Donderdag 07 maart 2013

Blog - Cortisonen, epo en bloedtransfusies. Michael Boogerd heeft dus niets bijzonders gedaan, althans niets anders dan zijn collega’s. Na zijn ultieme bekentenis ben ik niet verbaasd, noch teleurgesteld. Het is een bevestiging van de beroepspraktijk en de verhoudingen in de gewraakte periode. Als dopinggebruiker in Rabo-tenue heeft Michael het vergaand moeten afleggen tegen Lance Armstrong. De vraag is: heeft Michael niet te wéinig gebruikt?

Omarmd
Michael Boogerd blijft een held. Mijn pardon heeft-ie. Het is te hopen voor de Hagenaar dat het hem hetzelfde vergaat als Johan Museeuw in België en Richard Virenque in Frankrijk. Zij worden in hun landen intens omarmd na gebleken fraude en openhartige bekentenissen. In Nederland waait een calvinistische wind inzake de dopingopenbaringen van de laatste maanden. Vergevingsgezindheid is ook een mooie deugd. Na 25 jaar in de Tour begrijp ik als tal van andere wielerkenners hoe zwaar de opdracht is. Dat houdt geen goedkeuring in van dopinggebruik, maar wel begrip, tot zekere hoogte. Lance Armstrong heeft de boel wel heel grondig belazerd en is al te heilig geweest, in zijn ontkenningen, maar ook in zijn bekentenis. Hij blijft de beste van zijn tijdperk, dat is zonneklaar. Held in het kwaad. Dan heb ik Eddy Mercks en Fausto Coppi toch hoger zitten, wat ze ook gebruikten. En Michael blijft die Haagse gozer die Nederland als klimmer met beperkingen veel vreugde heeft bezorgd in een periode dat we met zijn allen konden fluiten naar het geel.

Stijl
Als in een reguliere etappe zijn Danny Nelissen en Mark Lotz hun kopman voorgegaan. Michael Boogerd heeft het in stijl afgemaakt, in een serie interviews met vooraanstaande wielerjournalisten waaronder Kees Jongkind van de NOS. Eindelijk heeft hij de enige juiste antwoorden gegeven op vragen die hem tien jaar geleden ook al zijn gesteld. Ik heb dat op deze plaats al eerder betoogd: destijds draaide Michael er handig omheen. Als veel van zijn collega’s bezigde hij de argumentatie dat het wel heel stom zou zijn om epo te nemen endat het ook niet goed was voor de gezondheid. Het was aannemelijk, maar het was ook de enige manier om het gebruik te verhullen, leert de kennis van nu. Uitte Erik Dekker zich niet overeenkomstig in die tijd? Hij krijgt het lastiger met zijn openbaringen, omdat hij nog midden in het métier zit.

Wielermaffia
Dat brengt de vraag op de situatie van nu, vol belijdenissen van zuiverheid. Tyler Hamiltons boek De Wielermaffia (vertaling van The Secret Race) leest als een gedetailleerde handleiding voor het omzeilen van controles en verdoezelen van dopinggebruik. Hamilton is desondanks wel gepakt, net als Alberto Contador en Floyd Landis. Dat geeft aan dat de controles geen wassen neus zijn, tot grote vreugde van de Herman Rams van deze wereld. Het houdt ook een waarschuwing in voor de nieuwe generatie en een aanmoediging om inderdaad zuiver op de fiets te stappen. Wat resteert is het gegeven dat fietsen op dit beroepsniveau een loodzware opdracht is. De verleidingen blijven, net als de methodes en de ontwikkeling van nieuwe middelen. Allemaal mensenwerk.