Door Kevin de Vries

Het verhaal is inmiddels bekend. Een zware valpartij in de Dauphiné maakte een normale voorbereiding op de Tour de France onmogelijk. Een race tegen de klok volgde. Tikkend in het nadeel van de Fries, kwam de Ronde van Frankrijk steeds dichterbij. Tussendoor volgden beide NK’s. En als een wonder stoomde Westra zich klaar, om voor de tweede keer op rij de nationale tijdrittitel te pakken.

“Na mijn doodsmak in de Dauphiné, heb ik alles op alles gezet op het NK-tijdrijden te halen. Wonderbaarlijk genoeg  lukte dit. Al was ik niet helemaal fit. Mijn schouder en ribben waren nog onvoldoende hersteld”,  aldus Westra, die aankomende maandag in de Eneco Tour zijn rentree maakt.

Geen spijt

“Maar ik wist ook dat een inspanning van een uur moest lukken. Natuurlijk, achteraf is het NK niet echt gezond geweest voor mijn lichaam. Toch heb ik nergens spijt van. Als ik thuis ben en tegen de muur aankijk, ben ik heel trots op de trui die daar hangt.”

In het weekend na het NK-tijdrijden, ging Westra tijdens het NK op de weg al vroeg in de aanval. Niet om te winnen, maar om hardheid op te doen richting Frankrijk. In de Tour deed hij hetzelfde. “Als ik goed was, had ik niet voor die aanvallen gekozen. Nu hoopte ik er sterker van te worden.” Het tegendeel bleek waar. Waar geklommen werd, bevond Westra zich bij de bezemwagen.

“De Tour werd gewoon een drama. Ik hoopte er doorheen te komen, maar het ging gewoon niet.  De klimtijdrit verliep nog goed. Alleen aan het einde van de Tour werd ik ook nog eens ziek.  Het is heel jammer dat ik daardoor de eindstreep niet haalde. Al heb ik zelf wel het gevoel dat ik een volledige ronde heb gereden”, aldus de man die op de Champs-Elysées echt niet meer verder kon.

Rentree

Maandag vervolgt Westra zijn seizoen in de Eneco Tour. Een wedstrijd die normaal gezien uitermate geschikt is voor een goed klassement. “Koersen voor het klassement komt nog iets te vroeg. Na de Tour ben ik even lekker op vakantie geweest met mijn vriendin en ben ik volledig tot rust gekomen. Aanvankelijk zou ik in Denemarken rijden, maar het herstel duurde iets langer. Nu voel ik me weer fit. Ik heb zeker twee maanden last gehad van mijn ribben.”

Aan het eind van dit seizoen verlaat Westra Vacansoleil-DCM. De ploeg die Westra de kans gaf grootse prestaties te leveren. “Ik heb prachtige jaren gehad. En ik heb ook mooie resultaten behaald. Vorig jaar kwam Telegraaf-journalist Raymond Kerckhoffs naar mij toe. Die liet een rijtje met resultaten van mij zien. Dat blaadje toonde aan dat ik heel constant heb gereden vorig seizoen. Alleen op het WK-tijdrijden was ik slecht. Maar ik was toen ook ziek.”

Een uitschieter volgde vorig jaar in Parijs-Nice. Daar boekte Westra een prachtige ritzege en werd hij tweede in het algemeen klassement.

Nieuwe omgeving

“Dit jaar reed ik weer goed in Parijs-Nice. Zo stond ik vlak voor de tijdrit nog op een podiumplek. Uiteindelijk werd ik achtste in het eindklassement. Al vind ik dat nog steeds een goede prestatie.” Winnen deed Westra ook in 2013. Naast het Nederlands Kampioenschap tijdrijden pakte hij de eerste etappe in de Ronde van Californië. Hetgeen hem samen met tal van andere prestaties een contract opleverde bij Astana.

“Er waren meerdere teams geïnteresseerd. Alleen Astana was zeer concreet. Tijdens de grote rondes moet ik mij wegcijferen voor de kopman. Ik zie dat niet als probleem. In kleinere koersen mag ik voor eigen succes rijden. Wellicht brengt een nieuwe omgeving nieuwe krachten los. Je ziet het aan Pieter Weening. Die rijdt de laatste jaren heel sterk.”

Voor dat Westra echter het lichtblauwe pak aantrekt van Astana, wacht er nog een najaar. “Bij een geslaagde Tour had ik de Vuelta waarschijnlijk links laten liggen. Nu wil ik graag de Ronde van Spanje rijden, met een goede tijdrit in het achterhoofd. En na de Vuelta wil ik mij focussen op het WK-tijdrijden. Ik heb in ieder geval nog voldoende moraal om te knallen.”