Tekst: Roy Schriemer

Voor de 21-jarige Van der Heijden – die deze winter als enige crosser in zijn team aansluiting vindt bij ZZPR.nl-HanClean-Orange Babies – kon het seizoen niet beter beginnen. “Je hoopt op zo’n start. Maar je weet vooraf niet wat de concurrentie doet, je hebt er een half jaar niet tegen gefietst. Maar ik wist wel dat ik zelf goed in orde was.  Ik heb veel op duurvermogen ingezet, heb ook drie etappekoersen in de benen, en interval laten liggen. Bijzonder dat het in Geraardsbergen al zo draaide. Normaal gesproken heb ik liever een snel en vlak parcours, bergop ligt me iet minder. Maar omdat ik nu een goed wegseizoen heb gedraaid, wordt het op zware parcoursen ook gemakkelijker, zo bleek in Geraardsbergen.”

Beter wegseizoen

Van der Heijden denkt dat het afgelopen wegseizoen bij Destil-Parkhotel een belangrijke rol gespeeld heeft. “Ik heb een veel beter wegseizoen gedraaid in vergelijking met 2017. Vorig jaar was ik in de Ronde van Limburg gevallen en daardoor miste ik veel wedstrijden. Dan mis je gewoon je duurvermogen. Ik ben toen ook wat ziek geweest en dan kom je er eigenlijk nooit meer bovenop. Nu heb ik een goede zomer gehad, ik ben gezond en fit en nu is het zaak goed te blijven trainen.”

EK eerste doel

Het Europees Kampioenschap in Rosmalen in het eerste weekeinde van november is met rood omcirkeld in zijn koerskalender. “Dat EK is mijn eerste grote doel, het zou mooi zijn als ik daar podium kan eindigen. Het is echter nog maar één wedstrijd die nu goed ging, het zegt dat ik goed in orde ben, maar ik wil natuurlijk graag de bevestiging hebben dat het ook zo blijft. Ik rijd nu nog een cross in Frankrijk en vervolgens een nationale wedstrijd in Dordrecht. Begin oktober komen de volgende tests eraan tussen mijn leeftijdsgenoten.” Maar Rosmalen moet hem sowieso liggen. “Het is een snel parcours, technisch ook, het heeft weinig tot geen hoogtemeters. Dat is wel mooi voor mij."

Seizoen van waarheid

Het voelt als het seizoen van de waarheid, dit vierde en laatste jaar bij de beloften. “Je wilt je laten zien, de aansluiting met de profs gaan maken. Je moet dat dit jaar doen. Anders wordt de stap alleen maar groter.” Toch weet hij pas later in het seizoen hoe veel zijn eigen progressie waard is. “Ik heb Eli Iserbyt en Tom Pidcock nog niet gezien, die jongens rijden alleen wereldbekers en kampioenschappen bij de beloften. Ik weet niet hoe groot de stap is geweest die zij hebben gezet in vergelijking met mijn progressie. Misschien is brons wel het hoogst haalbare op dat EK, maar ik ga altijd voor meer. Ik heb ervoor gekozen om zoveel mogelijk bij de beloften te rijden deze winter. Ook al zijn in de Superprestige die categorieën nu gecombineerd. Nu heb ik de keuze nog, volgend jaar ben ik eliterenner. En ik vind het toch wel zo leuk om voor de prijzen te fietsen, dat kan bij de beloften wel.”

Foto: © Sportfoto/Peter Scholz