Tekst: Léon de Kort; Foto: Sunweb

Voor wie was het  eerste Tourweekend zwaarder: voor jou of voor Mike Teunissen?

,,Voor Mike Teunissen. Die heeft veel meer op zich af gekregen, en in Epernay tot bijna aan de finish echt moeten vechten voor zijn gele trui. Die is wel dieper gegaan dan ik.’’

Neemt niet weg dat jij als Tourdebutant ook het een en ander moet hebben meegemaakt. Geef eens wat indrukken.

,,Ik ben gelukkig vrij nuchter en dat zorgt ervoor dat ik niet te veel lijd onder die drukte. Het is allemaal leuk, veel mensen langs de kant, veel media-interviews en andere gekke dingen.’’

Maar ben jij dan straks de eerste Tour-debutant die probleemloos door de Tour de France zal rollen?

,,De eerste etappes wel, haha. Kijk, je kunt er bijna vergif op innemen dat er wel een keer wat raars zal gebeuren in drie weken. Dat is dan maar zo. Als ik me daar nu al druk over moet maken, dan ben ik er van tevoren al mee bezig en zit ik er achteraf ook nog over na te denken wat me is overkomen, en dan wordt het wel heel veel.’’

Wat is het gekste dat je hebt beleefd?

,,Die eerste rit: daarin stond er zoveel publiek langs de weg dat je gewoon niet kon gaan pissen. Je kon nérgens stoppen, omdat er overal volk stond of opdook. Het was echt zoeken naar een stuk van honderd meter waar geen mensen waren. Het is gelukt, maar ik heb m’n ogen enorm goed de kost moeten geven om een stekkie te vinden in de wetenschap dat ik binnen dat moment en een half uur móest plassen.’’

De eerste etappe in Brussel eindigde met een massasprint. Dat zal ook best een andere ervaring zijn geweest voor jou dan een koers in Californië of waar dan ook, als lead-out van Michael Matthews?

,,Ja, ja, al blijven de wetten van het peloton toch een beetje hetzelfde, als het bijvoorbeeld gaat om hoe dat zich beweegt in de finale. Ik zat er meteen lekker in, volgde m’n instinct en kon Michael lange tijd goed beschermen van voren. Ik kon er niet helemaal tot aan het einde bij blijven om een perfecte lead-out te doen – dat was een klein smetje – maar over het algemeen denk ik dat ik hem prima heb kunnen bijstaan.’’

En de ploegentijdrit?

,,Ook een mooie discipline waarin het goed ging. Er vielen een paar foutjes te bespeuren, maar geen blunders. Daar leren we van. Ik denk dat een vierde plaats een goede uitslag was voor onze ploeg: Jumbo-Visma was een stuk sneller, maar we deden mee met de rest.’’

Maakt de Tour je niet veel sneller moe, vooral omdat de gekte van het circus een enorme mentale belasting met zich meebrengt?

,,De eerste dagen had ik daar inderdaad wel last van, omdat ik zenuwachtig was voor de koers. Inmiddels ben ik gewend en zit ik in een ritme dat bekend is van andere wedstrijden. Het Tourritme is niet per se anders dan tijdens andere koersen: eten-slapen-eten-slapen…en weer eten-slapen-eten, hahaha.’’

Kun je dan nu al zeggen dat de Tour de koers van je dromen is, zoals die dat vroeger was als kleine jongen?

,,Qua beleving wel. Als koers is de Ronde van Frankrijk zeker geen droomrace. Dan droom ik echt meer van Parijs-Roubaix, vooral vanwege de manier waarop er wordt gereden. Het is moeilijk uit te leggen waarom de ‘Hel van het Noorden’ mijn favoriete wedstrijd is. Het is de heroïek, denk ik, en de verhalen van de verliezers. Die zijn altijd mooi. Ook voor toeschouwers is het misschien wel de prachtigste koers.’’

Tot slot: wat gebeurt er met jou wanneer Matthews in deze ronde een etappe wint?

,,Dan zal ik heel blij worden, vooral voor hem. En ik denk dat we dan ’s avonds champagne gaan drinken met de ploeg…’’