Tekst: Léon de Kort

Hij zit er, zoals altijd, ontspannen bij. Of Bauke Mollema nu begint aan de Ronde van Alberta, de eerste etappe van de Challenge Mallorca of nog een paar nachtjes moet wachten op La Grande Partenza, als hij zijn gevoel laat spreken is optimisme de rode draad in zijn verhaal. "Ik denk dat ik goed ben. Voelde me prima in de laatste koersen voor deze Giro (12de in de Amstel Gold Race, 6de in de Waalse Pijl, red.) en dat is lekker voor het vertrouwen. Daarna heb ik nog een trainingsblok in de bergen gedaan, wat ook volgens plan is verlopen. De slotdagen heb ik benut om extra op mijn tijdritfiets te trainen, met het oog op de tijdrit van komende zaterdag. Ik heb er alles aan gedaan om sterk voor de dag te komen’’, vertelt hij.

Kansen op klassement

Toch is het opmerkelijk dat Mollema, fervent aanhanger van de Tour, van zijn ‘geloof’ is gevallen. "Bij mijn weten heb ik nooit gezegd geen Giro meer zou rijden. Dat kan ik me niet herinneren. Ik vond de combinatie Tour-Vuelta, zoals afgelopen jaar, ook best een mooie. Maar toen ik in 2017 de dubbel Giro-Tour deed, pakte het heel goed uit. Ik werd zevende in de Giro en pakte een etappe tijdens de Tour. Dat was een van mijn beste jaren uit mijn carrière. Wat me nog bijstaat is dat ik helemaal kapot uit de Giro kwam. Dat ik nu weer present ben in Italië, heeft voor een groot deel met het parcours te maken. Er liggen kansen om een klassement te rijden. Dat blijft de boventoon voeren. Een ritzege is ook mooi en zeker niet uitgesloten, maar de focus ligt vooral op de prestatie over drie weken.”

Concurrenten genoeg

Concurrenten genoeg, weet hij ook. Mollema ziet wel twintig man die in aanmerking komen voor de toptien. Even kort door de bocht redenerend: in 2017 eindigde hij als zevende, met Dumoulin, Quintana, Nibali, Pinot, Zakarn en Pozzovivo boven hem op de ladder. Quintana en Pinot ontbreken dit jaar, en Pozzovivo is de luitenant van Nibali bij Bahrain. Drie man minder en het podium is al in zicht. Lachend; ,,Haha, was het maar zo eenvoudig. Nee, we hebben dit jaar te maken met een zeer sterke bezetting van de Giro, misschien nog wel beter dan straks in de Tour. Je hebt Roglic, Simon Yates, Lopez, Carapaz, Jungels misschien nog wel, dus ik denk dat het niveau enorm hoog zal zijn.”

Openingstijdrit niet doorslaggevend

De openingstijdrit van zaterdag, een korte race van acht kilometer met een lastige finish bergop, zal onmiddellijk uitwijzen hoe de krachtsverhoudingen liggen. "Toch denk ik niet dat de uitslag doorslaggevend is als we over drie weken in Verona arriveren”, schat Mollema, er zelf vanuit gaand dat de verschillen tussen de favorieten hooguit een paar seconden zullen zijn. ,,Zes kilometer vlak en twee kilometer omhoog, dat is natuurlijk niets, als je dat neerzet naast wat we te verstouwen krijgen in de slotweek. Dan gooien we met minuten. Maar we hebben eerst een explosieve test op dat klimmetje bij de basiliek van San Luca. Die ben ik in m’n leven al zeker meer dan twintig keer opgereden. De aankomst kent iedereen van de Ronde van Emilië, waar ik ooit als tweede finishte. Wat ik me herinner is dat ik er juichend onder de finishboog door reed. Was een foutje; ik had niet in de gaten dat er al iemand voor me was aangekomen (Betancur in 2011), haha.”

Foto: © Sportfoto/Dick Soepenberg