Tekst: Roy Schriemer

Ze heeft net twee seizoenen in buitenlandse dienst achter de rug. In 2017 koerste ze voor FDJ, vorig seizoen kwam Knetemann in actie voor Alé Cipollini. De 31-jarige Noord-Hollandse merkte dat ze meer angst voor valpartijen kreeg en vroeg zich daarom af hoe lang ze nog wilde koersen. " In augustus wist ik nog niet of ik door wilde. Ik wilde in ieder geval niet verder zoals het afgelopen twee jaar was. Uiteindelijk besloot ik dat ik nog een jaar wilde fietsen, maar dan wel op voorwaarde dat dit bij Parkhotel kon. Ik ben met teammanagers Esra Tromp en Raymond Rol in gesprek gegaan en zo zijn we tot deze samenwerking gekomen."

Koerskapitein

Ze spreekt van een win-winsituatie. "Ik ben heel blij met de terugkeer naar een Nederlands team. Maar de ploeg heeft iets aan mij ook. Ik heb redelijk veel ervaring, heb alle wedstrijden al zes of zeven keer gereden. We hebben bij Parkhotel een mix van jong talent en ervaring. Ann-Sophie Duyck en Sofie de Vuyst zorgen samen met mij voor veel routine. Er zullen veel wedstrijden zijn dat ik het plan in de wedstrijd ga uitstippelen, als koerskapitein. In overleg met de ploegleiding, maar in de auto voel je niet altijd wat er echt gaande is in de koers. Ik kijk daar erg naar uit. Het wordt een mix van zelf voor wedstrijden gaan en dat ik die meiden wegwijs zal maken. Ik heb nog wel met buitenlandse teams gepraat voor het seizoen 2019, dat was financieel best aantrekkelijk. Maar toen ik op trainingskamp ging in december met de ploeg, wist ik dat ik de goede beslissing genomen had. Ik dacht 'dit heb ik twee jaar lang gemist'. Dan gaat het om de sfeer, maar ook om een begeleidingsteam dat echt in me gelooft."

Energie

Ze wil bewust de koersen voor het laatst rijden, te beginnen met de Omloop Het Nieuwsblad op zaterdag 2 maart. "Ik kan het zo hopelijk ook goed afsluiten. Ik denk dat het begint met goed in mijn vel zitten, dat zit ik de hele winter al. Ik voel me gezien en gehoord hier. Maar ik merk ook dat die jonge meiden om me heen me energie geven. Toen ik in 2012 prof werd bij Rabobank en er echt voor ging leven, had ik die dromen ook, die zij nu hebben. Die vervagen als je ouder wordt. Dat is eigenlijk ook wel heel jammer, dromen moet je houden om jezelf te prikkelen. Zo inspireren die jonge meiden me echt. De afgelopen twee jaar was het gewoon werk. Vond ik het ook leuk, maar de passie was een beetje weg. IK was ook niet helemaal op mijn gemak in de setting." Toch kijkt ze niet alleen negatief op die periode terug. "Ik ben daar ook wijzer uit gekomen.  Ik ben als renster heel erg gegroeid. Zeker in het eerste jaar. Ik heb mezelf leren kennen, ook naast de sport, ben een volwassener vrouw geworden. Maar dit laatste jaar in een meer vertrouwde omgeving voelt goed. Ik vind het lekker als de mensen me begrijpen. Ik volg heel erg mijn hart en dat heb ik twee jaar niet helemaal kunnen doen, hoewel de keuze voor die teams wel uit mijn hart kwam.  Maar ik denk dat ik beter kan aarden in een Nederlandse ploeg."

Eigen ambities

En zo langzamerhand begonnen ook de eigen ambities weer te sluimeren. "Ik ging het seizoen in met het idee dat ik een teamplayer ging zijn voor de ploeg. Maar daar ben ik samen met trainster Marieke van Wanroij op terug gekomen. Het gaat ook om mezelf, daar is gelukkig ook ruimte voor. Mijn doelen lagen altijd in het voorjaar, dat is nu niet anders. Daar moet ik wel wat vertrouwen voor krijgen. Het is afgelopen twee jaar niet gegaan zoals ik wil. Dan ga je twijfelen. Ik hoop dat het elke wedstrijd die ik ga rijden beter wordt. Dan hoop ik 21 april iets moois te kunnen laten zien in de Amstel Gold Race. Ik krijg wedstrijden waar ik de koers ga uitzetten en koersen waar ik mijn eigen plan ga trekken.Die mix geeft me vertrouwen en de ontspanning die ik zoek." 

De hoogtepunten van haar loopvaan vindt ze de zilveren medaille in Florence op de WK Ploegentijdrit met Rabo-Liv, haar top 10-klassering in de Waalse Pijl van 2015 en haar bronzen plak op het NK tijdrijden in 2016 in Middelharnis.

Foto: © Sportfoto