De Anerikaanse bleef in het Britse Harrogate alle concurrentes voor. Anna van der Breggen werd tweede, Annemiek van Vleuten derde.

Van der Breggen baalde van weer een zilveren plak, maar vond het verschil ook overduidelijk. "Ik heb zelf een goede tijdrit gereden, waar ik heel tevreden over ben. Maar vandaag was er een Amerikaanse heel veel sneller. Dat is balen, maar het was meer balen toen ik in Richmond met een heel gering verschil de titel verloor op de tijdrit. Toen was het verschil met winnares Linda Villumsen maar 2,5 seconden. Nu weten we zeker dat er werk aan de winkel is. Onderweg wist ik dat er iemand sneller was, maar ik kon niet verstaan dat het om Dygert ging. Als je dan aan de finish het verschil van 1 minuut 33 dan ben je daar wel even stil van. Dat maakt ook dat het een dubbel gevoel geeft om hier met het zilver om de nek te staan: ik ben tevreden over mijn prestatie, maar weet ook dat er een flinke kloof te overbruggen is als Dygert zo goed blijft rijden."

Annemiek van Vleuten schoof haar derde plek vooral op een offday. "Onderweg haalde ik bepaald de wattages niet die ik normaal rijd, zoals ik ze op het Nederlands kampioenschap reed bijvoorbeeld. Dat merk je onderweg natuurlijk zelf ook. Het enige wat ik kon doen was harder werken. Dat was waarschijnlijk wel te zien aan de beelden, maar ik wilde er vol voor gaan. Onderweg wist ik niet dat de verschillen zo groot waren. Achteraf ben je dan blij dat je geen superdag had. Ik reed mijn slechtste tijdrit in jaren, was ook alleen op het NK van vorig jaar geklopt. Ik weet dat ik in goeden doen veel dichterbij kan komen. Zie het maar als een wake-up call voor de Nederlandse wielervolgers, winnen is niet vanzelfsprekend. Er zijn meer kapers op de kust."

Foto: © Sportfoto