Tekst en foto's: Erik Jan Jansen

Tegenwoordig fietst Stijn Mortelmans, niet zoveel meer, hoogstens één of twee keer in de week, ontspannen rondjes op de gravelbike met ongetwijfeld een pintje nadien in het plaatselijk café. Maar op 7 juni 2015 knalt hij met 34,8 gemiddeld omhoog en zet een lastig te verbeteren tijd van 1 minuut en 7 seconden neer. Al vier jaar lang regeert Mortelmans, oud-renner bij onder andere de ploeg van Palmans, hier gezeten op zijn troon als King of the Mountain. Edward Theuns bleef steken op een volle seconde, van Avermaet zelfs op 3 seconden terwijl Lars Boom in datzelfde 2015 18 seconden trager omhoog komt. Als we de bocht nemen weet ik meteen hoe laat het is. De Smeysberg net buiten Huldenberg, een doodnormaal straatje met wat huizen en volkstuintjes. Het enige verschil zit 'm in het feit dat het asfalt loodrecht de hemel in gaat. Ik besef, hier heb ik al vaker afgezien. Vier jaar geleden tijdens een drijfnatte tocht en recenter nog, in 2017, als voorbereiding op een uitdagende Eddy Merckx Classic. Bij die laatste keer was Dries, de sympathieke fietsende vertegenwoordiger van Toerisme Vlaanderen, ook aanwezig. Hij neemt ons mee voor een tocht die grotendeels over het parcours van de Brabantse Pijl gaat. We vertrekken vanaf ons overnachtingsadres naast het kasteel van Huldenberg, de prachtige Bed & Breakfast Park 7.  

Hellingen:

 Veel kans om de benen te laten warmdraaien krijgen we niet, we rijden de Groeneweg  op, een aanloop die overgaat in een kasseienklim van 6% gemiddeld. In Overijse aangekomen rijden direct na de S-bocht bij de Sint-Martinuskerk de Solheide in, een kort klimmetje met kasseien dat een bocht van de Brusselsesteenweg afsnijdt. Even verderop belanden we al op de finalelus van de Brabantse Pijl, logisch, de race eindigt sinds een jaar of tien in Overijse, on startpunt van de dag. We draaien de Hertstraat op, een brede zwarte kasseienweg die van 8% klim doorgaat naar een stuk vals plat. Weer even later dokkeren we over de slechte kasseien van de Postweg, zo'n weggetje dat je normaal al snel over het hoofd ziet, maar absoluut de moeite waard is. 

Wallonië 

Onze route brengt ons ook aan de andere kant van de taalgrens. Dat laatste is niet verrassend, we zitten in een uitstulping van Vlaanderen, maar het is hier wel een dingetje. Aan de Vlaamse kant passeren we scholen waar spandoeken staan met de mededeling dat er 'hier Vlaams gesproken wordt' terwijl alles aan de Waalse kant meteen in het Frans is. De scheiding van België is ook in ons peloton merkbaar, zodra we de oversteek maken naar Wallonië neemt Dries twee het over. We hebben deze dag maar liefst twee fietsende gidsen mee en die luisteren beiden naar de naam Dries. De Waalse Dries heeft aan deze kant de leiding en neemt ons mee voor een lus rond Wavre, Chaumont en Grez-Doiceau. Ik herken meteen waar we zijn, dit stuk zit ook in de Brabantse Pijl en ik was hier al eens eerder. We houden op een kruising in Morsain even halt en zetten beide voeten op Waalse grond. Vanuit een koof in een eeuwenoud huis kijkt een heiligenbeeld ons goedkeurend aan. Helaas nemen we hier niet de Rue de Pery, maar slaan we rechts af en moeten we een fijn stuk kasseien missen. Verderop nemen we de Rue Des Quatre Carrés, bij Chaumont, een mooie brede slingerweg van een kilometer aan 6%. De Waalse Dries begint te glunderen, dit is een fijne klim en hierna gaat het lekker op en neer, met mooie afdalingen over asfaltwegen. Voordat we het weten passeren we de taalgrens en zijn we terug in Vlaanderen.

 'Moskesstraat'

Het begint harder te regenen als we Terlanen binnen fietsen en denken Herberg 't Klein Verzet bereikt te hebben, het punt waar we gaan aanleggen voor de lunch. Helaas, voor Dries is niets te dol en hij tovert nog een verrassing uit zijn koersklak tevoorschijn, hij neemt ons mee voor een rondje over de Moskesstraat. "Uzult zien da's plezant" is het enige dat hij zich laat ontvallen als we vragen naar het waarom van deze 'detour'. De Moskesstraat blijkt een onbekend juweeltje te zijn, een klim met iets meer dan 500 meter lelijke kasseien en een maximaal stijgingspercentage van 17%. Het is zwoegen op de inmiddels drijfnatte kasseien, zeker op het steilste stuk slipt mijn achterband meer dan dat ie grip heeft en het kost moeite om op de fiets te blijven. De opluchting als ik fietsend boven kom is dan ook groot, wat een prachtige klim! Vijf minuten later zitten we aan de lunch bij 't Klein Verzet, de soep, 'smoskes' (belegde broodjes) en lokale biertjes smaken uitstekend, zeker met de wetenschap dat we nog maar een kilometer of dertig voor de boeg hebben tot de finish.

'finale'

Gesterkt door de lunch en het optimisme van twee lokaalbiertjes gaan we onze finale in, nog zo'n dertig kilometer naar het kasteel van Huldenberg. Inmiddels regent het stevig en de gehuld in een regenjasje buigen we ons iets dieper in de beugels. Mijn huurfiets trapt lekker door, ik merkte meteen al bij het wegfietsen vanmorgen dat het een fiets is om mee te 'dansen', een fiets die doet wat ik wil. Het merk, Xesco, zegt me helemaal niets, maar blijkt achteraf een huismerk van Filip Sport in Hoeilaart. Helaas lijkt het erop dat deze zaak gestopt is met het bouwen van deze fietsen. De laatste kilometers zijn pittig, niet alleen zijn we allemaal drijfnat en koud, de modder zit tot achter de oren. Zoals het hoort in deze tijd van het jaar is er flink gewerkt op de akkers en is het één grote modderboel op de weg. 

 'Keersmaekerstraatje'

De Vlaamse Dries heeft nog een verrassing in petto. Het zijn de glibberige schots en scheef liggende kasseien van het Keersmaekerstraatje bij Duisburg (Be.). De typische Vlaamse boerenweg is een uitdaging voor de echte kasseienliefhebber, het wegdek is diep in de klei gedrukt door jarenlange belasting van zwaar beladen tractoren met aanhangers en kent een fikse bolling. Waar het vaak een aanrader is om zoveel mogelijk op de bolling van een kasseienstrook te fietsen, dat kan hier niet. Het midden van de strook is dik begroeid met gras en onkruid, dat zich tussen de stenen omhoog heeft gevochten. In de regen is het een strook die menigeen met geknepen billen zal nemen, het is zo ongelijk en glad dat de fiets alle kanten uit hobbelt en de nijging om vooruit te gaan naast zich neer legt. Het kost alle moeite om overeind te blijven en bij het passeren van het plaatsnaambord Duisbergen, waar het 'gewone' wegdek begint, is het opgelucht ademhalen. 

Even later dalen we het grindpad naar B & B Park 7 af en zit deze heldentocht erop. We rekken de stramme gewrichten, spuiten de fietsen met een ferme straal schoon en duiken de behagelijkheid van deze heerlijke B & B in. Wat ongelooflijk fijn om zo'n luxe kamer en douche te hebben nu. De modder stroomt van het lijf en maakt plaats voor een loom en warm gevoel. Beneden in de living bij de haard is er een ruime keuze aan koude bieren en voor de liefhebber zelfs champagne. Ik hou het bij een mooie bier en vlij me neer op een van de banken. Dan is het tijd om te eten en dat doen we op weer zo'n fantastisch mooie locatie, Brasserie Baron’s House in Neerijsse. We krijgen de ene na de andere heerlijkheid voorgeschoteld met wat lokale bieren om het weg te spoelen. Terug in de B & B duurt het niet lang voordat de luiken dichtvallen. 

Wil je deze tocht ook een keer rijden? Kijk dan even hier voor de route  

Zelf een route uitzetten? Maak gebruik van knooppunten en bouw je eigen route op deze site.

Overnachten doe je natuurlijk bij Park 7. En heeft je partner niets met fietsen? Die kan gewoon mee, de B & B ligt in het privé-kasteelpark van de grafelijke familie de Limburg Stirum in Huldenberg. Voor de niet-fietser is er een heerlijke Finse sauna terwijl de tuin alle mogelijkheden geeft om rustig met een goed boek uit te rusten. De kamers zijn luxueus, met heerlijke bedden om diep in weg te zakken. Het ontbijt wordt 's morgens verzorgd door de eigenaar en in de keuken staat een kok klaar om verse gerechten naar wens te bereiden.

Dineren? Aanrader: brasserie Baron’s House. Een gastvrij onthaal, mooi eten en vriendelijk personeel. Je kunt er ook slapen, in de oude stallen van het Kasteel van Neerijse. Dat kasteel heeft een prachtige tuin, de straatjes die er doorheen lopen zijn wereldberoemd is het voorjaar als de bomen bloeien. Vooral de splitsing bij de St. Rochuskapel is wonderschoon. 

De Druivenstreek, de omgeving van Neerijsse is ook zeker de moeite waard om op de fiets te verkennen. En dat kan uitstekend op een elektrische fiets, er zijn er genoeg in de omgeving te huur. De uitbaters van Park 7 of Baron's House helpen je om er een te huren. Ik heb een mooi rondje gereden vanaf het kasteel door het Meerdaalbos, Oud Heverlee. Route.

Ben je een liefhebber van bubbels? Dan is een bezoek aan Chardonnay Meerdeal verplicht! Paul Vleminckx en An Lefever begonnen er in 1994 hun wijngaard die inmiddels is uitgegroeid tot 60.000 stokken. Ze maken er een mousserend wijn volgens de Champagne-methode. Inmiddels heeft elk zichzelf respecterend restaurant in België het merk op de wijnkaart staan. Wijnboer Paul leidt je graag rond door zijn hypermoderne bedrijf en met een beetje geluk mag je nog een glaasje proeven. Meer info.

Na zo'n rondje door de Druivenstreek is het goed aanleggen bij Brouwerij De Kroon voor een mooi glas gerstvocht. De oude brouwerij is te bezichtigen en je kunt er zien hoe er begin vorige eeuw bier werd gebrouwen. De Kroon is daarnaast binnen de bierwereld beroemd om het 'gist-laboratorium', een klein onderzoekscentrum naar het micro-organisme dat zo'n belangrijk onderdeel van het brouwproces uitmaakt.