien rijden, wat anders nooit gebeuren zou. Dat maakt dit EK voor mij extra leuk.”

Ze dwong haar plek af via de bike-off van de sprinters onlangs in datzelfde Omnisport. “Eigenlijk was het wel een verrassing dat het lukte. Ik moest me in eerste instantie plaatsen voor de bike-off. Toen werden mijn kansen groter, maar ik wist dat het nog altijd heel moeilijk zou zijn om die andere vrouwen achter me te laten. Ik wist dat ik in vorm was, maar dat het er zo uitkwam, was heel gaaf. Natuurlijk weet je van elkaar wat de tijden zijn, je gaat dat ook vergelijken. Maar je doet nooit echt een teamsprint samen. Je kon het dus niet van tevoren invullen.”  Hoe het er straks aan toe gaat op de openingsdag van het EK Baan is nog niet bekend. “Kyra Lamberink is de starter. De startplek om een goede tweede ronde te rijden, wissel ik straks af met Shanne Braspennincx. Ik weet nog niet wie de kwalificatie gaat rijden of de ronde die daarop volgt, dat wordt later ingevuld.”

Vervolgens rijdt ze op de slotdag ook nog de 500 meter. “Ik heb na de teamsprint gewoon drie dagen rust en dan mag ik nog een keer knallen op de 500 meter. In de tussentijd kijk ik de wedstrijden op TV. De enige verwachting die ik heb, is dat ik zo hard mogelijk ga rijden. Ik weet dat op de 500 meter de startronde niet mijn sterkste punt is. Naar verwachting zal ik niet tussen de absolute top zitten in de uitslagen. Ik hoop in ieder geval mijn persoonlijk record van 34,5 te verbeteren.” En aan de horizon lonken ook nog de Olympische Spelen van Tokyo. “Ik droom natuurlijk van Tokyo 2020. Maar ik moet heel veel stappen maken om daar te kunnen staan. Op dit moment kijk ik stap voor stap, ook hoe mijn lichaam reageert. Maar je weet nooit, deze stap die ik richting het EK zette is al groter dan ik vooraf had verwacht.”

Foto: Sportfoto-Dick Soepenberg