Vroeg in de wedstrijd werden de Nederlandse wielervolgers opgeschrikt door een val van Annemiek van Vleuten en Ellen van Dijk. Ook Janneke Ensing was betrokken bij een val. Alle drie keerden terug in de hoofdmacht. Van Vleuten deed dat direct, de anderen toen het peloton in de afdaling na de eerste klim weer samen troepte.

Nadat Chantal Blaak een aantal keren probeerde weg te komen, maar telkens de ruimte niet kreeg, was Ellen van Dijk degene die met een vluchtgroep van vier ten aanval trok. Uttrup Ludwig, Guderzo en Lepisto waren haar bondgenoten. De Finse moest in de eerste van drie plaatselijke omlopen lossen. Op 62 kilometer van de streep werd onder aanvoering van de Australische ploeg de kopgroep tot de orde geroepen.

Coryn Rivera reed weg op de klim in de eerste ronde en nam twintig seconden voorsprong. Pirrone, Jasinska, Fahlin, Spratt en Van Dijk sloten aan net na de voorlaatste doorkomst. Van Dijk moest in de tweede van drie ronden de andere vier laten gaan. Op 42 kilometer van de meet vond Annemiek van Vleuten de tijd gekomen om eens aan de boom te schudden en de groep met Spratt niet te veel ruimte te geven. Die poging slaagde niet.

Anna van der Breggen was de volgende die een aanval plaatste en de olympisch kampioen dichtte de kloof in no time. De anderen moesten haar één voor één laten gaan, waarna ze op een kleine veertig kilometer van het einde als laatste ook Amanda Spratt ter plekke liet. Het peloton viel stil en kwam op vier minuten door nadat de bel had geklonken voor de leidster. 

Van der Breggen koos dit seizoen haar eigen weg. De Giro werd gemeden om lichamelijk maar vooral mentaal fris toe te leven naar Innsbruck 2018. "Je hebt niet elk jaar dat een WK-parcours je goed ligt. Dan moet je er alles aan doen om daar in de best mogelijke vorm aan de start te staan. Het gaf geen garanties dat ik dit jaar de regenboogtrui zou winnen, maar ik wilde er wel met de best mogelijke voorbereiding staan."

"Ik had dit seizoen al mee gemaakt dat ik op het laatst werd terug gehaald" zei de kersvers kampioene verwijzend naar La Course. "Ik ben blijven eten en drinken en vol blijven gaan. Ik wist dat ik bovenop de klim een goede voorsprong had, maar daarna had ik niets meer gehoord. Toen ik in de finishstraat die auto's zag, dacht ik wel dat ik zeker mocht zijn van mijn zaak."

"Toen ik over de streep kwam, maakte dat wel iets los. Dit parcours bood ook kansen. Maar dat maakte ook dat er veel druk op lag. Hoe langer het duurde voordat ik won - met al die tweede plaatsen die ik al behaalde op vorige kampioenschappen - hoe meer ik ook wilde winnen en hoe meer ook anderen die lat ook hoog legden. Ik ben heel blij met de steun van mijn ploeggenoten. Dat zij dit vertrouwen hadden, maakt dat ik extra blij ben te winnen. Annemiek viel en vertelde dat ze pijn had. We hebben goed gecommuniceerd en als team gewonnen."

Foto: © Sportfoto